Μάχη του Σουασόν (486): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
|||
Γραμμή 7:
[[Αρχείο:Syagrius_brought_before_Clovis.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Ο [[Συάγριος]] παραδίδεται αιχμάλωτος στον [[Κλόβις Α΄|Κλόβις Α']]]]
[[Αρχείο:Reame_di_Siagrio_(486)-el.png|μικρογραφία|290x290εσ|Το Βασίλειο του Συάγριου]]
Μετά την πτώση της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το 476, ο Συάγριος ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπος της ρωμαϊκής κυριαρχίας στην Γαλατία. Ο Συάγριος ήταν γιος του Αιγίδιου, τελευταίου Ρωμαίου αρχιστράτηγου στη [[Γαλατία]]. Διατήρησε την περιοχή που κληρονόμησε από τον πατέρα του, το βασίλειο του Σουασόν, μεταξύ των ποταμών Λίγηρα και Σομ, παίρνοντας τον τίτλο του [[Δουξ|Δούκα]] ή σύμφωνα με άλλους ιστορικούς του Βασιλιά (Rex).<ref>{{Cite web|url=http://www.histoireeurope.fr/RechercheLocution.php?Locutions=Bataille+de+Soissons|title=histoireeurope.fr/=Bataille+de+Soissons|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200620130915/http://www.histoireeurope.fr/RechercheLocution.php?Locutions=Bataille+de+Soissons|archivedate=2020-06-20|accessdate=|url-status=dead}}</ref>
Η κεντρική τοποθεσία του [[Σουασόν]] στη βόρεια [[Γαλατία]] και οι οχυρώσεις του, που σε μεγάλο βαθμό ήταν ανέπαφες, επέτρεψαν στην πόλη ένα επίπεδο σταθερότητας κατά τα χρόνια της περιόδου των [[Μεγάλες μεταναστεύσεις|βαρβαρικών εισβολών]], αλλά επίσης έκαναν την περιοχή δελεαστική για τους [[Φράγκοι|Φράγκους]] γείτονές τους στα βορειοανατολικά. Το βασίλειο του Συάγριου είχε σχεδόν το ίδιο μέγεθος με τη φραγκική περιοχή, αν και οι Φράγκοι ήταν χωρισμένοι σε μικρά βασίλεια, ζούσαν στη δεξιά όχθη του [[Ρήνος|Ρήνου]] και δεν είχαν επηρεασθεί από τον ρωμαϊκό πολιτισμό.
Ωστόσο, ο Κλόβις κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετούς Φράγκους για να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Συάγριου. Ο Κλόβις έστειλε στον Συαγόριο πρόσκληση, αναφέροντας την ώρα και τον τόπο της μάχης, κοντά στο [[Σουασόν]].<ref>{{Cite web|url=http://clovis1er.free.fr/486syagrius.htm|title=clovis1er.free.fr/486syagrius.htm|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20191214144135/http://clovis1er.free.fr/486syagrius.htm|archivedate=2019-12-14|accessdate=|url-status=dead}}</ref> Ο [[Γρηγόριος Τουρώνης|Γρηγόριος της Τουρ]] αναφέρει ότι ο Κλόβις είχε ζητήσει τη βοήθεια ηγεμόνων άλλων φραγκικών βασιλείων, του Ραγκνάχαρος (Ragnachar) της [[Καμπραί]] ο οποίος συμμετείχε στην επιχείρηση και του Χαράρικ (Chararich) της [[Τουρναί]], ο οποίος έφερε τις δυνάμεις του στο πεδίο της μάχης, αλλά κατά τη διάρκεια της μάχης στάθηκε μακριά, περιμένοντας να συμμαχήσει με τον νικητή. <ref>Gregory of Tours, II.41</ref>
Η επακόλουθη μάχη ήταν αποφασιστική νίκη για τον Κλόβις και ορόσημο για τους Φράγκους στην προσπάθειά τους να εδραιώσουν την εξουσία τους.
Ο Συάγριος, βλέποντας τον στρατό του να ηττάται, κατάφερε να διαφύγει στην [[Τουλούζη]], στον φίλο του [[Αλάριχος Β΄|Αλάριχο Β΄]] βασιλιά του [[Βησιγοτθικό Βασίλειο|Βησιγοτθικού βασιλείου]], αλλά αυτός τον παρέδωσε στους απεσταλμένους του Κλόβις, ο οποίος απείλησε τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]] με πόλεμο αν δεν τον παρέδιδαν. Ο Κλόβις τον θανάτωσε.<ref>{{Cite web|url=https://clever-geek.github.io/articles/5235502/index.html|title=clever-geek.github.io/articles/5235502/index.html|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200620024710/https://clever-geek.github.io/articles/5235502/index.html|archivedate=2020-06-20|accessdate=|url-status=dead}}</ref>
Αργότερα, ο Κλόβις στράφηκε εναντίον του Χαράρικ, τον συνέλαβε μαζί με τον γιο του, και τους ανάγκασε να δεχτούν την κουρά και να χειροτονηθούν ως διάκονοι. Σύμφωνα με τον [[Γρηγόριος Τουρώνης|Γρηγόριο της Τουρ]], όταν ο Χαράρικ παραπονέθηκε στον γιο του για την κακή τους τύχη, ο γιος του απάντησε ότι θα μπορούσαν να αφήσουν τα μαλλιά τους να μακρύνουν, εννοώντας ότι έτσι θα είχαν την ελπίδα να ανακτήσουν την εξουσία. Αυτή η συνομιλία μεταφέρθηκε στον Κλόβις, ο οποίος τους εκτέλεσε και προσάρτησε το βασίλειο και τους θησαυρούς τους. <ref>Gregory of Tours. History of the Franks book 2 chapter 41. [https://web.archive.org/web/20141018110456/http://northvegr.org/histories%20and%20chronicles/history%20of%20the%20franks/index.html Archived copy]</ref>
| |||