Πουπιηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Εξωτερικοί σύνδεσμοι: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 29:
Η «Ιστορία των Αυγούστων», μια πηγή όχι απόλυτα αξιόπιστη, παρουσιάζει τον Πουπιένο ως παράδειγμα εξέλιξης μέσω του [[cursus honorum]] λόγω στρατιωτικής επιτυχίας. Ισχυρίζεται ότι ήταν γιος ενός σιδερά, υιοθετήθηκε και ξεκίνησε την καριέρα του ως [[εκατόνταρχος]] ([[Primus Pilus]]) πριν γίνει [[Χιλίαρχος (Ρώμη)|χιλίαρχος]] και στη συνέχεια [[πραίτορας]]. Στην πραγματικότητα ήταν μέρος της αριστοκρατίας, αν και ήσσονος σημασίας, και ενδεχομένως πολύ πρόσφατης. Φέρεται να ήταν γιος του [[Γερουσία|Γερουσιαστή]] [[Μάρκος Πουπιένος Μάξιμος|Μάρκου Πουπιένου Μάξιμου]] και της γυναίκας του Κλαύδιας Πούλχρας. Όταν ξεκίνησε την καριέρα του, ο πατέρας του ίσως δεν ήταν ακόμα γερουσιαστής. Η «Ιστορία» λέει ότι υιοθετήθηκε από κάποια Πεσκέννια Μαρκελλίνα (κατά τ´άλλα εντελώς άγνωστη σε μας) και εργάστηκε σαν ανθύπαρχος της [[Βιθυνία]]ς και του [[Πόντος|Πόντου]], μετά της [[Αχαΐα (Ρωμαϊκή επαρχία)|Αχαΐας]] και τελικά της [[Γαλλία Ναρμπόνενσις|Γαλλίας Ναρμπόνενσις]]. Κατόπιν, δούλεψε ως [[Λεγάτος]] στην [[Ιλλυρία]] και τελικά ως κυβερνήτης των γερμανικών επαρχιών. Τα στοιχεία αυτά είναι πιθανότατα φανταστικά, καθώς μόνο η τελευταία θέση του στη [[Γερμανία]] μπορεί να διασταυρωθεί με άλλες πηγές ([[Ηρωδιανός]]). Την εποχή εκείνη απέκτησε Γερμανούς σωματοφύλακες πού, όπως μας μεταφέρει ο Ηρωδιανός, τον ακολούθησαν ως την ενθρόνισή του.
Το σίγουρο είναι ότι ο Πουπιένος, αν και ίσως να μην γεννήθηκε [[Πατρίκιος]], ήταν ηγετική μορφή της τάξης των γερουσιαστών κατά τον τελευταίο μισό της Δυναστείας των Σεβήρων. Προερχόταν μάλλον από την [[Τυρρηνία|Ετρουσκική]] πόλη [[Βολτέρρα]], όπου επιγραφές αναφέρουν το αριστοκρατικό όνομα της κόρης του (Πουπιένα Σέξτια Παουλίνα Κεθεγίλλα) που ήταν σύζυγος του Ρωμαίου πολιτικού [[Μάρκος Ούλπιος Ευβίοτος Λεύρος|Μάρκου Ούλπιου Ευβίοτου Λεύρου]]. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι ο Πουπιένος (και ο πατέρας του που δεν ήταν αναγκαστικά σιδηρουργός) έσμιξε με την ευγενή οικογένεια των Σέξτι από νωρίς, με την δεύτερη ξαδέλφη του Σέξτια Κεθεγίλλα (γεν. περ. 170) να είναι κόρη του αριστοκράτη [[Τίτος Σέξτιος Αφρικανός|Τίτου Σέξτιου Αφρικανού]] και της γυναίκας του Κορνέλιας. Υπήρξε ύπατος δυο φορές, άγνωστο πότε για πρώτη φορά (μάλλον περί του 213) και το 234 για δεύτερη ως [[Πολίαρχος]], όταν και απέκτησε
== Ως αυτοκράτορας ==
Γραμμή 37:
<blockquote> «Το μυαλό του Πουπιένου ήταν φτιαγμένο από τραχύ εκμαγείο σε σχέση με του [[Βαλβίνος|Βαλβίνου]]. Με την ανδρεία και την ικανότητά του, ανέβηκε παρά την ταπεινή του καταγωγή στις κορυφαίες θέσεις του κράτους και του στρατού. Οι νίκες του έναντι των [[Σαρμάτες|Σαρματών]] και των Γερμανών, η λιτότητα της ζωής του και η αδέκαστη αμεροληψία του σε θέματα δικαιοσύνης όταν ήταν έπαρχος της πόλης κατέκτησαν την εκτίμηση ενός λαού που ήταν σταθερά υπέρ του πιο συμπαθή Βαλβίνου. Οι δυο συνάδελφοι είχαν υπάρξει ύπατοι (ο Βαλβίνος δυο φορές) αλλά είχαν οριστεί και μέλη των είκοσι υπολοχαγών της Γερουσίας. Δεδομένου ότι ο ένας ήταν 60 και ο άλλος 74 χρόνων, είχαν αμφότεροι προλάβει να απολαύσουν την ωριμότητα της μακράς εμπειρίας τους» <ref>''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire'', vol. I, p. 225, Edward Gibbon (The Online Library of Liberty). [http://oll.libertyfund.org/files/1365/Gibbon_0214.01.pdf].</ref></blockquote>.
Όταν οι [[Γορδιανός Α'|Γορδιανοί]] ανακηρύχτηκαν αυτοκράτορες στην Αφρική, η Γερουσία ανέθεσε σε επιτροπή είκοσι ανδρών, μεταξύ των οποίων και ο Πουπιένος την αποστολή εναντίον του Μαξιμίνου. Όταν έφτασαν τα νέα της ήττας των Γορδιανών, η Γερουσία συγκεντρώθηκε κεκλεισμένων των θυρών για να ανακηρύξει τους Βαλβίνο και Πουπιένο συναυτοκράτορες (αν και δέχτηκαν τη συμμετοχή του [[Γορδιανός Γ'|Γορδιανού του Γ']]). Ο Πουπιένος έτρεξε
Εν τω μεταξύ, ο Βαλβίνος είχε αποτύχει να διατηρήσει τη δημόσια τάξη στην πρωτεύουσα. Οι πηγές αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Βαλβίνος φοβήθηκε πως ο Πουπιένος ήθελε να τον υποκαταστήσει. Έτσι, σύντομα οι δυο τους άρχισαν να μένουν σε διαφορετικές πλευρές του παλατιού. Δολοφονήθηκαν και οι δυο από δυσαρεστημένα στοιχεία της Φρουράς που δεν επιθυμούσαν τον διαρκή έλεγχο του αυτοκράτορα από τη Γερουσία.
| |||