Ημέρα της 10ης Αυγούστου 1792: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΣΤ']] δεν φάνηκε αποφασιστικός. Γύρω στις 10 π.μ., όταν πλησίαζαν οι διαδηλωτές, πείσθηκε από τον γενικό εισαγγελέα Ρεντερέρ να εγκαταλείψει το παλάτι και να καταφύγει στη Συνέλευση που συνεδρίαζε κοντά, στην αίθουσα του Ιππόδρομου, για προστασία. Όταν έφυγε από το παλάτι, οι περισσότεροι Εθνοφρουροί ενώθηκαν με τους στασιαστές. Μόνο οι [[Ελβετική Φρουρά|Ελβετοί φρουροί]], οι [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνοφρουροί]] ανώτερων τάξεων και ευγενείς που προσήλθαν αυθόρμητα αντιστάθηκαν, προσπάθησαν να υπερασπιστούν τον βασιλιά και επιτέθηκαν κατά του πλήθους με πυρά. Ο βασιλιάς διέταξε να σταματήσουν τα πυρά και να υποχωρήσουν οι φρουροί του. <ref>{{Cite web|url=https://www.larousse.fr/encyclopedie/divers/journ%C3%A9e_du_10_ao%C3%BBt_1792/105785|title=larousse.fr/encyclopedie/divers/journe_du_10_aout|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>Οι επαναστάτες έφεραν κανόνια και έκαναν έφοδο. Όταν υποχώρησαν οι Ελβετοί, οι περισσότεροι σφαγιάστηκαν. Εξακόσιοι Ελβετοί, καθώς και διακόσιοι αριστοκράτες  έχασαν τη ζωή τους αυτή την ημέρα της 10ης Αυγούστου, πολλά υπήρξαν και τα θύματα από πλευράς διαδηλωτών.

Όταν κατελήφθη ο Κεραμεικός και σφαγιάστηκε η φρουρά, η Συνέλευση ψήφισε όχι ακόμη την έκπτωση αλλά την παύση, την αναστολή των εξουσιών του βασιλιά. Οι εκτελεστικές αρμοδιότητες του βασιλιά και των υπουργών του θα ασκούνταν πλέον από ένα προσωρινό εκτελεστικόΕκτελεστικό συμβούλιο, με τον Ρολλάν στο Υπουργείο Εσωτερικών και τον [[Ζωρζ Ζακ Νταντόν|Δαντών]] που διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης αλλά στην πραγματικότητα ήταν το παν. Προκειμένου να συνταχθεί νέο σύνταγμα (αυτό του 1791, το οποίο είχε εφαρμοστεί μέχρι τότε δεν ήταν πλέον κατάλληλο λόγω της αναστολής των εξουσιών του Λουδοβίκου ΙΣΤ'), η Συνέλευση αποφάσισε να συγκαλέσειπροκηρύξει εκλογές για σύγκληση νέας συνέλευσης, τη [[Συμβατική Εθνοσυνέλευση]], που θα εκλεγμένηεκλέγονταν με καθολική ψηφοφορία.

Η Νομοθετική Συνέλευση αποφάσισε τη φυλάκιση του βασιλιά και της οικογένειάς του στο [[Παλάτι του Λουξεμβούργου|ανάκτορο του Λουξεμβούργου]]. Η Κομμούνα όμως απαίτησε να μεταφερθεί στη φυλακή του πύργου του Ταμπλ, όπου θα έμενε υπό τη φρούρηση του λαού.<ref>{{Cite web|url=https://histoire-image.org/fr/etudes/10-aout-1792-monarchie-constitutionnelle-republique|title=histoire-image.org/fr/etudes/10-aout-1792-monarchie-constitutionnelle-republique|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>

Μερικοί από τους πλουσιότερους βουλευτές ή οι πιο φίλα προσκείμενοι προς τη μοναρχία, τρομοκρατημένοι, κατέφυγαν στις επαρχίες τους. Ο στρατηγός [[Ζιλμπέρ ντυ Μοτιέ ντε Λα Φαγιέτ|Λα Φαγιέτ]], ο οποίος απέτυχε να φέρει τα στρατεύματά του στο Παρίσι για να υπερασπιστεί τον βασιλιά, κατέφυγε στους Αυστριακούς (που τον φυλάκισαν). Η Συνέλευση, που τα μέλη της μειώθηκαν από 745 σε 260 ανέστειλε τη λειτουργία της μέχρι την πρώτη σύνοδο της νέας Συνέλευσης,[[Συμβατική Εθνοσυνέλευση|Συμβατικής]] και είχε να αντιμετωπίσει την Επαναστατική Κομμούνα, όπου προήδρευε ο [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρος]], ο κύριος εμψυχωτής της [[Λέσχη των Ιακωβίνων|Λέσχης των Ιακωβίνων]].

Η 10η Αυγούστου σηματοδοτεί το τέλος της προσπάθειας για συνταγματική μοναρχία που είχε θεσπιστεί με το Σύνταγμα του 1791. Ο θρίαμβος των λαϊκών τάξεων προανήγγειλε την εγκαθίδρυση ενόςδημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι το κομβικό σημείο από το οποίο και έπειτα η [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλική επανάσταση]] πέρασε στη Δεύτερη πιο δημοκρατικούριζοσπαστική πολιτεύματοςφάση της.