Δηιάνειρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά από χρόνια λοιπόν, όταν η '''Δηιάνειρα''' υποπτεύθηκε ότι ο [[Ηρακλής]] ερωτεύθηκε την [[Ιόλη]], άλειψε με το αίμα του Κενταύρου τον χιτώνα του. Ο [[Ηρακλής]], φορώντας τον, καταλήφθηκε μετά από λίγο από τρομερούς πόνους και στην απόγνωσή του συγκέντρωσε ξύλα στην κορυφή του όρους [[Οίτη]] και παρακάλεσε αρχικά το γιο του Ύλλο να ανάψει πυρά, αλλά αυτός αρνήθηκε και έπειτα παρακάλεσε τον [[Φιλοκτήτης (μυθολογία)|Φιλοκτήτη]] να ανάψει πυρά, πάνω στην οποία ανέβηκε και κάηκε. (Μέχρι σήμερα, η υψηλότερη κορυφή της [[Οίτη]]ς ονομάζεται «Πυρά».) Η '''Δηιάνειρα''', μαθαίνοντας το γεγονός αυτό, αυτοκτόνησε. Ο τάφος της βρισκόταν στους πρόποδες της [[Οίτη]]ς, κοντά στην [[Ηράκλεια Τραχίνα|Ηράκλεια]] ή, σύμφωνα με άλλη παράδοση, στο [[Άργος]]. Η ιστορία της '''Δηιάνειρας''' και ο θάνατος του Ηρακλή αναπτύσσονται στην τραγωδία του Σοφοκλή «[[Τραχίνιαι]]».<ref>{{Cite web|url=http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=153&page=1|title=ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Τραχίνιαι|website=www.greek-language.gr|accessdate=2020-08-08}}</ref><ref>{{Cite book|title=Γυναικείες μορφές στον Ηρόδοτο: λογοτεχνική διάπλαση και επιδράσεις|first=Κωνσταντίνος|last=Δεληγιώργης|publisher=Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Φιλολογίας|isbn=|year=2015|location=Αθήνα|page=177-186|url=http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/37834#page/176/mode/2up|quote=}}</ref> Στοιχεία για τη '''Δηιάνειρα''' και το θάνατο του Ηρακλή αντλούμε επίσης από τον Βακχυλίδη, τον Αρχίλοχο, τον Ησίοδο στις «Ηοίες», κ.α.

* Jean Richepin: «Ελληνική Μυθολογία», μετάφρ. Νικολάου Τετενέ, εκδ. οίκος ''Βίβλος (Δημητράκος)'', Αθήνα 1953.

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος ''Χάρη Πάτση'', Αθήνα 1969.