Ούγκλιεσα Μρνιάβτσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 2:
 
Ο '''(Γιοβάν) Ούγκλιεσια''' σερβ. Јован Угљеша Мрњавчевић (άκμασε 1346 - 1371) από τον [[Οίκος του Μρνιάβντσεβιτς|Οίκο του Μρνιάβτσεβιτς]] ήταν ένας Σέρβος ευγενής, από τους πιο εξέχοντες μεγιστάνες. Κατείχε τον τίτλο του ''δεσπότη'', που έλαβε από τον [[Στέφανος Ούρος Ε΄|Στέφανο Ούρο Ε΄]] αυτοκράτορα της Σερβίας, του οποίου ο συμβασιλιάς [[Βουκάσιν Μρνιάβτσεβιτς|Βουκάσιν]] ήταν αδελφός του Ούγκλιεσα.
 
[[File:Serbia 1360 en.png|thumb|right|200px|Η επικράτεια του Βουκάσιν και του αδελφού του Ούγκλιεσα το 1360. Είναι στο κέντρο της Σερβικής επικράτειας.]]
 
==Βιογραφία==
 
Ήταν γιος του [[Μρνιάβα]] θησαυροφύλακα της [[Έλενα των Ανζού|Έλενας των Καπετιδών-Ανζού]], συζύγου του [[Στέφανος Ούρος Α΄|Στεφάνου Ούρου Α΄]] της Σερβίας. Κατείχε την Τραβούνια το 1346, κατά τη βασιλεία του [[Στέφανος Δουσάν|Στεφάνου Ούρου Δ΄]] ''Δουσάν'' (βασ. 1331-55).
 
Ο Ούγκλιεσα νυμφεύτηκε τη Γιελένα (μετέπειτα μοναχή Γιεφημία), κόρη του Βόιχνα, καίσαρα της Δράμας. Αυτό προήγε την ισχύ του Ούγκλιεσα, που αργότερα θα κυβερνούσε την περιοχή μαζί με τον πεθερό του. Ο Βόιχνα απεβίωσε περί το 1360 και οι γαίες του κληρονομήθηκαν από τον Ούγκλιεσα.
 
Του δόθηκε ο τίτλος του ''δεσπότη'' το 1365 από την [[Ελένη της Βουλγαρίας, αυτοκράτειρα της Σερβίας|Ελένη των Σρατσιμίρ]], σύζυγο του Δουσάν. Η επαρχία του βρισκόταν κατά μήκος της κάτω εκροής του Στρυμώνα (Στρούμα) με τις Σερρες για έδρα του. Και για να θεωρείται ως ένας κανονικός Χριστιανός ηγεμόνας, ήταν καθήκον του να εκτελέσει την παραδοσιακή πρακτική της προστασίας: έκανε υπολογίσημες δωρεές σε μοναστήρια του Αγ. Όρους Άθω, ειδικά στη μονή Χιλανδαρίου και στην επισκευή και ανακαίνιση της μονής Σιμωνόπετρας το 1364. Όπως τόσοι άλλοι Σέρβοι μονάρχες πριν και μετά από αυτόν, ένας από τους κύριους σκοπούς της χορηγίας και του προσκυνήματος στο Άγιο Όρος Άθω ήταν να ζητήσει την ευλογία των Αθωνιτών για τον αγώνα του εναντίον των Τούρκων.
 
Το βασίλειό του ήταν κάτω από τη θρησκευτική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης από το 1368. Ο Πατριάρχης ανέφερε τον κύριο της Ράσκας (αρχαίο όνομα της Σερβίας) Γιοβάν Ούγκλιεσα σε μία επιστολή του το 1371.
 
[[File:Vukasin ugljesa 1371 en.png|thumb|right|200px|Η επικράτεια του Βουκάσιν και του αδελφού του Ούγκλιεσα το 1371.]]
 
===Το τέλος και η υστεροφημία του===
Με την Οθωμανική απειλή να εγείρεται στα Βαλκάνια, ο Ούγκλιεσα και οι αδελφοί του Βουκάσιν και Γκόικο προσπάθησε να αντιτεθεί στους Τούρκους. Ο Ούγκλιεσα σκοτώθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1371 στη [[μάχη του Έβρου|μάχη του ποταμού Μαρίτσα]] το 1371. Ο στρατός των Σέρβων συνετρίβει από αυτόν των Οθωμανών διοικητών Λάλα Σαχίν πασά και Γκαζί Εβρενός στη σςύγκρουση. Η ήττα είχε ως αποτέλεσμα μεγάλα τμήματα της περιοχής της Μακεδονίας να περιέλθουν στους Οθωμανούς. Επιπρόσθετα οι δύο αδελφοί του σκοτώθηκαν κατά τη μάχη. Το σθένος τους και η αυτοθυσία τους τους έκανε ήρωες στη Βουλγαρική και Σερβική επική ποίηση.