Ειρηνοδικείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από την σύσταση του νέου Ελληνικού Κράτους κρίθηκε απαραίτητη η δημιουργία Δικαστηρίων, στα οποία θα μπορούσε εύκολα να προσφύγει ο πολίτης και τα οποία θα απέδιδαν άμεση, ανάλογη των αναγκών και σε κάθε περίπτωση Ειρηνοποιό Δικαιοσύνη.

 

 

Μετά την εκλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη και την άφιξή του στην Ελλάδα, εκδίδεται το Ψήφισμα ΙΘ΄ της 15ης Δεκεμβρίου 1828 ΄΄Περί τοῦ Διοργανισμοῦ τῶν Δικαστηρίων΄΄ σύμφωνα με το οποίο και με γνώμονα και πάλι το γαλλικό πρότυπο και βάσει της νέας διοικητικής διαιρέσεως της χώρας, αναδιαρθρώνεται η οργάνωση των πολιτικών δικαστηρίων  και μεταξύ άλλων ιδρύονται ειρηνοδικεία ένα ανά κάθε χωριό, κωμόπολη και πόλη με υλική αρμοδιότητα να δικάζουν ανεκκλήτως διαφορές αξίας μέχρι τρία, πέντε και επτά δίστηλα, αντίστοιχα, και εκκλητώς διαφορές αξίας μέχρι σαράντα δίστηλα για τα ειρηνοδικεία των χωριών και των κωμοπόλεων και εξήντα για τα ειρηνοδικεία των πόλεων. Έργα ειρηνοδίκη ασκεί ο δημογέροντας του χωριού, της κωμοπόλεως ή της πόλεως και αν υπάρχουν περισσότεροι ο ειρηνοδίκης διορίζεται από την κυβέρνηση. Σε περίπτωση απουσίας ή κωλύματός του, ο ειρηνοδίκης αναπληρώνεται στα καθήκοντά του από τον πλησιέστερο δημογέροντα των γειτονικών ειρηνοδικείων και αν αυτό είναι αδύνατον από το γεροντότερο του χωριού, της κωμοπόλεως ή της πόλεως. Το ως άνω Ψήφισμα ΙΘ΄ της 15ης Δεκεμβρίου 1828 τροποποιείται και συμπληρώνεται με το Ψήφισμα 152 της 15/27ης  Αυγούστου 1830,  το οποίο περιλαμβάνει 562 άρθρα και αποτελεί ουσιαστικά τον πρώτο ελληνικό Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (Παντελεήμων Ρεντούλης-Σύντομη Ιστορική Επισκόπηση του Ελληνικού Αστικού Δικονομικού Δικαίου (Μια Προσπάθεια Καταδείξεως της ιστορικής του Συνέχειας) όπως δημοσιεύθηκε στην ΔΙΚΗ 2005.490-520 σελ. 20). 

Αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων του εκδίδει το Διάταγμα της 9^ης Φεβρουαρίου 1833 και λίγους μήνες αργότερα το Διάταγμα της 11^ης Ιουνίου 1833, με τα οποία εκτός των άλλων επεκτείνεται η υλική αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων. Ένα χρόνο περίπου αργότερα εκδίδεται στα ελληνικά και στα γερμανικά το διάταγμα της 2/14 Φεβρουαρίου 1834 περί Οργανισμού των Δικαστηρίων και Συμβολαιογραφείων, το οποίο δημοσιεύεται στις 10/22 Απριλίου ιδίου έτους και με το νόμο της 1ης Ιανουαρίου 1835  τίθεται σε ισχύ από τις 25 Ιανουαρίου / 6 Φεβρουαρίου 1835. Το εν λόγω Διάταγμα αποτελεί τον πρώτο ελληνικό Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και, μένοντας σταθερά προσηλωμένο στο γαλλικό δικαστηριακό πρότυπο , τροποποιεί τον προϊσχύοντα καποδιστριακό οργανισμό και οργανώνει τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια διατηρώντας ως έχουν τα ειρηνοδικεία, τουλάχιστον ένα σε κάθε επαρχία, τα οποία, πέραν της συνήθους αρμοδιότητάς τους επιφορτίζονται και με τις υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας (Παντελεήμων Ρεντούλης-Σύντομη Ιστορική Επισκόπηση του Ελληνικού Αστικού Δικονομικού Δικαίου (Μια Προσπάθεια Καταδείξεως της ιστορικής του Συνέχειας) όπως δημοσιεύθηκε στην ΔΙΚΗ 2005.490-520 σελ. 23). 

 

 

== Ίδρυση - Συγχώνευση- Κατάργηση (''αρ. 2 Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων'') ==