Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 87:
Ο Μέτερνιχ σύντομα επέστρεψε με τους συμμάχους του συνασπισμού στο Παρίσι, για άλλη μια φορά συζητώντας τους όρους της ειρήνης. Μετά από 133 ημέρες διαπραγματεύσεων, περισσότερο από τον [[Πόλεμος του Έβδομου Συνασπισμού| ίδιο τον πόλεμο]], συνομολογήθηκε η δεύτερη Συνθήκη των Παρισίων στις 20 Νοεμβρίου. Ο Μέτερνιχ, της άποψης ότι η Γαλλία δεν έπρεπε να διαλυθεί, ήταν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα: Η Γαλλία έχασε μόνο μια μικρή λωρίδα εδάφους κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της, επτακόσια εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και τα έργα τέχνης που είχε λεηλατήσει. Αποδέχθηκε επίσης ένα στρατό κατοχής που αριθμούσε 150.000. Εν τω μεταξύ στις 26 Σεπτεμβρίου είχε υπογραφεί μια ξεχωριστή συνθήκη, που πρότεινε ο Αλέξανδρος και αναδιατυπώθηκε από το Μέτερνιχ. Αυτό δημιούργησε μια νέα [[Ιερά Συμμαχία]] με επίκεντρο τη Ρωσία, την Πρωσία και την Αυστρία. Ηταν κάτι για το οποίο ο Μέτερνιχ δεν πίεσε ούτε το ήθελε, δεδομένων των αόριστα φιλελεύθερων αισθημάτων του. {{sfn|Bertier|1962|pp=129–131}} Τελικά υπέγραψαν εκπρόσωποι από τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, με εξαίρεση τον Πάπα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Λίγο αργότερα μια ξεχωριστή συνθήκη επιβεβαίωσε την Τετραπλή Συμμαχία και καθιέρωσε μέσω του έκτου άρθρου της την [[Ευρωπαϊκή Συμφωνία]] των τακτικών διπλωματικών συναντήσεων. Με την ειρήνη στην Ευρώπη η αυστριακή σημαία κυμάτιζε πλέον σε πάνω από 50% περισσότερα εδάφη από ό,τι όταν ο Μέτερνιχ είχε γίνει Υπουργός Εξωτερικών.
Ο Μέτερνιχ επέστρεψε τότε στο ζήτημα της Ιταλίας, κάνοντας την πρώτη του επίσκεψη στη χώρα στις αρχές Δεκεμβρίου του 1815. Αφού επισκέφτηκε τη Βενετία, η οικογένειά του τον συνόδευσε στο Μιλάνο στις 18 Δεκεμβρίου. Ο Μέτερνιχ υποδύθηκε το φιλελεύθερο, παροτρύνοντας μάταια το Φραγκίσκο να δώσει στην περιοχή κάποια αυτονομία. Πέρασε τέσσερις μήνες στην Ιταλία, μόνιμα απασχολημένος και υποφέροντας από χρόνια φλεγμονή των βλεφάρων. Προσπάθησε να ελέγξει την αυστριακή εξωτερική πολιτική από το Μιλάνο και, όταν υπήρξε μια σοβαρή διαφωνία μεταξύ της Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Βαυαρίας, επικρίθηκε έντονα για την απουσία του. Ωστόσο οι εχθροί του δεν μπόρεσαν να επωφεληθούν από αυτό. Ο Στάντιον ήταν απασχολημένος με το έργο του ως υπουργός Οικονομικών και η Αυτοκράτειρα [[Μαρία Λουδοβίκη της Αυστρίας-Έστε| Μαρία Λουδοβίκη]], έντονα επικριτική της πολιτικής του Μέτερνιχ, πέθανε τον Απρίλιο. <ref name="palmer156">{{harvnb|Palmer|1972|pp=156–161}}</ref> Το ασύνηθες χάσμα μεταξύ των απόψεων του Μέτερνιχ και του Αυτοκράτορά του μετριάστηκε μόνο τον ενεργό συμβιβασμό των προτάσεων. Ο Μέτερνιχ επέστρεψε στη Βιέννη στις 28 Μαΐου 1816 μετά από σχεδόν ένα χρόνο απουσίας. Επαγγελματικά το υπόλοιπο του 1816 πέρασε ήσυχα για τον κουρασμένο Υπουργό, που ασχολήθηκε με τη δημοσιονομική πολιτική και παρακολουθώντας την εξάπλωση του φιλελευθερισμού στη Γερμανία και του εθνικισμού στην Ιταλία. Προσωπικά συγκλονίστηκε το Νοέμβριο από το θάνατο της Γιούλιε-Τσίχυ-Φέστετικς. Δύο χρόνια αργότερα έγραψε ότι «η ζωή του τελείωσε εκεί» και η παλιά του ελαφράδα χρειάστηκε χρόνο για να επιστρέψει. Η μόνη παρηγοριά του ήταν τα νέα του Ιουλίου, ότι επρόκειτο να λάβει νέα κτήματα κατά μήκος του Ρήνου στο Γιοχάνισμπεργκ, μόλις 40 χλμ. από τη γενέτειρά του στο Kόμπλεντς. Τον Ιούνιο του 1817 ο Μέτερνιχ χρειάστηκε να συνοδεύσει την πρόσφατα παντρεμένη κόρη του Αυτοκράτορα [[Μαρία Λεοπολδίνα της Αυστρίας (1797-1826)| Μαρία Λεοπολδίνα]] σε ένα πλοίο στο [[Λιβόρνο]]. Υπήρξε καθυστέρηση κατά την άφιξή τους και ο Μέτερνιχ πέρασε το χρόνο του περιηγούμενος την Ιταλία. Επισκέφθηκε τη Βενετία, την Πάδοβα, τη Φεράρα, την Πίζα, τη Φλωρεντία και τη Λούκα. Αν και θορυβημένος από τις εξελίξεις (σημείωσε ότι πολλές από τις παραχωρήσεις του Φραγκίσκου δεν είχαν ακόμη εφαρμοστεί), ήταν αισιόδοξος και έκανε άλλη μια έκκληση για αποκέντρωση στις 29 Αυγούστου.
===Άαχεν, Tέπλιτσε, Κάρλσμπαντ, Τρόπαου και Λάιμπαχ===
| |||