Διάθλαση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
||
Γραμμή 52:
Ο λεγόμενος, σήμερα, ''νόμος του Snell'' περιγράφεται για πρώτη φορά από τον [[Ιμπν Σαλ]] ''(Ibn Sahl)'' σε ένα χειρόγραφο γραμμένο γύρω στο [[984]],<ref>Rashed, Roshdi (1990). "''A pioneer in anaclastics: Ibn Sahl on burning mirrors and lenses''". Isis '''81''': 464–491. DOI:[http://dx.doi.org/10.1086/355456 10.1086/355456].</ref> ο οποίος τον χρησιμοποιούσε για να προσδιορίσει το σχήμα φακών που να συγκεντρώνουν το φως χωρίς γεωμετρική αποπλάνηση (παραμόρφωση), γνωστοί ως [[ανακλαστικοί φακοί]].
Περιγράφεται ξανά από τον [[Τόμας Χάριοτ]] ''(Thomas Harriot)'' το [[1602]],<ref>Kwan, A., Dudley, J., and Lantz, E. (2002). "''[http://physicsworldarchive.iop.org/index.cfm?action=summary&doc=15%2F4%2Fphwv15i4a44%40pwa-xml&qt= Who really discovered Snell's law?] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070303030259/http://physicsworldarchive.iop.org/index.cfm?action=summary&doc=15%2F4%2Fphwv15i4a44%40pwa-xml&qt= |date=2007-03-03 }}''". Physics World '''15''' (4): 64.</ref> ο οποίος δεν εξέδωσε το έργο του.
Στα 1621, ο Ολλανδός Βίλεμπρορντ Σνέλλιους ''(Willebrord Snellius)'' συνήγαγε μια μαθηματικά ισοδύναμη μορφή, η οποία παρέμεινε ανέκδοτη ενόσω ζούσε. Ο [[Ρενέ Ντεκάρτ]] συνήγαγε ανεξάρτητα τον νόμο, χρησιμοποιώντας ευρετικά επιχειρήματα σχετικά με τη διατήρηση της ορμής, με όρους ημιτόνων των γωνιών πρόσπτωσης και διάθλασης, στην πραγματεία του, του 1637, "''[[Λόγος περί της Μεθόδου]]''" (μολονότι επικριτές όπως ο [[Πιέρ ντε Φερμά|Φερμά]] κατηγόρησαν τον Ντεκάρτ ότι εργάστηκε αντίστροφα προς μιαν απάντηση που ήδη γνώριζε, με σοφιστική συλλογιστική), και τον χρησιμοποίησε για να λύσει ένα πλήθος προβλημάτων οπτικής. Απορρίπτοντας τη λύση του Ντεκάρτ, ο Πιέρ ντε Φερμά κατέληξε στην ίδια λύση βασιζόμενος αποκλειστικά στην [[αρχή του ελαχίστου χρόνου]].
| |||