Η Καθημερινή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 15:
}}
'''''Η Καθημερινή''''' είναι ημερήσια πολιτική και οικονομική [[εφημερίδα]] που εκδίδεται στην [[Αθήνα]]. Ιδρύθηκε από τον [[Γεώργιος Βλάχος (δημοσιογράφος)|Γεώργιο Α. Βλάχο]]. Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε στις [[15 Σεπτεμβρίου]] [[1919]]. Μετά το θάνατό του το [[1951]], η εφημερίδα πέρασε στα χέρια της κόρης του [[Ελένη Βλάχου|Ελένης Βλάχου]]. Εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, η Βλάχου πούλησε την εφημερίδα το [[1987]] στον Γιώργο Κοσκωτά και έγινε μέρος του εκδοτικού συγκροτήματος «Γραμμή Α.Ε.». Με την αποκάλυψη του [[Σκάνδαλο Κοσκωτά|σκανδάλου «Κοσκωτά»]], η εφημερίδα πέρασε στα χέρια του [[Αριστείδης Αλαφούζος|Αριστείδη Αλαφούζου]] και σήμερα μαζί με τον [[ΣΚΑΪ|ΣΚΑΙ]], αποτελεί μέρος του μιντιακού οργανισμού της οικογένειας Αλαφούζου.
Στο μεγαλύτερο μέρος της μακράς πορείας της, η Καθημερινή έγινε φορέας συντηρητικών απόψεων και δεξιών πεποιθήσεων.{{εκκρεμεί παραπομπή}} Την περίοδο του εθνικού διχασμού υποστήριξε την [[Ηνωμένη Αντιπολίτευσις|Ηνωμένη Αντιπολίτευση]] του Γούναρη και το [[Λαϊκό Κόμμα]] του Π.Τσαλδάρη, αργότερα τη [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|δικτατορία του Μεταξά]], μεταπολεμικά την [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952|κυβέρνηση Παπάγου]] και κατά τη μεταπολίτευση την [[Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις|ΕΡΕ]] (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) του [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]].{{εκκρεμεί παραπομπή}} Μολαταύτα, την [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|περίοδο της κατοχής]] και κατά τη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορία του ΄67]] επέδειξε σθεναρά αντίσταση απέναντι στα καταπιεστικά καθεστώτα. Σημειωτέον ότι την 21/4/1967 λόγω του Απριλιανού πραξικοπήματος η [[Ελένη Βλάχου]] διέκοψε την κυκλοφορία της εφημερίδας. Οι Απριλιανοί την πίεσαν να ξαναβγάλει την εφημερίδα αλλά εκείνη αρνήθηκε. Στις [[21 Δεκεμβρίου]] [[1967]] διέφυγε στο εξωτερικό. Επέστρεψε στην Ελλάδα στις [[9 Αυγούστου]] του [[1974]] μετά τη [[Μεταπολίτευση]] και την 15/9/1974 έβγαλε και πάλι την Καθημερινή. Σήμερα, αν και βρίσκεται πιο κοντά στον κεντροδεξιό χώρο, θεωρείται πολυσυλλεκτική εφημερίδα καθώς ενσωματώνει διαφορετικές πολιτικές τάσεις.
== Δραστηριότητες ==
Γραμμή 33:
«Ανεξάρτητον όργανον αντιβενιζελικής αδιαλλαξίας και συντηρητικότητος εν παντί, έσχεν ευρείαν διάδοσιν και ήσκησε σημαντικόν επηρεασμόν. Διακρίνεται διά την σφοδράν μαχητικότητά της, την εντυπωσιακήν αρθρογραφίαν, το καλαίσθητον ύφος, την παικτικήν και σατιρικήν διάθεσιν, την αίσθησιν και έξαρσιν του ζητήματος της ημέρας. Τας πολιτικάς, κοινωνικάς και φιλολογικάς γνώμας της καθορίζει γενικώς στερρά εμμονή εις την παράδοσιν, χαρακτηριζομένη από την έλξιν προς εν εξιδανικευμένον παρελθόν τάξεως, ευπρεπείας και αισθήματος, ήτις επιτρέπει να παρεισάγωνται τόνοι λυρικοί εις την πλέον οξείαν πολεμικήν της».
Το πολιτικό πρόγραμμα της Καθημερινής, που διακήρυξε στις [[13 Σεπτεμβρίου]] [[1920]], συνοψίζεται στη φράση «Κάτω ο Βενιζέλος» (Κ. Μάγερ,1957)<ref name=":0">Μάγερ, Κ. (1959). ''Ιστορία του Ελληνικού Τύπου: Αθηναϊκαί Εφημερίδες 1901-1959'', (Τόμ. Β) Αθήνα: Αθήναι.</ref>. Με αυτόν τον τρόπο, μετατρέπεται σε ναυαρχίδα του αντιβενιζελισμού, προσκείμενη σε αυταρχικές μορφές εξουσίας με φιλοβασιλικά «αισθήματα» (Γιανουλόπουλος,2008)<ref>Γιανουλόπουλος, Γ. (2008). «Τα χρόνια του Μεσοπολέμου» :1923-1939. Στο: Γ. Δρούλια & Γ. Κουτσοπανάγου (επιμ.) . ''Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου,'' 1784-1974. Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, σελ. 41-45.</ref> Εκείνες τις μέρες ο Γ.Βλάχος συνελήφθη και φυλακίστηκε με αποτέλεσμα η Καθημερινή να μη δημοσιευτεί για δώδεκα ημέρες. Εκτός από τις βιαιότητες εναντίον του Τύπου, κυριαρχεί ο έλεγχος και η πρακτική των λευκών στηλών. Οι τελευταίες ήταν απόρροια της λογοκρισίας και αντικαθιστούσαν, τα αφαιρεμένα από την κυβέρνηση, τμήματα των εφημερίδων (Μάγερ,1957).
Παρά την απομάκρυνση του Βενιζέλου και την άνοδο της «Ηνωμένης Αντιπολίτευσης» την ίδια χρονιά, η Καθημερινή συνέχιζε να διατηρεί κριτική στάση απέναντι στην Κυβέρνηση και τις ενέργειές της, κυρίως όσον αφορά την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μ. Ασία. Στο ιστορικό άρθρο «Οίκαδε» ([[14 Αυγούστου]], [[1922]]) στηλιτεύει, τρόπον τινά, την κυβέρνηση και ζητά την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων οίκαδε, δηλαδή πίσω στην πατρίδα. Για το άρθρο τούτο αλλά και για το άρθρο «Πομερανοί», ο Γ.Βλάχος επικρίθηκε από αντίπαλους και φίλους, καθώς θεωρήθηκε ότι συνετέλεσε στην ηθική κατάρρευση του μαχόμενου στρατού. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να ισχύει, εφόσον τα σώματα του ελληνικού στρατού είχαν ήδη δεχτεί το πρώτο πλήγμα από τον τουρκικό στρατό στο Αφιόν Καραχισάρ (Μάγερ, 1957)<ref name=":0" />. Αντιθέτως, η επίθεση από τις τουρκικές δυνάμεις καταγράφεται ιστορικά στην Άγκυρα στις 16/8/1922. Αφότου εδέχθη επίθεση, ο ελληνικός στρατός «κινήθηκε προς την περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ, απ’ όπου αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει, πρώτα προς τη Σμύρνη και, στη συνέχεια, προς τα παράλια της Μ. Ασίας». (Λεοντή, 1998, σελ. 156)<ref>Λεοντή, Α. (1998). ''Τοπογραφίες του Ελληνισμού: Χαρτογραφώντας την πατρίδα''. Αθήνα: Scripta.</ref>. Εντούτοις, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να αποδοθεί η ήττα των Ελλήνων στις παρεμβάσεις του Τύπου. Το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα είχε αναπτυχθεί πολύ νωρίτερα και είχε φτάσει στο απόγειό του ήδη από το 1919. Συνεπώς η υποχώρηση του ελληνικού Στρατού και η καταστροφή της Σμύρνης ήταν σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένα (Βερέμης, 2013)<ref name=":1">Βερέμης, Θ. (2013). ''Νεότερη Ελλάδα: Μια Ιστορία από το 1821''. Αθήνα: Πατάκη. </ref>.
Άμεσο επακόλουθο της ήττας, ήταν η ανταλλαγή πληθυσμών που επιβλήθηκε με την επισφράγιση της συνθήκης της Λωζάνης (μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) το [[1923]]. (Βερέμης, 2013)<ref name=":1" />. Η πολεμική στάση των γηγενών κατοίκων στη νέα «ανθρωπογεωγραφία» είναι φανερή και στον Τύπο της εποχής. Το ίδιο συνέβη και με την "Καθημερινή η οποία κράτησε έντονα αντιπροσφυγική στάση, προτείνοντας να μη δοθούν πολιτικά δικαιώματα στους διωγμένους Έλληνες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] και του [[Πόντος|Πόντου]]<ref>[http://www.patrides.com/may09/agtzidis.htm "Προσεγγίζοντας τον αντιπροσφυγικό αναθεωρητισμό"]</ref><ref>[http://www.antibaro.gr/node/1328 Αναφορά στην "Καθημερινή" της εποχής (παραπομπή 31)]</ref>.Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει άρθρο της Καθημερινής στις 19/7/28, με σαφή επιχειρηματολογία εναντίον της συμμετοχής των προσφύγων, ως υποψηφίων στην εκλογική διαδικασία: ''Με έκπληξιν μας είδομεν εις τα χθεσινά φύλλα ότι το λαϊκόν κόμμα θα περιλάβη τρεις πρόσφυγας πολιτευομένους εις τον συνδυασμόν Αθηνών. Διατί να τους περιλάβη; Επί τη βάσει ποίας ηθικής και επί τη βάσει ποίας σκοπιμότητος''; Και λίγο παρακάτω: ''Ας είνε και αδελφοί και εξάδελφοι. Όταν αποκτήσουν συνείδησιν πολιτικήν και θέλησιν πολιτών ελευθέρων-πράγμα το οποίον δε θα συμβή ποτέ-τότε θα δικαιούνται να θεωρούνται μεταξύ ημών, όχι μόνο ως εκλογείς αλλά και ως εκλέξιμοι'' (Στήλη: Καθημερινά).
Για μεγάλο διάστημα η Καθημερινή διάκειτο θετικά απέναντι σε δικτατορικές μορφές εξουσίας, προτείνοντας ένα είδος «κοινοβουλευτικής δικτατορικής» κυβέρνησης (Ιανουάριος, 1934) (Παπαδημητρίου-α, 2008)<ref>Παπαδημητρίου-α, Δ. (2008). «Η Καθημερινή». Στο: Γ. Δρούλια & Γ. Κουτσοπανάγου (επιμ.). ''Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου'', 1784- 1974. Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, σελ. 476- 477.</ref>. Μάλιστα, το [[1936]] η Καθημερινή στήριξε τόσο την υπηρεσιακή κυβέρνηση του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]], όσο και τη [[Δικτατορία της 4ης Αυγούστου]]<ref>[http://istorikathemata.blogspot.com/2009/10/blog-post_31.html Γεώργιος Βλάχος και Ιωάννης Μεταξάς]</ref><ref>[http://www2.rizospastis.gr/page.do?id=7440&publDate=11%2F8%2F1996&direction=&pageNo=28 Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου και ο Γεώργιος Βλάχος]</ref>. «Κράτησε φιλική στάση απέναντι στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Μεταξά, ζητώντας μάλιστα τη στήριξή της από τα αστικά πολιτικά κόμματα (και βασικά το Λαϊκό), ενώ στήριξε και το δικτατορικό καθεστώς» (Χάσου, 2015, σελ 25)<ref>Χάσου, Χ. (2015). ''Πολιτική ρητορική και κοινωνικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής στη σχολιογραφία της «Καθημερινής»'' ''(Μελέτη Περίπτωσης)''. (Ανέκδοτη διπλωματική εργασία). Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ. </ref>.
Σταθμό για την εφημερίδα και τον ελληνικό Τύπο γενικότερα αποτέλεσε το περίφημο άρθρο - ανοιχτή επιστολή προς τον Αδόλφο Χίτλερ, του Γεωργίου Βλάχου την [[8 Μαρτίου]] [[1941]]. Όταν η γερμανική εισβολή βρισκόταν προ των πυλών, ο Γ.Βλάχος συνέταξε το «ιστορικό» άρθρο «Ανοιχτή επιστολή προς την Α.Ε. και τον Α.Χίτλερ, Αρχικαγκελλάριον του Γερμανικού Κράτους» (Μάγερ, 1957)<ref name=":0" />. Το άρθρο τούτο έγινε ευαγγέλιο ηρωικό μα και συνάμα πολεμικό, αναδημοσιεύθηκε στον ξένο τύπο και κέρδισε μία σημαντική θέση στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας (Βλάχου, 2008)<ref>Βλάχου, Ε. (2008). ''Δημοσιογραφικά χρόνια- Πενήντα και κάτι'' (Τόμ. Α, Τομ. Β & Τομ. Γ). Αθήνα: Ελευθερουδάκης</ref>.
Η γερμανική επιβολή, εκτός των άλλων, ανάγκασε πολλές εφημερίδες να διακόψουν την κυκλοφορία τους (Παπαδημητρίου-β, 2008)<ref name=":2">Παπαδημητρίου-β , Δ. (2008). «Αντικρουόμενες βεβαιότητες και νέοι τρόποι στον πολιτισμό του εντύπου:1940-1974». Στο: Γ. Δρούλια & Γ. Κουτσοπανάγου (επιμ.). ''Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου'', 1784- 1974. Αθήνα: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, σελ. 46-53. </ref>. Όσες συνέχισαν να κυκλοφορούν, βρίσκονταν υπό τον πλήρη έλεγχο των Γερμανών και δημοσίευαν ειδήσεις που διοχέτευαν οι κατοχικές δυνάμεις, με σκοπό τον εξωραϊσμό των πολεμικών επιχειρήσεων του άξονα. Μάλιστα, κάποιες από αυτές, ελλείψει χρημάτων, δέχονταν επιδοτήσεις από κόμματα και άλλες ελίτ της εποχής, που συνεισέφεραν στο ταμείο για να μη συκοφαντηθούν (Ψυχογιος, 2004)<ref name=":3">Ψυχογιός, Δ. (2004). ''Τα'' ''Έντυπα Μέσα Επικοινωνίας: Από τον Πηλό στο Δίκτυο''. Αθήνα: Καστανιώτη. </ref>. Ο Γ.Βλάχος, αντιθέτως, αν και είχε την ευκαιρία να προσπορισθεί 5.000 λίρες για την εξαγορά των τίτλων, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, αρνήθηκε να λειτουργήσει την Καθημερινή. Παρόλα αυτά, εξακολούθησε να εκδίδεται υπό γερμανική εποπτεία, με το θετικά διακείμενο στις κατοχικές δυνάμεις Τραυλό, στη διεύθυνση της εφημερίδας (Βλάχου, 2008).
Γραμμή 49:
Στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου, το πνεύμα του αντικομμουνισμού αντικατέστησε γρήγορα την προγενέστερη εθνική ομόνοια και οι αριστερές εφημερίδες τέθηκαν εν διωγμό (Παπαδημητρίου-β,2008)<ref name=":2" />. Αν και η Ε.Βλάχου ισχυρίζεται ότι η Καθημερινή δεν είχε ποτέ κανέναν αντικομμουνιστικό φανατισμό (Ψαράκης, 1993)<ref name=":4">Ψαράκης, Γ. (1993). ''Εφημερίδες και Δημοσιογράφοι: Η μικρή Ιστορία των Εφημερίδων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Λευκωσίας.'' Αθήνα: Νέα Σύνορα – Λιβάνη. </ref>, τα δημοσιεύματα της εποχής τη διαψεύδουν σε μεγάλο βαθμό. Επί παραδείγματι, ο τίτλος «Υπέστη Πανωλεθρίαν η Νεοσυσταθείσα εις Γράμμον Συμμορία» είναι χαρακτηριστικός (Καθημερινή, 2/7/1947). Ασφαλώς, με τον όρο συμμορία αναφέρεται στους κομμουνιστές αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος. Ακόμη, στο άρθρο «Η μάχη του Γράμμου» της 3ης Ιουλίου 1947 επιβραβεύει την επιτυχή προσπάθεια του στρατού να αναχαιτίσει την είσοδο της πολυμελούς «συμμορίας» από το Γράμμο στα Χάσια.
Την δεκαετία του '50, εμφανίζεται ο Λαϊκός Τύπος και παρατηρείται μία τάση ελάφρυνσης της πολιτικής ειδησεογραφίας. Τα σκληρά θέματα της επικαιρότητας παραχωρούν τη θέση τους στην ψυχαγωγία, το έγκλημα και γενικότερα στα λεγόμενα ανθρώπινα θέματα (Παπαδημητρίου-β, [[2008]]). Η Καθημερινή μέσα σε αυτό το πλαίσιο παραμένει μία πολιτική εφημερίδα και παρεκκλίνει από τα πολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας, μόνο για να ασχοληθεί με φιλολογικά περιεχόμενα υψηλής ποιότητας.
Σε ένα περιβάλλον πολιτικής έντασης με συνεχείς αλλαγές στο κυβερνητικό σκηνικό τη δεκαετία του ’60, οι εφημερίδες εμπλέκονται πλήρως σ’ ένα πολιτικό παιχνίδι συμφερόντων (Ψυχογιος, 2004)<ref name=":3" />. Σύμφωνα με τους Zacharopoulos και Paraschos (όπως αναφέρεται στο Ψυχογιος, 2004), ακόμα και για την Ε.Βλάχου, εικάζεται ότι ενεπλάκη στην ανατροπή της Κυβέρνησης Στεφανόπουλου, μαζί με τους Π.Κανελλόπουλο, Μπίτσιο (εκπρόσωπος του βασιλέως Κωνσταντίνου) και Χ.Λαμπράκη. Η Ε.Βλάχου πιθανώς να είχε συμφέρον απ’ αυτό, εφόσον υποστήριζε πολιτικά την ΕΡΕ του Κ.Καραμανλή.
Γραμμή 60:
=== Διευθυντές ===
Οι κατά χρονολογική σειρά που ανέλαβαν διευθυντές της ''Καθημερινής'', από το [[1919]], είναι οι ακόλουθοι:
* [[Γεώργιος Βλάχος (δημοσιογράφος)|Γεώργιος Α. Βλάχος]] ([[1919]]-[[1925]])
* [[Νικόλαος Κρανιωτάκης]] ([[1925]]-[[1926]])
* [[Γεώργιος Βλάχος (δημοσιογράφος)|Γεώργιος Α. Βλάχος]] ([[1926]]-[[1941]])
* [[Νικόλαος Αναστασόπουλος]] ([[1941]]-[[1942]])
* [[Σπύρος Κ. Τραυλός]] ([[1942]]-[[1945]])
* [[Γεώργιος Βλάχος (δημοσιογράφος)|Γεώργιος Α. Βλάχος]] ([[1945]]-[[1951]])
* [[Ελένη Γ. Βλάχου]] ([[1951]]-[[1987]])
* [[Δημήτρης Παπαναγιώτου]] ([[1987]]-[[1989]])
* [[Νίκος Νικολάου]] ([[1989]])
* [[Βαγγέλης Μπίστικας]] ([[1989]]-[[1990]])
* [[Δημήτρης Παπαναγιώτου]] (γενικός διευθυντής, [[1990]])
* [[Τάκης Δρακάτος]] (1990)
* [[Νίκος Ε. Σίμος]] (γενικός διευθυντής, [[1990]]-
* [[Θέμος Αναστασιάδης]] ([[1991]]-[[1992]])
* [[Στάμος Ζούλας]] ([[1992]]-[[1993]])
* [[Πάνος Λουκάκος]] ([[1993]]-[[1994]])
* [[Αντώνης Καρκαγιάννης]] ([[1994]]-[[1996]])
* [[Στάμος Ζούλας]] ([[1996]]-[[2002]])
* [[Αντώνης Καρακούσης]] ([[2002]]-[[2004]])
* [[Κωνσταντίνος Ι. Αγγελόπουλος]] ([[2004-[[2006]])
* [[Αντώνης Καρκαγιάννης]] ([[2006]]-[[2007]])
* [[Αλέξης Παπαχελάς]] ([[2007]]-σήμερα)
== Κυκλοφορία ==
Γραμμή 90:
Σύμφωνα με τους ανεξάρτητους πάροχους στοιχείων διαδικτυακής επισκεψιμότητας [[Alexa Internet|Alexa]] και [[SimilarWeb]], η [[ιστοσελίδα]] της Καθημερινής ήταν η 29η και 56η σε επισκεψιμότητα στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2020.<ref>{{cite web|website=alexa.com|url=https://www.alexa.com/siteinfo/kathimerini.gr|accessdate=2020-07-24|title=kathimerini.gr Competitive Analysis, Marketing Mix and Traffic - Alexa}}</ref><ref name="similar">{{cite web | url=http://www.similarweb.com/website/kathimerini.gr | title=Kathimerini.gr Analytics | publisher=SimilarWeb | accessdate=2020-07-24}}</ref> Η SimilarWeb κατέτασσε την ιστοσελίδα ως την 23η σε επισκεψιμότητα ειδησεογραφική ιστοσελίδα στην Ελλάδα, προσελκύοντας περισσότερους από 3 εκατομμύρια επισκέπτες σε μηνιαία βάση.<ref name="similar" /><ref>{{cite web | url=http://www.similarweb.com/country_category/greece/news_and_media | title=Top 50 sites in Greece for News And Media | publisher=SimilarWeb | accessdate=2020-07-24}}</ref>
Το πρώτο εξάμηνο του [[2020
== Ένθετα ==
Γραμμή 108:
== Τρομοκρατική επίθεση ==
Τα ξημερώματα της [[17ης Δεκεμβρίου]] [[2018]], εκρηκτικός μηχανισμός έπληξε το κτίριο όπου στεγάζονται τα κεντρικά γραφεία της ''Καθημερινής'' και του ομίλου ''[[ΣΚΑΪ]]''.<ref>[http://amna.gr/home/article/318918/Kathimerini-I-tromokratiki-epithesi-den-tha-kampsei-kanenan «Καθημερινή»: Η τρομοκρατική επίθεση δεν θα κάμψει κανέναν]{{Dead link|date=Ιουλίου 2020 }}, ''ΑΠΕ-ΜΠΕ'' 17/12/2018. Ανακτήθηκε στις 17/12/2018.</ref><ref>[http://amna.gr/home/article/318821/Tromokratiki-epithesi-ston-SKA-Ergazomenoi-tou-stathmou-miloun-sto-APE-MPE Τρομοκρατική επίθεση στον ΣΚΑΪ: Εργαζόμενοι του σταθμού μιλούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ]{{Dead link|date=Ιουλίου 2020 }}, ''ΑΠΕ-ΜΠΕ'' 17/12/2018. Ανακτήθηκε στις 17/12/2018.</ref> Προηγήθηκε προειδοποιητικό τηλεφώνημα στα γραφεία της ενημερωτικής ιστοσελίδας ''zougla.gr'' και του τηλεοπτικού σταθμού ''[[ΑΝΤ1]]''.<ref>[https://www.zougla.gr/greece/article/proidopitiko-tilefonima-gia-vomva-ston-skai Εξερράγη βόμβα μεγάλης ισχύος στον ΣΚΑΪ], ''zougla.gr'' 17/12/2018. Ανακτήθηκε στις 17/12/2018.</ref><ref>[http://www.ant1news.gr/news/Society/article/522924/omothymi-katadiki-ki-erotimata-gia-tin-bomba-ston-skai?utm_source=Antenna&utm_medium=homepage&utm_campaign=teaser&utm_term=1 Ομόθυμη καταδίκη κι ερωτήματα για την βόμβα στον ΣΚΑΙ], ''ANT1 News'' 17/12 2018. Ανακτήθηκε στις 17/12/2018.</ref>
== Παραπομπές ==
| |||