Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 43:
Παράλληλα, το Σύνταγμα του 1975 καθιέρωνε την κρατική εποπτεία της λειτουργίας της ραδιοτηλεόρασης. Στο άρθρο 15 παρ. 2 αναφέρεται ότι «η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους και έχουν σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης». Σε ό,τι αφορά το ραδιόφωνο, και ενώ είχε ήδη εμφανιστεί έντονο το φαινόμενο των ραδιοπειρατών, στη μεταπολίτευση έγιναν προσπάθειες για τη βελτίωση του ραδιοφωνικού προγράμματος.
Μια ιδιαίτερη προσπάθεια για ένα διαφορετικό μοντέλο ραδιοφώνου έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 από τον [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνο Χατζιδάκι]] όταν του ανατέθηκε η διεύθυνση της ραδιοφωνίας και αργότερα αποκλειστικά του Τρίτου Προγράμματος, το οποίο απέκτησε ευρύτερη πολιτιστική διάσταση παράγοντας ποιοτικό πρόγραμμα με μεγάλη απήχηση στο κοινό. Ωστόσο οι συγκρούσεις του Χατζιδάκι με μέλη της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως οι εποπτεύοντες την δημόσια ραδιοτηλεόραση υφυπουργοί Προεδρίας Παναγιώτης (Τάκης) Λαμπρίας και Αθανάσιος (Νανάς) Τσαλδάρης, καθώς και με την διοίκηση και την γραφειοκρατία του [[Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως|ΕΙΡΤ]] και της ΕΡΤ, οδήγησαν το εγχείρημα σε ουσιαστικό τέλος τον Μάιο του 1980.<ref>{{harvnb|Ρήγου|2010|p=44}}</ref>
Στις 6 Ιανουαρίου 1979 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες έγχρωμες μεταδόσεις με το γαλλικό σύστημα SECAM και την αγορά έγχρωμων βίντεο 1 και 2 ιντσών.<ref>{{harvnb|Βαλούκος|2008|p=97}}</ref>
| |||