Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 129:
===Aνατολικό Ζήτημα και ειρήνη στην Ευρώπη===
[[File:Metternich (c. 1835-40).jpg|thumb|upright|Ο Μέττερνιχ σε πίνακα χρονολογούμενο μεταξύ 1835 και 1840]]
Το 1831 η Αίγυπτος εισέβαλε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπήρχαν φόβοι για την πλήρη κατάρρευση της Αυτοκρατορίας, με την οποία η Αυστρία θα κέρδιζε ελάχιστα. Ο Μέττερνιχ πρότεινε λοιπόν πολυμερή υποστήριξη στους Οθωμανούς και ένα συνέδριο στη Βιέννη για να διευθετήσουν τις λεπτομέρειες, αλλά οι Γάλλοι ήταν διστακτικοί και οι Βρετανοί αρνήθηκαν να υποστηρίξουν οποιοδήποτε συνέδριο θα γινόταν στη Βιέννη. Το καλοκαίρι του 1833 οι αγγλοαυστριακές σχέσεις είχαν φτάσει σε ένα νέο χαμηλό. Με τη Ρωσία ο Μέττερνιχ ήταν πιο σίγουρος ότι θα ασκούσε την επιρροή του. Ωστόσο έκανε λάθος και έμεινε να παρατηρεί εκ του μακρόθεν τη ρωσική επέμβαση στην περιοχή (που κορυφώθηκε με τη Συνθήκη του Χουνκιάρ Ισκελεσί). Κανόνισε ακόμη να συναντηθεί με το Βασιλιά της Πρωσίας στο Tέπλιτς και να συνοδεύσει το Φραγκίσκο στη συνάντησή του με τον Τσάρο Νικόλαο στο Μύνχενγκρετς το Σεπτέμβριο του 1833. Η πρώτη συνάντηση πήγε καλά: Ο Μέττερνιχ εξακολουθούσε να είναι ικανός να επηρεάζει στους Πρώσους, παρά την αυξανόμενη οικονομική τους παρουσία στην Ευρώπη.
Στις 2 Μαρτίου 1835 ο Αυτοκράτορας Φραγκίσκος πέθανε και τον διαδέχτηκε ο επιληπτικός γιος του [[Φερδινάνδος Α΄ της Αυστρίας|Φερδινάνδος Α΄]]. Παρά την ευρεία άποψη ότι ο Φερδινάνδος ήταν «το φάντασμα ενός μονάρχη», ο Μέττερνιχ εκτιμούσε πολύ τη νομιμότητα και εργάστηκε για να διατηρήσει την κυβέρνηση σε λειτουργία. Σύντομα συνόδευσε τον Φερδινάνδο στην πρώτη του συνάντηση με τον Τσάρο Νικόλαο και τον Βασιλιά της Πρωσίας, ξανά στο Tέπλιτς. Ο Φερδινάνδος ήταν καταβεβλημένος, ιδιαίτερα καθώς οι αντιπροσωπείες παρέλασαν στην Πράγα. Συνολικά, ωστόσο, ήταν μια χωρίς προβλήματα συνάντηση. <ref name="palmer264">{{harvnb|Palmer|1972|pp=264–270}}</ref> Τα επόμενα χρόνια πέρασαν σχετικά ειρηνικά για τον Μέττερνιχ: τα διπλωματικά περιστατικά περιορίστηκαν στις περιστασιακά θυμωμένες συναντήσεις με τον Πάλμερστον και στην αποτυχία του Μέττερνιχ να γίνει μεσολαβητής μεταξύ Βρετανών και Ρώσων για τη διαμάχη τους για τη [[Μαύρη Θάλασσα]]. Κατέβαλε επίσης προσπάθειες για την εισαγωγή της νέας τεχνολογίας, όπως οι σιδηρόδρομοι, στην Αυστρία. Το πιο πιεστικό ζήτημα ήταν η Ουγγαρία, όπου ο Μέττερνιχ παρέμενε απρόθυμος να υποστηρίξει τον κεντρώο (αλλά ακόμα εθνικιστή) Σέτσενι. Η διστακτικότητά του είναι "θλιβερή υπενθύμιση για τις φθίνουσες δυνάμεις του στην πολιτική παρουσία". <ref name="palmer271">{{harvnb|Palmer|1972|pp=271–279}}</ref> Στην αυλή ο Μέττερνιχ έχασε όλο και περισσότερο την εξουσία από τον ανερχόμενο αστέρα Φραντς Αντον φον Κόλοβρατ-Λιμπστάινσκι, ιδιαίτερα στις προτάσεις του για αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού. Μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του το 1836 να επιβάλει τη συνταγματική μεταρρύθμιση (που θα του έδινε μεγαλύτερη επιρροή) —που εμποδιζόταν κυρίως από τον πιο φιλελεύθερο [[Ιωάννης, αρχιδούκας της Αυστρίας|Αρχιδούκα Ιωάννη]]— ο Μέττερνιχ αναγκάστηκε να μοιραστεί περισσότερη εξουσία με τον Κόλοβρατ και τον Αρχιδούκα Λουδοβίκο στο πλαίσιο του Αυστριακού Κρατικού Μυστικού Συμβουλίου. Η λήψη αποφάσεων σταμάτησε. <ref name="palmer271"/><ref>{{harvnb|Okey|2001|pp=94–95}}</ref> Η ψυχαγωγία και η συντήρηση των κτημάτων του στα Γιοχάνισμπεργκ, το Κένιγκσβαρτ και το Πλασύ (μαζί με το Μαριάνσκα Τύνιτσε) τον απασχολούσαν περισσότερο σε μια εποχή που είχε τέσσερα μικρά παιδιά να φροντίσει, προκαλώντας του περισσότερο άγχος. <ref name="palmer271"/>
| |||