Συνθήκη της Λωζάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Συνθήκη της Λωζάνης''' ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης [[Τουρκία]]ς. Υπογράφηκε στη [[Λωζάνη]] της [[Ελβετία]]ς στις [[24 Ιουλίου]] [[1923]] από την [[Ελλάδα]], την [[Τουρκία]] και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο]] και την [[Μικρασιατική εκστρατεία]] ([[1919]]-[[1922]]) και συμμετείχαν στην [[Συνθήκη των Σεβρών]] συμπεριλαμβανομένης και της [[Σοβιετική Ένωση|ΕΣΣΔ]] (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη). Η υπογραφείσα συνθήκη ήταν το αποτέλεσμα της σχετικής [[Διάσκεψη της Λωζάνης|διάσκεψης]] που ξεκίνησε στις [[7 Νοεμβρίου]] [[1922]]<ref>Φύλλο εφημερίδας 'Έθνος' της [[8 Νοεμβρίου]] 1922, σελ. 4: "''Η χθεσινή έναρξις της διασκέψεως της Λωζάννης''"</ref> μεταξύ των προαναφερομένων μελών. Στο κείμενο της Συνθήκης συμπεριλαμβάνεται και η Σύμβαση της Λωζάνης που αποτελεί συντομότερο κείμενο και υπογράφηκε νωρίτερα, στις 30 Ιανουαρίου 1923.

 

Κατήργησε την Συνθήκη των Σεβρών που δεν είχε γίνει αποδεκτή από την νέα κυβέρνηση της Τουρκίας που διαδέχθηκε τον [[Σουλτάνος|Σουλτάνο]] της [[Κωνσταντινούπολη]]ς. Μετά την εκδίωξη από την [[Μικρά Ασία]] του Ελληνικού στρατού από τον Τουρκικό υπό την ηγεσία του [[Μουσταφά Κεμάλ]], εμφανίστηκε η ανάγκη για αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Στις [[20 Οκτωβρίου]] [[1922]] ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις [[4 Φεβρουαρίου]] [[1923]] για να ξαναρχίσει στις [[23 Απριλίου]]. Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις [[24 Ιουλίου]] μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.

 

 

Ένα σημείο διαφωνίας ήταν η καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από την Ελλάδα, κατί για το οποίο η τελευταία δήλωνε αδυναμία. Τελικά η Τουρκία δέχθηκε να της αποδοθεί το τρίγωνο του Κάραγατς στη Θράκη αντί αποζημιώσεων. Τα νησιά [[Ίμβρος]] και [[Τένεδος]] παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες [το 1926 η τουρκική κυβέρνηση ακύρωσε με νόμο αυτή τη διάταξη]. Ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] έχασε την ιδιότητα του ''Εθνάρχη'' και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.

Η ανταλλαγή [[Μειονότητα|μειονοτήτων]] που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη [[Μικρά Ασία]] και την [[Ανατολική Θράκη]] στην Ελλάδα 1.650.000 Οθωμανοί υπήκοοι, [[Χριστιανισμός|χριστιανικού θρησκεύματος]] και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, [[Μουσουλμάνος|μουσουλμανικού θρησκεύματος]]<ref>[http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82:_%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD Συνθήκη της Λωζάνης, τμήμα VI, άρθρο 1]</ref>. Η θρησκεία και όχι η εθνικότητα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή <ref name="encyclopedia_islam">{{cite encyclopedia | title=Turks | accessdate=2012-12-01 | encyclopedia=The Encyclopedia of Islam | volume=10 | publisher=Brill | pages=699}}</ref>. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος ''Μουσουλμάνοι'' και όχι ''Τούρκοι''. Αυτό οφείλεται στο ότι κατά την οθωμανική αυτοκρατορία η ''θρησκεία'' μετρούσε πολύ περισσότερο από ότι η ''εθνικότητα'' και από την άλλη πλευρά η Τουρκία ήθελε όλοι οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης να παραμείνουν. Στα Βαλκάνια χρησιμοποιείται ο όρος ''Τούρκος'' αρκετές φορές ως συνώνυμο με τον ''μουσουλμάνο'' επειδή στο σύστημα των Οθωμανικών [[μιλέτ]] (ήταν κύριο στοιχείο στην διοίκηση της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]) όλοι οι μουσουλμάνοι ανήκαν σε μια ενιαία κοινότητα.<ref name="crossing_agean_p98">{{cite book | title=Studies in forced migration, Vol. 12 / Crossing the Aegean: an appraisal of the 1923 compulsory population exchange between Greece and Turkey | author=Renée Hirschon (editor) | year=2003 | publisher=Berghahn Books | pages=98 | isbn=978-1-57181-562-0}}</ref>

 

 

Επιπλέον, βάσει του άρθρου 23, η Τουρκία απεμπόλησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου.<ref>{{Cite book|title=Διεθνές Δίκαιο: Με έμφαση στο Δίκαιο του Πολέμου|last=Καρεκλάς|first=Ιάκωβος|publisher=Νομική Βιβλιοθήκη|year=2014|isbn=978-960-562-266-4|location=Αθήνα|page=152}}</ref>