Αγιάσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ήταν αντεστραμμένα ο ταχυδρομικός κώδικας με τον τηλεφωνικό.
Γραμμή 45:
Το 1915, στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας επισκέφθηκε ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] τη [[Μυτιλήνη]] και στο περιθώριο της επίσκεψής του ανέβηκε και στην Αγιάσο με αυτοκίνητο, που ήταν όπως λέγεται το πρώτο που ήρθε στο χωριό. Το Δημοτικό Συμβούλιο με επικεφαλής τον τότε Δήμαρχο Παναγιώτη Χατζηεμμανουήλ ή Κάλφα τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη.
 
        Στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Μεγάλη Λίμνη ανήκε στην Χριστιανική Κοινότητα Αγιάσου και μετά την Απελευθέρωση πέρασε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς, δηλαδή παρέμενε εκκλησιαστικό κτήμα. Στα 1918, η Μεγάλη Λίμνη δεν είχε ακόμα αποξηρανθεί και ένα μεγάλο τμήμα της έμενε ανεκμετάλλευτο και αποτελούσε εστία μόλυνσης και πηγή επιδημιών για όλη την ευρύτερη περιοχή. Καλλιεργούνταν τα τμήματά της που γειτνίαζαν με τον μεγάλο Πεύκο. Κατά καιρούς και διάφοροι ιδιώτες είχαν υποβάλει αίτηση στην Κοινότητα της Αγιάσου και ζητούσαν να αποξηράνουν τη Μεγάλη Λίμνη με τίμημα να εκμεταλλεύονται την έκταση επί χρονικό διάστημα. Μάλιστα η Μεγάλη Λίμνη είχε αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολη για την υγεία των κατοίκων της γύρω περιοχής: είχαν προκύψει επιδημικές ασθένειες όπως [[τυφοειδής πυρετός]] και [[ελονοσία]] και είχαν σημειωθεί πολλοί θάνατοι. Για τον λόγο αυτό η Γενική Διοίκηση Λέσβου είχε αναθέσει στον Νομομηχανικό Λέσβου να κάνει τις προκαταρκτικές εργασίες, ώστε να προχωρήσει η εκτέλεση του έργου. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Αγιάσου αποφάσισε κατ' αρχήν να αναλάβει με έξοδα της Κοινότητας το έργο. Τέλος το έργο αυτό αποδείχθηκε έργο ύψιστης αξίας για τον οικισμό.
 
       Οι πρόσφυγες που έφθασαν στην Αγιάσο μετά την [[Καταστροφή της Σμύρνης|εθνική καταστροφή του 1922]] ξεπέρασαν τους 1000. Το γεγονός αυτό, πέρα από το μεγάλο πρόβλημα της εγκατάστασής τους δημιούργησε και πολλά άλλα, που είχαν να κάνουν με την καθημερινή τους σίτιση και με την υγιεινή στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Ήταν επιτακτική ανάγκη να βρεθεί οικοδομήσιμη έκταση, γιατί η μακροχρόνια παραμονή των προσφύγων στον παλιό Ξενώνα δημιουργούσε φθορές, που η Εκκλησία αδυνατούσε να αποκαταστήσει. Είχαν περάσει 16 χρόνια και οι πρόσφυγες εξακολουθούσαν να μένουν στον παλιό Ξενώνα της Παναγίας. Στις 9 Μαρτίου 1932 έληξε το θέμα με το οικόπεδο, στο οποίο θα ανεγειρόταν ο προσφυγικός συνοικισμός στη θέση “Μαυριώτης”.
 
       Όταν η Λέσβος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα, ο φωτισμός του χωριού εξακολουθούσε να γίνεται με φανούς. Στα τέλη του 1923 ο φωτισμός της κωμόπολης ήταν ανεπαρκής και η ανάγκη για την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος πλέον εμφανής. Στα τέλη του 1927, οι παλαιοί φανοί πωλήθηκαν σε πλειοδοτική δημοπρασία και τοποθετήθηκαν ανάλογα με την περιοχή λαμπτήρες διαφορετικής ισχύος.
[[Αρχείο:253 GR4110011 SPA AGIASOS 03 LESVOS (By TRYFON MANOLIS THESSALONIKI HELLAS).jpg|αριστερά|μικρογραφία|253x253εσ|Άποψη της Αγιάσου.]]
 
       Στις 28 Μαΐου του 1936 επισκέφτηκε την Αγιάσο ο τότε διάδοχος του Ελληνικού θρόνου και μετέπειτα βασιλιάς [[Παύλος Α΄των Ελλήνων|Παύλος]]. Οι τοπικές αρχές του επιφύλαξαν θερμή υποδοχή στην είσοδο του χωριού. Ακολούθως η πομπή μετέβη στην Εκκλησία της Παναγίας, όπου εψάλη δοξολογία και εκφωνήθηκε χαιρετιστήρια ομιλία. Μάλιστα, επισκέφτηκε και το Αναγνωστήριο και υπέγραψε στο Βιβλίο Επισκεπτών του ως “Παύλος διάδοχος 1936”. Τον επόμενο χρόνο, ακολούθως επισκέφθηκε για λίγες ώρες το Σανατόριο και την Αγιάσο ο βασιλιάς [[Γεώργιος Β΄ των Ελλήνων|Γεώργιος Β΄]], ο οποίος υπέγραψε στο λεύκωμα του Ιερού Προσκυνήματος και στο βιβλίο επισκεπτών του
Αναγνωστηρίου "Γεώργιος Β΄ Βασιλεύς”.
 
          Η είσοδος των [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής]] στην Αθήνα στις 27 Απριλίου σηματοδότησε και την οριστική κατάληψη της Ελλάδας από τους [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανούς]]. Στην Αγιάσο έπειτα χτίστηκαν τα ελαιοτριβεία και κάποιες μικροβιοτεχνίες και οι αγρότες υποχρεώνονταν να δίνουν στις γερμανικές αρχές Κατοχής ένα μέρος της παραγωγής. Πολλά νοικοκυριά δυσκολεύτηκαν πολλές οικογένειες αντιμετώπισαν πρόβλημα επιβίωσης και έχασαν λόγω της πείνας και της ασιτίας ένα ή και περισσότερα μέλη τους.
 
          Στις 25 Μαρτίου 1944, έγινε στην Αγιάσο η καθιερωμένη δοξολογία. Μετά ο κόσμος συγκεντρώθηκε αυθόρμητα στην Αγορά και υψώθηκαν σημαίες ελληνικές, αμερικάνικες, αγγλικές, ρώσικες και άρχισαν να τραγουδούν πατριωτικά τραγούδια. Η είδηση πολύ γρήγορα έφτασε στη Γερμανική Διοίκηση στη [[Μυτιλήνη]]. Στις 28 Μαρτίου, οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής κύκλωσαν την Αγιάσο καταλαμβάνοντας επίκαιρα σημεία γύρω από το χωριό. Αστραπιαία κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Γερμανοί θα κάψουν το χωριό. Οι Γερμανοί για να τρομοκρατήσουν τον άμαχο πληθυσμό και για να εμποδίσουν τη διαφυγή των κατοίκων προς τα βουνά έβαλλαν ριπές πυροβόλων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρία άτομα. Τελικά οι Γερμανοί δεν πραγματοποίησαν την απειλή τους και δεν έκαψαν την Αγιάσο, χάρη και στη μεσολάβηση του Μητροπολίτη Ιακώβου Α΄ του από Δυρραχίου.
 
          Το 1956 πραγματοποιήθηκε μαζική μετανάστευση Αγιασωτών στην [[Αυστραλία]]. Τα κύρια αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν στη διάρθρωση της αγιασώτικης κοινωνίας, που ανέκαθεν είχε αγροτικό προσανατολισμό. Οι μεγάλες κτηματικές περιουσίες βρισκόταν στα χέρια λίγων και αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων να δουλεύουν ως εργάτες της γης και να ζουν από το μεροκάματο. Στα παραπάνω κοινωνικά και οικονομικά αίτια της μετανάστευσης θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και την ψυχολογική πίεση, που ασκήθηκε σε πολλές οικογένειες στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια.
 
==== Δραστηριότητες ====
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Αγιάσος"