|
Ο γιος του Ρόμμελ, Μάνφρεντ, έγινε αργότερα δήμαρχος της Στουτγάρδης από το 1974 έως το 1996.<ref>http://www.stern.de/lifestyle/leute/was-macht-eigentlich-manfred-rommel-316469.html</ref>
===Η αρχή της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας στον Α´ παγκόσμιοΠαγκόσμιο πόλεμοΠόλεμο===
[[Αρχείο:Erwin Rommel.jpg|thumb|228x228px|Ο Ρόμμελ με το βαθμό του Υπολοχαγού κατά τη διάρκεια της μάχης του Καπορέττο (1917).]]
Το [[1912]] τελειώνει τις σπουδές του και τοποθετείται στο 124ο Σύνταγμα του Γερμανικού Στρατού με το βαθμό του [[Ανθυπολοχαγός|Ανθυπολοχαγού]].<ref>[http://www.geocities.com/~orion47/ Axis Biographical Research] (Αγγλικά, Γερμανικά)</ref> Συμμετέχει στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] πρώτα με το [[6ο Σύνταγμα Πεζικού της Βυρτεμβέργης]] και μετέπειτα κατά την περισσότερη διάρκεια του πολέμου, με το Ορεινό Τάγμα Βυρτεμβέργης, που υπαγόταν στο [[Σώμα των ΑλπινιστώνΆλπεων]] (Alpen KorpsAlpenkorps), παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες στην [[Ιταλία]], στη [[Ρουμανία]] και στη [[Γαλλία]]. Απέκτησε φήμη για το θάρρος του, την γρήγορη λήψη τακτικών αποφάσεων και την εκμετάλλευση υπέρ του, της σύγχυσης του εχθρού.<ref>Macksey, Kenneth (1997). Rommel: Battles and Campaigns. Da Capo Press. p. 224. ISBN 0-306-80786-6</ref> Σε μία περίπτωση, ο Ρόμμελ αιχμαλώτισε 1,500 στρατιώτες και 43 αξιωματικούς, έχοντας υπό τη διοίκησή του μόνο 3 τυφεκιοφόρους και 2 αξιωματικούς. Παρασημοφορήθηκε με τον Σιδηρούν Σταυρό Δευτέρας Τάξεως το 1914, και τον Σιδηρούν Σταυρό Πρώτης Τάξεως το 1915.<ref>Lewin 1998, p. 2.</ref>
Ο Ρόμμελ έφτανε στην επιτυχία διοικώντας μικρές ομάδες στρατιωτών, διεισδύοντας μέσα στις εχθρικές γραμμές, κινούμενος γρήγορα από πλευρικές θέσεις ώστε να επιτεθεί στα νώτα του εχθρού, σοκάροντάς τον με το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
Η πρώτη μεγάλη ένδειξη της στρατιωτικής του μεγαλοφυΐας φανερώθηκε στη [[Μάχη του Καπορέττο]] στις Βορειο-Ανατολικέςβορειοανατολικές Άλπεις στο [[Μέτωπο του Ισόντζο|μέτωπο του ποταμού Ισόντζο]] όταν στις [[26 Οκτωβρίου]] του [[1917]], διοικώντας μόλις 200 [[Γερμανία|Γερμανούς]]στρατιώτες, κατανικά με έφοδο τους Ιταλούς, συλλαμβάνει αιχμαλώτους 150 αξιωματικούς και 9.000 στρατιώτες (μία ολόκληρη Ιταλική μεραρχία) και κυριεύει 200 πολυβόλα, 18 ορεινά κανόνια, 2 ημιαυτόματα κανόνια, περισσότερα από 600 υποζύγια, 250 φορτωμένα οχήματα, 10 φορτηγά και 2 ασθενοφόρα της φρουράς του Λονγκαρόνε.<ref>{{Cite book|title = Το Πεζικό Επιτίθεται|last = Ρόμμελ|first = Έρβιν|publisher = Eurobooks|year = 2006|isbn = 960-87218-3-0|location = Αθήνα|pages = 364}}</ref> Στις 18 Δεκεμβρίου 1917 για το κατόρθωμά του αυτό, του απονέμεται το παράσημο "[[Pour le merite]]" (ύψιστη τιμητική διάκριση της Πρωσσίας).<ref name="autogenerated1">{{Cite web |url=http://www.freeinfosociety.com/site.php?postnum=792 |title=Erwin Rommel Biography |accessdate=2008-01-02 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20071229195323/http://www.freeinfosociety.com/site.php?postnum=792 |archivedate=2007-12-29 |url-status=dead }}</ref><ref>{{Cite book|title = Το Πεζικό Επιτίθεται|last = Ρόμμελ|first = Έρβιν|publisher = Eurobooks|year = 2006|isbn = 960-87218-3-0|location = Αθήνα|pages = 370}}</ref> Για ένα χρονικό διάστημα υπηρέτησε στο ίδιο Σύνταγμα Πεζικού με τον [[Φρήντριχ Πάουλους]], ο οποίος, όπως και ο Ρόμμελ, προάχθηκε στο βαθμό του Στρατάρχηστρατάρχη στη διάρκεια του Β' ΠΠ<ref>{{Cite book |title=Rommel's Desert War: The Life and Death of the Afrika Korps |first=Samuel W. |last=Mitcham, Jr |publisher=Stackpole Books |isbn=978-0-8117-3413-4 |year=2007 |date=2007 |location=Lanham |page=8 |url=https://books.google.gr/books?id=lQcv5DesWpIC&pg=PA8&dq=Friedrich+Paulus+an+Romel&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwj3rp7Hos3qAhViposKHT0RBPoQ6AEwAHoECAIQAg#v=onepage&q=Friedrich%2520Paulus%2520an%2520Romel&f=false}}</ref>. Ο Ρόμμελ τραυματίστηκε 3 φορές στον Α'ΠΠ - δύο στο Δυτικό Μέτωπο και μία φορά στη Ρουμανία.
===Στον μεσοπόλεμο===
|
