Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Προϊστορία: αντικατάσταση κειμένου με κείμενο βασιζόμενο στο βιβλίο της Τόμας |
→Προϊστορία: αντικατάσταση παραγράφου για το μινωικό πολιτισμό (βλ. περιγραφές προηγούμενων επεξεργασιών) |
||
Γραμμή 83:
Από περίπου το 3.000 π.Χ. στην περιοχή του [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίου πελάγους]] παρατηρείται, αρχικά στο νησιωτικό σύμπλεγμα των [[Κυκλάδες|Κυκλάδων]], αύξηση της συνθετότητας της κοινωνικής οργάνωσης, γνωρίσματα της οποίας ήταν [[εποχή του Χαλκού|χρήση χάλκινων εργαλείων]], η πολυκαλλιέργεια και η ανάπτυξη του [[εμπόριο|εμπορίου]] προϊόντων κατεργασίας πρώτων υλών, όπως [[μάρμαρο|μαρμάρινων]] γλυπτων. Τα πλοία των Κυκλαδιτών διέπλεαν το Αιγαίο, φέρνοντας τα νησιά σε επικοινωνία μεταξύ τους, και την [[ανατολική Μεσόγειος|ανατολική Μεσόγειο]], προσφέροντάς τους υλική ευημερία.<ref>{{harvnb|Thomas|2014|p=19-20}}.</ref>
Το παράδειγμα των Κυκλάδων ακολούθησαν οι κάτοικοι της Κρήτης οι οποίοι ανέπτυξαν έναν πολιτισμό ακόμα μεγαλύτερης συνθετότητας. Μετά τη δημιουργία πόλεων, την εφαρμογή κατανομής της εργασίας και την ένταση της διά θαλάσσης επικοινωνίας, στις αρχές της 2ης χιλιετίας ιδρύθηκαν στο νησί μεγάλα ανάκτορα, όπως στην [[Κνωσός|Κνωσό]], και αλλού, {{πηγή|τη [[Φαιστός|Φαιστό]], τα [[Μάλια]] και τη [[Ζάκρος|Ζάκρο]]}}, που αποτέλεσαν πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά κέντρα, ενώ ξεκίνησε η χρήση μίας γραμμικής γραφής, της [[γραμμική Α|γραμμικής Α]].<ref>{{harvnb|Thomas|2014|p=19-21}}</ref> Ο πολιτισμός αυτός ήρθε στο φως στις αρχές του 20ού αιώνα με τις ανασκαφές του Βρετανού αρχαιολόγου [[Άρθουρ Έβανς]] στην Κνωσό και έγινε γνωστός με το όνομα «[[μινωικός πολιτισμός]]» από το μυθικό βασιλιά της Κνωσού [[Μίνωας|Μίνωα]]. Οι Μινωίτες κυριάρχησαν στη θάλασσα και άσκησαν έντονη επίδραση στον υλικό πολιτισμό των νησιών του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η [[Μινωική έκρηξη|έκρηξη]] του ηφαιστείου της [[Θήρα]]ς περί το 1600 π.Χ. έπληξε την Κρήτη και κατέστρεψε τα ανακτορικά κέντρα.<ref>{{harvnb|Thomas|2014|p=22}}</ref>
Στην Ελλάδα, στα τέλη της Εποχής του Χαλκού (1600 - 1120 π.Χ.), αναπτύχθηκε ιδιαίτερα ο [[μυκηναϊκός πολιτισμός]], ο οποίος διήρκεσε σχεδόν 500 χρόνια. Ονομάστηκε συμβατικά Μυκηναϊκός, γιατί το σπουδαιότερο κέντρο του ήταν η «πολύχρυσος [[Μυκήνες|Μυκήνη]]», όπως αναφέρεται και στα ομηρικά έπη. Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός αναπτύχθηκε κατά κύριο λόγο στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], αλλά μυκηναϊκοί τάφοι έχουν βρεθεί ακόμα και σε μακρινά σημεία της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Οι Μυκηναίοι ανέπτυξαν σχέσεις με τη [[Μικρά Ασία]], τη [[Συρία]] και την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], δημιούργησαν αποικίες στη [[Ρόδος|Ρόδο]] και στην [[Κύπρος|Κύπρο]] και η επιρροή τους ανιχνεύτηκε ακόμη και σε χώρες όπως η [[Ισπανία]] και η [[Ηνωμένο Βασίλειο|Αγγλία]]. Έκτοτε και μέχρι σήμερα οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν ρίξει πολύ φως στη γνώση αυτής της εποχής. Αποκορύφωμα των ερευνών ήταν η αποκρυπτογράφηση της [[Γραμμική Β|γραμμικής Β´]] γραφής από τον Μ. Βέντρις και τον Τ. Τσάντγουικ.
| |||