Γαλλική Επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Γαλλική Επανάσταση''' ([[γαλλικά]]: ''Révolution française'', {{προφορά|ʁevɔlysjɔ̃ fʁɑ̃sɛːz}}) ήταν περίοδος μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών στη Γαλλία, που διήρκεσε από το 1789 έως το 1799. Aνέτρεψε τη μοναρχία, καθιέρωσε μια μορφή δημοκρατίας, πέρασε από περιόδους βίαιων πολιτικών ταραχών, και κατέληξε σε μια δικτατορία υπό τον Ναπολέοντα. Πολλές από τις αρχές της επανάστασης μεταδόθηκαν προς τη Δυτική Ευρώπη και πέρα από αυτή. Εμπνευσμένη από [[Φιλελευθερισμός|φιλελεύθερες]] και ριζοσπαστικές ιδέες, η επανάσταση άλλαξε ριζικά την πορεία της σύγχρονης ιστορίας, προκαλώντας παγκοσμίως μείωση των απόλυτων [[Μοναρχία|μοναρχιών]] και αντικατάστασή τους από [[Δημοκρατία|δημοκρατίες]]. <ref>Livesey, James. ''Making Democracy in the French Revolution'' p. 19 ''The Revolution created and elaborated...the ideal of democracy, which forms the creative tension with the notion of sovereignty that informs the functioning of modern democratic liberal states. This was the truly original contribution of the Revolution to modern political culture.''</ref>

Μέσω μιας σειράς πολέμων που συνέβησαν κατά την διάρκειά της. Η γαλλική επανάσταση εκφέρε πολλές συνέπειες καθώς μειώθηκε ο πληθυσμός. Προκλήθηκε ένα κύμα παγκόσμιων συγκρούσεων που εκτεινόταν από την [[Καραϊβική]] έως τη [[Μέση Ανατολή]]. Ιστορικοί θεωρούν την επανάσταση ως ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της ανθρωπότητας. <ref name="Linda S 2004">Linda S. Frey and Marsha L. Frey, ''The French Revolution'' (2004), Foreword.</ref><ref name="Joel Colton 1978 p. 341">R.R. Palmer and Joel Colton, ''A History of the Modern World'' (5th ed. 1978), p. 341</ref><ref name="Ferenc Fehér 1990 pp. 117-30">Ferenc Fehér, ''The French Revolution and the Birth of Modernity'', (1990) pp. 117–30</ref>

Κατά την ορθόδοξη άποψη που ήταν η κυρίαρχη μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, η επανάσταση οργανώθηκε από την ανερχόμενη [[αστική τάξη]] (''Bourgeoisie''), η οποία εμπνευσμένη από τα κηρύγματα των [[Διαφωτισμός|Διαφωτιστών]] και με κεντρικό σύνθημα το τρίπτυχο ''«[[Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη]]»'', θέλησε να βελτιώσει την υπάρχουσα μοναρχία μετατρέποντάς την σε [[Συνταγματική Μοναρχία|συνταγματική]] και όχι να την καταργήσει. Στην πορεία όμως, η μοναρχία καταργήθηκε και μετά από περιόδους τρομοκρατίας αλλά και οργάνωσης δίκαιου κράτους, η νεοσύστατη [[Δημοκρατία]] καταλύθηκε από τον [[Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη]].<br />

Στη νεώτερη εποχή, και ειδικά γύρω από τον εορτασμό των 200 ετών της Επανάστασης, αναπτύχθηκε μια "αναθεωρητική" ιστοριογραφία (κυρίως από αγγλοσάξωνες[[αγγλοσάξονες]] συγγραφείς) που αμφισβητεί τον κοινωνικό, ταξικό και οικονομικό χαρακτήρα της. Για παράδειγμα, ο A. Gobban, στο έργο του "''Ο μύθος της Γαλλικής Επανάστασης''", θεωρεί ότι δεν υπήρξε μια επανάσταση αλλά μάλλον πολλές: μια επανάσταση των γραφειοκρατών εναντίον των διοικητικών δομών του Παλαιού Καθεστώτος, των ιδιοκτητών αγροτικής γης και των αστών καταναλωτών εναντίον της αγροτικής μεταρρύθμισης, των πόλεων εναντίον της επαρχίας και της επαρχίας εναντίον των πόλεων. Αυτά τα αντιφατικά και συχνά αλληλοεπικαλυπτόμενα κινήματα δεν παρήγαγαν κάποια σημαντικό κοινωνικό μετασχηματισμό ούτε σημαντικό «εκσυγχρονισμό», ούτε καν πολιτικές αλλαγές διαρκείας. Μετά από την αναταραχή, το τοπίο της πολιτικής και της κοινωνίας στη [[Γαλλία]] ήταν το 1815 περίπου ίδιο όπως και το 1789.<ref>[http://ojs-prod.library.usyd.edu.au/index.php/SSSC/article/download/7288/7713 A. Cobban, The myth of the French Revolution' in 'Aspects of French History' (London, 1968), στο Alastair MacLachlan, 'The Myth of the French Revolution Revisited', in D. Garrioch (ed.), A hundred years of the French Revolution (Melbourne 1990).]</ref>

Στα τέλη του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]] ήταν γενική στην [[Γαλλία]] η επιθυμία για αλλαγή του καθεστώτος. Παρ' όλη όμως τη μεταβολή στις ιδέες των ανθρώπων, η οργάνωση της [[Γαλλία|Γαλλίας]] εξακολουθούσε να παραμένει στη μεσαιωνική μορφή της: διατήρηση των ταξικών διαχωρισμών του [[Μεσαίωνας|μεσαίωνα]], μεγάλη συμμετοχή των ευγενών στα κρατικά αξιώματα και γενικά στη διοίκηση, διάκριση δικαιωμάτων και υποτίμηση της ανθρώπινης αξίας. Οι Γάλλοι άρχισαν να αισθάνονται αφόρητη την κατάσταση. Νέες δυνάμεις σχηματίστηκαν και προκάλεσαν τεράστια εξέγερση. Η Γαλλική Επανάσταση ανέτρεψε το παλιό καθεστώς και είχε ανυπολόγιστες συνέπειες στη ζωή και στις αντιλήψεις των ανθρώπων.

Ο μεγάλος όγκος του λαού βρισκόταν απέναντι από τη μειονότητα αυτή των προνομιούχων. Όλοι οι λαϊκοί άνθρωποι ονομάζονταν συνεκδοχικά με μια μεσαιωνική ονομασία: ''Tiers Etat, [[Τρίτη τάξη]]''. Καλλιεργητές της γης και αστοί (έμποροι και επαγγελματίες των πόλεων) αποτελούσαν την τάξη αυτή.