Ύπατος (Αρχαία Ρώμη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
||
Γραμμή 17:
Μέχρι τον [[1ος αιώνας π.Χ.|1ο αι. π.Χ.]], καθ' όλη δηλαδή τη ''ρεπουμπλικανική'' περίοδο, η θέση του υπάτου ήταν το κορυφαίο κρατικό αξίωμα και συνήθως αποτελούσε το επιστέγασμα μιας επιτυχημένης [[Cursus honorum|πολιτικής-στρατιωτικής σταδιοδρομίας]]. Στη συνέχεια εκφυλίσθηκε - συχνά κάποιος ύπατος έβλεπε το αξίωμα ως σκαλοπάτι για να διορισθεί ευκολότερα [[Έπαρχος (ρωμαϊκή εποχή)|έπαρχος]] ([[ανθύπατος]] ή [[Λεγάτος|λεγάτος αντιστράτηγος]]). Υπάρχουν έτσι περιπτώσεις αξιωματούχων που υπηρέτησαν για λίγες μόνο ημέρες, με αποκορύφωμα το [[190|190 μ.Χ.]] όταν από τις δύο θέσεις υπάτων πέρασαν 25 διαφορετικοί άνδρες.
Κατά τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, ο [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Μέγας Κωνσταντίνος]] μετακίνησε τον έναν ύπατο από τη Ρώμη στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Όταν εν συνεχεία ο [[Θεοδόσιος Α']] χώρισε την αυτοκρατορία σε δύο μέρη, ο διορισμός κάθε υπάτου πέρασε στην αρμοδιότητα του αντίστοιχου αυτοκράτορα. Το αξίωμα διατηρήθηκε με λίγες αρμοδιότητες στην Πόλη, ανάμεσα σε αυτές η απόδοση δικαιοσύνης<ref>[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/17918#page/44/mode/2up Γκουτζιουκώστας, Ανδρέας (2004, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)), Η απονομή δικαιοσύνης στο Βυζάντιο (9ος-12ος αιώνες): τα δικαιοδοτικά όργανα και τα δικαστήρια της πρωτεύουσας] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170522045413/http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/17918#page/44/mode/2up |date=2017-05-22 }}, σελ. 10</ref>, έως την εποχή του [[Λέων ΣΤ'|Λέοντος του Σοφού]], ο οποίος το μετέβαλε σε τίτλο ευγενείας, αποδιδόμενο συνήθως σε ηγεμόνες υποτελών περιοχών.
== Παραπομπές ==
| |||