Κωνσταντίνος Καραμανλής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Περίοδος 1974-1980: Επιστροφή στην Ελλάδα: Πρόταση εκλογής Κ.Τσάτσου για ΠτΔ |
|||
Γραμμή 265:
Το 1974, ο Καραμανλής ίδρυσε το κόμμα της ''[[Νέα Δημοκρατία|Νέας Δημοκρατίας]]'' με το οποίο κέρδισε το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1974|1974]] και το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977|1977]] τις εθνικές εκλογές και υπηρέτησε ως πρωθυπουργός μέχρι το 1980. Στον οικονομικό τομέα η ανάπτυξη συνεχίστηκε, αν και όχι με τον ρυθμό των προηγούμενων δεκαετιών, ενώ έγιναν και οι πρώτες μεγάλες κρατικοποιήσεις. Στον τομέα των εξωτερικών, ο Καραμανλής προχώρησε σε άνοιγμα προς τις χώρες του [[Ανατολικό μπλοκ|Ανατολικού μπλόκ]] και υπέγραψε σημαντικές συμφωνίες επισκεπτόμενος μια σειρά κρατών. Η πολιτική αυτή μπορεί να ενταχθεί στην κρίση που σημειώθηκε στις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις, αποτέλεσμα της οποίας ήταν και η προσωρινή αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του [[ΝΑΤΟ]] (1974-1980).
Το 1980 παραιτήθηκε μετά από την υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ο πραγματικός όμως λόγος της παραίτησής του ήταν η διαφαινόμενη ήττα στις εκλογές, λόγω της ανόδου του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο [[Γεώργιος Ράλλης]]. Αξιοσημείωτο είναι πως κατά την διάρκεια της πολιτικής του καριέρας, είχε αντιμετωπίσει, σε εκλογικές αναμετρήσεις και τον Γεώργιο Παπανδρέου αλλά και τον γιό του, Ανδρέα Παπανδρέου, όπου μετέπειτα ήταν και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά των κυβερνήσεων του τελευταίου.
Ο Καραμανλής επέλεξε τον [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνο Τσάτσο]] -καθώς ήταν ο πιο έμπιστος σύμβουλός του- για τη θέση του [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Προέδρου της Δημοκρατίας]] ως πρόταση από τη Νέα Δημοκρατία. Όπως αναφέρει ο Τσάτσος στα απομνημονεύματά του, ο Καραμανλής είχε θέσει ως μοναδικό όρο ότι σε περίπτωση που θα ήθελε να μεταπηδήσει νωρίτερα από τα πέντε χρόνια στην προεδρία της δημοκρατίας, ο Τσάτσος θα παραιτούνταν.<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος, ''Λογοδοσία μιας ζωής'', τόμ. 2ος, ό.π., σελ. 431</ref> Ο Τσάτσος αποδίδει την επιλογή του Καραμανλή στο πρόσωπό του στους εξής λόγους: θα τηρούσε την υπόσχεσή του να παραιτηθεί από την Προεδρία της Δημοκρατίας σε περίπτωση που ο Καραμανλής ήθελε να μεταπηδήσει σε αυτήν, όπως είχαν συμφωνήσει μυστικώς οι δύο άνδρες. Δεν θα εκμεταλλευόταν το αξίωμά του για να αυτοπροβληθεί σε βάρος του Καραμανλή, η μεταξύ τους ταύτιση απόψεων, τέτοια που δεν του είχε προκαλέσει ποτέ πρόβλημα, το κύρος που είχε αποκτήσει ο Τσάτσος κατά τη θητεία του στην Επιτροπή του Συντάγματος και η καλή συνεργασία που είχε με την αντιπολίτευση. Ακόμα το παλαιότερο θετικό υπουργικό έργο του.<ref>Κωνσταντίνος Τσάτσος, ''Λογοδοσία μιας ζωής'', τόμ. 2ος, ό.π., σελ. 433-434</ref> Στην ψηφοφορία που διεξάχθηκε στην [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]] έλαβε 210 ψήφους σε σύνολο 295 ψηφισάντων. Από αυτές οι 210 ανήκαν πιθανότατα στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που διέθετε 215 έδρες. Μοναδικός αντίπαλος ήταν ο [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος]], που υποστηρίχθηκε από την [[Ένωση Κέντρου]], ενώ το [[ΠΑΣΟΚ]] και η [[Ενωμένη Αριστερά]] ψήφισαν λευκό.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=FfyKAAAAMAAJ&q=%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82+%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82&dq=%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82+%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82&hl=el&sa=X&redir_esc=y|title=Η ιστορία της Νέας Δημοκρατίας|last=Μπρατάκος|first=Άγγελος|publisher=Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη|year=2002|isbn=978-960-14-0553-7|location=Αθήνα|page=203}}</ref> Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορκίστηκε στις 19 Ιουλίου 1975.
Κατά τη δεύτερη πρωθυπουργία Καραμανλή το διεθνές και εσωτερικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο όσο και ο ίδιος ο Καραμανλής είχαν διαφοροποιηθεί εμφανώς.{{πηγή}} Η δεύτερη πρωθυπουργία του αντιμετωπίστηκε από ορισμένους αντιπάλους του ως το ίδιο αμφιλεγόμενη με την πρώτη: έγινε στόχος σφοδρής κριτικής από όλα τα κόμματα για την πολιτική του στην Κύπρο που θεωρήθηκε εξοργιστικά υποχωρητική<ref name=":2" /> και σε αυτό δε βοήθησαν και οι δικές του δηλώσεις ότι «η Κύπρος είναι μακριά». Επίσης, κατηγορήθηκε για το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε με σκανδαλώδη τρόπο τα κρατικά ΜΜΕ ([[Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση|ΕΡΤ]]) για την αυτοπροβολή του.<ref>Τα Νέα, 19 Σεπτεμβρίου 1979</ref> Άλλες αστοχίες της περιόδου 1974-1980 ήταν το σκάνδαλο της διαρροής θεμάτων των [[Πανελλήνιες εξετάσεις|πανελληνίων εξετάσεων]] τον Ιούνιο του 1979, με τον Καραμανλή να μην αποδέχεται την παραίτηση του [[Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων|Υπουργού Παιδείας]], [[Ιωάννης Βαρβιτσιώτης|Ιωάννη Βαρβιτσιώτη]],<ref>Τα Νέα, 15 Ιουνίου 2010</ref> οι καταστρεπτικές πυρκαγιές στην [[Πάρνηθα]] το 1977 με 5.000 στρέμματα δάσους να καίγονται, η κατάργηση του [[Τραμ Περάματος|τροχιόδρομου Περάματος]], που ήταν το τελευταίο τροχιοδρομικό σύστημα στην Ελλάδα μέχρι την επαναλειτουργία του [[Τραμ Αθήνας|τραμ]] το 2004, επί κυβερνήσεως του ανηψιού του [[Κώστας Καραμανλής|Κώστα Καραμανλή]] και η αδυναμία (κατ' άλλους, αδιαφορία) του Καραμανλή και του [[Υπουργείο Δημόσιας Τάξης (Ελλάδα)|Υπουργού Δημόσιας Τάξης]], απόστρατου Στρατηγού [[Αναστάσιος Μπάλκος|Αναστάσιου Μπάλκου]], να διώξουν χουντικούς αξιωματικούς από την Αστυνομία Πόλεων και τη Χωροφυλακή.<ref>{{Cite book|title=Transitional Justice: How Emerging Democracies Reckon with Former Regimes|last=Kritz|first=Neil J.|publisher=US Institute of Peace Press|year=1995|isbn=9781878379443|volume=2|location=Washington|page=241}}</ref>
| |||