Λαδίσλαος Δ΄ της Ουγγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λαδίσλαος Δ΄ ο [[Κουμάνοι|Κουμάνος]]''' ([[Ουγγρική γλώσσα|ουγγρικά]]: ''IV. László'', [[5 Αυγούστου]] [[1262]] – [[10 Ιουλίου]] [[1290]]) ήταν βασιλιάς της [[Ουγγαρία|Ουγγαρίας]] από το [[1272]] έως τον θάνατό του το [[1290]].

Γιος και διάδοχος του βασιλιά [[Στέφανος Ε΄ της Ουγγαρίας|Στεφάνου Ε΄]] και της [[Ελισάβετ η Κουμάνα|Ελισάβετ]], κόρης του αρχηγού των Κουμάνων, που καταγόταν πιθανότατα από τη φυλή των Χαν, οι οποίοι προωθήθηκαν στην Ουγγαρία μετά την πίεση, που δέχθηκαν λόγω της επίθεσης των [[Μογγόλοι|Μογγόλων]]. Σε ηλικία 10 ετών απήχθη στην Αυλή του πατέρα του από επαναστάτες. Μέχρι το [[1277]], η Αυλή του βρισκόταν σε συνεχείς επαναστάσεις και εμφύλιους πολέμους, στους οποίους η Κουμάνα μητέρα του προσπαθούσε να κρατήσει το επάνω χέρι. Αν και ωρίμασε πρόωρα, η φτωχή του εκπαίδευση τού δημιούργησε μία προσωπικότητα σκληρή και απερίσκεπτη.

Νυμφεύτηκε το [[1272]] την [[Ελισάβετ της Σικελίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας|Ελισάβετ των Καπετιδών-Ανζού]], κόρη του [Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου Α΄]] της Σικελίας(-Νάπολης), μια πολιτική κίνηση του πατέρα του, Στεφάνου Ε΄.

Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του υποτάχθηκε στο πλευρό της συζύγου δουλικά, ακολουθώντας την ''Ανδεγαυική πολιτική''. Στην Ουγγαρία, άλλο μεγάλο τμήμα ήταν υπό την επιρροή των [[Γερμανοί|Γερμανών]], αλλά και οι δύο πλευρές αποδεκατίστηκαν στους εμφύλιους πολέμους, που ακολούθησαν ([[1276]] - [[1278]]). Αυτό όμως δεν απέτρεψε τον Λαδίσλαο ([[1278]]), επικεφαλής 20.000 Ούγγρων και Κουμάνων σε συμμαχία με τον [[Αψβούργοι|Αψβούργο]] αυτοκράτορα [[Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας|Ροδόλφο Α΄]] στη [[μάχη του Μάρσφελντ]], να συντρίψει τις δυνάμεις τού βασιλιά της [[Βοημία|Βοημίας]] [[Ότακαρ Β΄ της Βοημίας|Ότακαρ Β΄]].

Τελικά εξαναγκάστηκε να συγκρουστεί από ανάγκη με τους Κουμάνους φίλους του, από τους οποίους συνετρίβη με τεράστιες απώλειες το [[1282]]. Τα δύο επόμενα χρόνια η Ουγγαρία σπαρασσόταν από εμφυλίους και ο βασιλιάς, πότε έπαιρνε το μέρος της μιας πλευράς και πότε της άλλης. Η αριστοκρατία εδραίωνε συνεχώς τη δύναμή της. Το [[1285]], χωρίς Κουμανική υποστήριξη, απέκρουσε επίθεση της [[Χρυσή Ορδή|Χρυσής Ορδής]] του [[Νογκάι Χαν]] και κατά την οπισθοχώρησή τους φαίνεται ότι τους είχαν παγιδεύσει και λεηλατήσει. Η δημοτικότητά του ήταν τόσο χαμηλή, που οι Μογγόλοι φαίνεται ότι είχαν προσκληθεί από τους ίδιους τους εσωτερικούς εχθρούς τους. Το Δεκέμβριο του [[1289]], υπέγραψε καταστατικό ότι θα συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στους βιομηχάνους της χώρας και τα ξένα συμφέροντα. Ωστόσο αποκεφαλίστηκε στο στρατόπεδο του Κάροσζεγκ από τους Κουμάνους που δεν είχαν ξεχάσει ποτέ ότι τους εγκατέλειψε.