Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 106:
Ο Μέττερνιχ όμως δεν περιορίστηκε σ΄ αυτό αλλά διέβαλε προς όλες τις Αυλές της Ευρώπης το θέμα των Ελλήνων ενάντια και στο [[Φιλελληνισμός|φιλελληνικό ρεύμα]] της εποχής. Ακόμα και όταν έβλεπε ότι ο αγώνας των Ελλήνων άρχισε να αποδίδει και υπέρ του να συνενώνονται οι στόλοι της [[Ρωσία]]ς, [[Γαλλία]]ς και [[Αγγλία]]ς υπήρξε η τροχοπέδη της δημιουργίας ελεύθερου ελληνικού κράτους επιβάλλοντας τη θέσπιση έστω «κράτους κατ΄ εντολή» υπό την επικυριαρχία των [[Μεγάλες Δυνάμεις|Μεγάλων Δυνάμεων]], οι Ηγεμόνες των οποίων όμως είχαν ήδη αρχίσει σιγά - σιγά να τον παραβλέπουν προ των συμφερόντων τους.
Μετά τα Χριστούγεννα ο Τσάρος αμφιταλαντεύτηκε περισσότερο από ό, τι περίμενε ο Μέττερνιχ και έστειλε τον Ντμίτρι Τάτιτσεφ στη Βιέννη το Φεβρουάριο του 1822 για συνομιλίες μαζί του. Ο Μέτερνιχ έπεισε σύντομα τον «αλαζόνα και φιλόδοξο» Ρώσο να τον αφήσει να υπαγορεύσει τα γεγονότα. <ref name="palmer203"/> Σε αντάλλαγμα η Αυστρία υποσχέθηκε να στηρίξει τη Ρωσία να επιβάλει τις συνθήκες της με τους Οθωμανούς, αν τα άλλα μέλη της συμμαχίας έκαναν το ίδιο. Ο Μέτερνιχ γνώριζε ότι αυτό ήταν πολιτικά αδύνατο για τους Βρετανούς. Ο αντίπαλος του Μέτερνιχ στη Ρωσική αυλή, Καποδίστριας, παραιτήθηκε από τη θέση του εκεί. Ωστόσο μέχρι τα τέλη Απριλίου υπήρξε μια νέα απειλή: η Ρωσία ήταν πλέον αποφασισμένη να παρέμβει στην Ισπανία, ενέργεια που ο Μέττερνιχ χαρακτήρισε ως «απολύτως ανόητη». <ref name="palmer203"/>Κωλυσιέργησε, πείθοντας το σύμμαχό του Κάσλρεϊ να έρθει στη Βιέννη για συνομιλίες πριν από ένα προγραμματισμένο συνέδριο στη [[Βερόνα]], αλλά ο Κάσλρεϊ αυτοκτόνησε στις 12 Αυγούστου. {{sfn|Bertier|1962|pp=146–147}} Με τον Κάσλρεϊ νεκρό και τις σχέσεις με τους Βρετανούς αποδυναμωμένες ο Μέτερνιχ είχε χάσει έναν χρήσιμο σύμμαχο. [65] Το[[ Συνέδριο της Βερόνας]] ήταν μια ωραία κοινωνική εκδήλωση αλλά διπλωματικά λιγότερο επιτυχημένη. Ενώ υποτίθεται ότι αφορούσε την Ιταλία, το Συνέδριο αναγκάστηκε να εστιάσει στην Ισπανία.
Έμεινε στη Βερόνα μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου, στη συνέχεια πέρασε μερικές μέρες στη Βενετία με τον Τσάρο και στη συνέχεια μόνος του στο Μόναχο. Επέστρεψε στη Βιέννη στις αρχές Ιανουαρίου 1823 και παρέμεινε μέχρι το Σεπτέμβριο. Μετά τη Βερόνα ταξίδευε πολύ λιγότερο, εν μέρει λόγω της νέας θέσης του ως Καγκελάριου και εν μέρει λόγω της φθίνουσας υγείας του. Στηρίχθηκε από την άφιξη της οικογένειάς του από το Παρίσι το Μάιο. Έλαμψε για άλλη μια φορά στην κοινωνία της Βιέννης. <ref name="palmer218"/> Πολιτικά η χρονιά ήταν απογοητευτικές. Το Μάρτιο οι Γάλλοι διέσχισαν μονομερώς τα [[Πυρηναία]], καταργώντας την «ηθική αλληλεγγύη» που καθιερώθηκε στη Βερόνα. Ομοίως ο Μέτερνιχ θεώρησε ότι ο νέος [[Πάπας Λέων ΙΒ΄]] ήταν γαλλόφιλος και υπήρχε πρόβλημα μεταξύ της Αυστρίας και αρκετών Γερμανικών κρατών για το ότι δεν είχαν προσκληθεί στη Βερόνα. Επιπλέον ο Μέττερνιχ, δυσφημίζοντας το Ρώσο διπλωμάτη Πότζο ντι Μπόργκο, ανανέωσε την προηγούμενη υποψία του Τσάρου για τον ίδιο. Το χειρότερο ήρθε στα τέλη Σεπτεμβρίου: ενώ συνόδευε τον Αυτοκράτορα σε μια συνάντηση με τον Αλέξανδρο στο Τσέρνοβιτς, έναν αυστριακό οικισμό που ανήκει σήμερα στην Ουκρανία, ο Μέτερνιχ αρρώστησε με πυρετό. Δεν μπορούσε να συνεχίσει και αναγκάστηκε να περιορισθεί σε σύντομες συνομιλίες με το Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Καρλ Νέσελροντ. Στις συνομιλίες του Τσέρνοβιτς, απουσία του Μέτερνιχ, ο Τσάρος ζήτησε ανυπομονώντας συνέδριο στην τότε ρωσική πρωτεύουσα [[Αγία Πετρούπολη]] για να συζητήσει το Ανατολικό ζήτημα. Ο Μέτερνιχ, φοβούμενος να αφήσει τους Ρώσους να κυριαρχήσουν στα πράγματα, μπορούσε μόνο να ροκανίζει το χρόνο. <ref name="palmer218">{{harvnb|Palmer|1972|pp=218–224}}</ref>
| |||