Ιωάννης Αλευράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Γιάννης Αλευράς γεννήθηκε το 1912 στη [[Μεσσήνη]] [[Μεσσηνία]]ς και ξεκίνησε να εργάζεται στην [[Τράπεζα της Ελλάδος]] σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο. Αν και δεν είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, αναδείχθηκε κατά γενική ομολογία σε ένα από τα καλύτερα και πιο έμπειρα στελέχη της ΤτΕ, κατά γενική ομολογία.<ref>''Αυριανή'', 7 και 8 Απριλίου 1995</ref> Το 1955 με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η ''Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΟΤΟΕ)'' της οποίας εκλεγόταν πρόεδρος μέχρι και το 1963.<ref>{{Cite web |url=http://www.parliament.gr/kouselas/apopseis/apopseis_docs/omilia_23_5_03.htm |title=Ομιλία Δημήτρη Κουσέλα, προέδρου ΟΤΟΕ |accessdate=2007-04-22 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070927225120/http://www.parliament.gr/kouselas/apopseis/apopseis_docs/omilia_23_5_03.htm |archivedate=2007-09-27 |url-status=dead }}</ref> Αγωνίστηκε σκληρά ενάντια στο μετεμφυλιακό κράτος, με χαρακτηριστικές τις πολιτικά κατευθυνόμενες ποινικές διώξεις που αντιμετώπισαν συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ από την Εισαγγελία, επειδή η κυβέρνηση της ΕΡΕ επιθυμούσε να ελέγχει τον συνδικαλισμό.<ref>''Αυριανή'', 7 και 8 Απριλίου 1995</ref> Ταυτόχρονα, όμως, ο Αλευράς ήταν αντικομμουνιστής και αντιμετώπιζε πιέσεις και από τα αριστερά.<ref>Αυριανή, 7 και 8 Απριλίου 1995</ref>

Το 1963 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με την [[Ένωση Κέντρου]] στην [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθήνας|Α΄ Αθηνών]], καθώς και στις εκλογές του 1964. Κατά την περίοδο της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|χούντας των συνταγματαρχών]] εξορίστηκε στη [[Σύρος|Σύρο]] αλλά αμνηστεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1967, μετά το [[Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου|αντι- πραξικόπημα του Βασιλιά]] [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνου]]. Μετά την απελευθέρωση του, ο ιδρυτής του [[Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα|Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος]] (ΠΑΚ) στο εξωτερικό, [[Ανδρέας Παπανδρέου]], του ανέθεσε την ηγεσία της οργάνωσης στην Ελλάδα. Το 1971 όμως συνελήφθη και εκτοπίστηκε στον [[Άγιος Ευστράτιος|Άη-Στράτη]] και στη συνέχεια στον Άγιο Νικόλαο Κυνουρίας. Τελικά απελευθερώθηκε το 1972.

Μετά την [[μεταπολίτευση]] υπήρξε ιδρυτικό μέλος του [[ΠΑΣΟΚ]], του οποίου και εκλέχθηκε βουλευτής [[Α΄ Αθηνών]] στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1974|εκλογές του 1974]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977|1977]] και [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1981|1981]]. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1977 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ μαζί με τον [[Αναστάσιος Πεπονής|Αναστάσιο Πεπονή]] και (αργότερα) τον [[Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος|Γιάννη Χαραλαμπόπουλο]]. Το 1981 εκλέχθηκε [[πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων]] και επανεκλέχθηκε το 1985 και το 1989. Στις 10 Μαρτίου του 1985 ανέλαβε προσωρινός [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρόεδρος της Δημοκρατίας]], ύστερα από την παραίτηση του [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]], μέχρι τις 29 Μαρτίου του ίδιου έτους και την εκλογή στην προεδρία του Αρεοπαγίτη [[Χρήστος Σαρτζετάκης|Χρήστου Σαρτζετάκη]].

Μετά το 1989 και τον γάμο του Ανδρέα Παπανδρέου με την [[Δήμητρα Λιάνη]], οι άλλοτε θερμές σχέσεις Παπανδρέου—Αλευρά κατέληξαν απλώς τυπικές. Πέθανε στις 6 Απριλίου του 1995 στην μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου «Υγεία», εξαιτίας [[βρογχοπνευμονία]]ς. Κηδεύτηκε στο [[Α΄ νεκροταφείο Αθηνών]] με τιμές εν ενεργεία [[Πρωθυπουργός|πρωθυπουργού]].

Η προσωρινή θητεία του Αλευρά στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα δημιούργησε διαδικαστικό πρόβλημα καθώς η [[Νέα Δημοκρατία]] και ορισμένοι συνταγματολόγοι (όπως ο [[Αριστόβουλος Μάνεσης]]) αμφισβήτησαν το κατά πόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και αν αυτός είναι προσωρινός, μπορεί να ψηφίσει για τον επόμενο Πρόεδρο. Στον αντίποδα, οι καθηγητές [[Γεώργιος Κασιμάτης]] και [[Ευάγγελος Βενιζέλος]] υποστήριξαν ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως ζήτημα. Η οριακή εκλογή του νέου Προέδρου Χρήστου Σαρτζετάκη (με 181 από τους 180 που απαιτούνταν) όξυνε το όλο σκηνικό χωρίς παρ' όλα αυτά να υπάρξει κάποιο ζήτημα, πέραν της κατάργησης της μυστικής ψηφοφορίας για την εκλογή του Προέδρου στην αναθεώρηση του 1985—1986.