Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1906: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
'''Την [[Δευτέρα]] [[26 Μαρτίου]] [[1906]] διενεργήθηκαν εθνικές βουλευτικές εκλογές''', τις οποίες κέρδισε με ισχυρή πλειοψηφία (111 έδρες) το ''κόμμα'' του Κερκυραίου πολιτικού Γεωργίου Θεοτόκη, συνεχίζοντας έτσι την πρωθυπουργική θητεία του που έχει αρχίσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 1905.<br />
====προς τις εκλογές====
Μετά τη δολοφονία του [[Θεόδωρος Δηλιγιάννης|Θεόδωρου Δηλιγιάννη]] στις [[31 Μαΐου]] [[1905]], ο κατακερματισμός των βουλευτών σε πολλές φατρίες, οδήγησε στην αδυναμία σχηματισμού ισχυρής κυβέρνησης. Οι προθέσεις των [[Αλέξανδρος Ρώμας|Αλέξανδρου Ρώμα]], [[Κωνσταντίνος Καραπάνος|Κωνσταντίνου Καραπάνου]] αλλά και του [[Δημήτριος Ράλλης|Δημητρίου Ράλλη]] (που δεν ανήκε στο κυρίως σώμα των υποστηρικτών του Δηλιγιάννη), να διεκδικήσουν την αρχηγία, επέφεραν την παρέμβαση του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|βασιλιά]], ο οποίος ζήτησε από την κοινοβουλευτική ομάδα, να εκλέξει αυτή, ύστερα από ψηφοφορία, τον αρχηγό της. Οι βουλευτές τότε, ανακήρυξαν με 82 ψήφους υπέρ τον [[Κυριακούλης Μαυρομιχάλης|Κυριακούλη Μαυρομιχάλη]] ως πρόεδρο του [[Εθνικόν Κόμμα|Εθνικού κόμματος]] (όπως ήταν ο ανεπίσημος τίτλος του ''κόμματος Δηλιγιάννη''). Επειδή αυτοίαυτές οι ψήφοι δεν επαρκούσαν για την δημιουργία κυβέρνησης πλειοψηφίας, ύστερα από πολλές διαβουλεύσεις σχηματίστηκε τελικά [[Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1905|κυβέρνηση συνεργασίας Μαυρομιχάλη - Ράλλη]] η οποία πήρε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και διατηρήθηκε στην εξουσία μέχρι τις [[5 Δεκεμβρίου]] του [[1905]]. <br />
Η συμμαχία Μαυρομιχάλη - Ράλλη, δεν κατόρθωσε να μακροημερεύσει λόγω των σφοδρών διαφωνιών που είχαν ξεσπάσει στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας, και έτσι, ο βασιλιάς αμέσως μετά την παραίτηση της κυβέρνησης, έδωσε την Πρωθυπουργία, στον αρχηγό του δεύτερου σε δύναμη κόμματος του κοινοβουλίου, σε αυτό του Γεωργίου Θεοτόκη. Ο [[Γεώργιος Θεοτόκης|Θεοτόκης]], μη θέλοντας να εξαρτάται από την ψήφο ανοχής των ''δηλιγιννιακών βουλευτών'' προκειμένου να κυβερνήσει, προκήρυξε εκλογές για τις [[26 Μαρτίου]] [[1906]], τις οποίες κατάφερε να κερδίσει άνετα. <ref>Γεώργιος Ασπρέας: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδας», β' έκδοση, τόμος Γ', 1930, https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/8/1/0/metadata-1460008411-428532-12286.tkl</ref> <br />