Ντίνος Χριστιανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, και ήταν γιος προσφύγων από την [[Ανατολική Θράκη]]<ref>{{Cite web |url=http://dide-anatol.att.sch.gr/tte/nea/sumbouloi/Selides_tou_Giorgou_Iwannou.pdf |title=Σελίδες του Γιώργου Ιωάνου, σελ. 2 |accessdate=2012-01-24 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130418085636/http://dide-anatol.att.sch.gr/tte/nea/sumbouloi/Selides_tou_Giorgou_Iwannou.pdf |archivedate=2013-04-18 |url-status=dead }}</ref>,. φοίτησεΦοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] και πήρε πτυχίο του Τομέα Κλασικών Σπουδών. Κατόπιν, εργάστηκε ως [[βιβλιοθηκάριος]] στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης από το 1958 ως το 1965. Έπειτα εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το [[Διαγώνιος (περιοδικό)|περιοδικό Διαγώνιος]], -που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις- και τον εκδοτικό οίκο ''Εκδόσεις Διαγωνίου''. <ref>Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας: Πρόσωπα - Έργα - Ρεύματα - Όροι'', Αθήνα : Πατάκης, 2007 </ref> Εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκε ο λεγόμενος "κύκλος των λογοτεχνών της Διαγωνίου".

Η πρώτη ποιητική συλλογή του ''Εποχή των ισχνών αγελάδων'' (1950) διακρίνεται για το προσωπικό ύφος της και για τις δημιουργικές επιρροές από τον [[Κωνσταντίνος Καβάφης|Καβάφη]] και τον [[Τ. Σ. Έλιοτ]], ενώ στις επόμενες εμφανίσεις του εκφράζεται καθαρά το κυρίαρχο θέμα της ποίησής του, η εφήμερη ομοφυλοφιλική σχέση και το ερωτικό πάθος που οδηγεί στην ταπείνωση και στη μοναξιά<ref>Δημοσθένης Κούρτοβικ, ''Έλληνες Μεταπολεμικοί Συγγραφείς'', Εκδόσεις Πατάκη, β' εκδ., Αθήνα 1999, σελ. 274</ref>. Βέβαια, ορισμένα ποιήματά του (π.χ. τα ποιήματα της σειράς ''Ο αλλήθωρος'') έχουν και το στοιχείο μιας κοινωνικής οπτικής. Κατά καιρούς κυνηγήθηκε πολύ από το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής, όπως , για παράδειγμα, όταν κόντεψε να συλληφθεί από τη χούνταΧούντα λόγω της άρνησηςάρνησής του να παραλάβει σχετικό βραβείο για ένα πεζό του έργο, τον "Χιλιαστή". Το 2011 τιμήθηκε με το [[Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων]] για το σύνολο του έργου του.<ref name=vima>{{cite news|title=Στον Ντίνο Χριστιανόπουλο το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2011|url=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=439719|accessdate=23 Ιανουαρίου 2012|newspaper=Το Βήμα|date=23 Ιανουαρίου 2012}}</ref>

Αρνήθηκε όμως να το παραλάβει παραπέμποντας στο κείμενό του "Εναντίον" από το 1979, όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι.»<ref>{{cite web|title=«Δεν θέλω ούτε τα βραβεία, ούτε τα λεφτά τους» λέει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος|url=http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4688880|publisher=Τα Νέα|accessdate=23 Ιανουαρίου 2012}}</ref>. Τον Ιούνιο του 2011 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αποαπό το τμήμαΤμήμα Φιλολογίας. Απεβίωσε στις 11 Αυγούστου του 2020.