Νέα Τάξη Πραγμάτων (πολιτική ορολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, ορισμένοι αναλυτές εστιάζουν στη φθίνουσα παγκόσμια επιρροή των [[ΗΠΑ]] και την άνοδο ανελεύθερων αρκετά δυνάμεων όπως η [[Κίνα]] ως εξέλιξη που απειλεί τα καθιερωμένα πρότυπα και πεποιθήσεις της φιλελεύθερης, βασιζόμενης σε κανόνες παγκόσμιας τάξης. Τονίζουν τους τρεις πυλώνες της κρατούσας τάξης που ασπάζεται και προωθεί η Δύση: οι ειρηνικές διεθνείς σχέσεις, τα δημοκρατικά ιδεώδη και ο [[καπιταλισμός]] της [[ελεύθερη αγορά|ελεύθερης αγοράς]]. Ο Stewart Patrick θεωρεί για παράδειγμα ότι οι αναδυόμενες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, «αντιτάσσονται συχνά στους βασικούς πολιτικούς και οικονομικούς κανόνες που κληροδότησε η Δυτική φιλελεύθερη τάξη»<ref>{{Cite journal|url=https://www.foreignaffairs.com/articles/south-africa/2010-11-01/irresponsible-stakeholders|title=Patrick, Stewart (November/December 2010). "Irresponsible Stakeholders? The Difficulty of Integrating Rising Powers". Foreign Affairs|last=|first=|date=2010|journal=|accessdate=|doi=}}</ref> και η Elizabeth C. Economy υποστηρίζει ότι η Κίνα γίνεται μια «επαναστατική δύναμη» που επιδιώκει «να αναθεωρήσει παγκόσμιους κανόνες και θεσμούς.»<ref>{{Cite journal|url=https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2010-11-01/game-changer|title=Economy, Elizabeth C. (November/December 2010). "The Game Changer: Coping With China's Foreign Policy Revolution". Foreign Affairs|last=|first=|date=2010|journal=|accessdate=|doi=}}</ref> Αντίθετα, ο Amitai Etzioni ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν επικράτησε μια τέτοια παγκόσμια τάξη πλήρως, και ότι «ολόκληρη η θέση ότι οι ΗΠΑ είναι ο πρωταθλητής και προστάτης μια φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης που βασίζεται σε κανόνες και αντιμετωπίζει ανελεύθερα έθνη που την αμφισβητούν και πρέπει να ενθαρρυνθούν να αποδεχθούν τα κρατούντα πρότυπα, αποτελεί ένα πολύπλοκο συνδυασμό πεποιθήσεων που πολλοί στη [[Δύση]] πιστεύουν πραγματικά. Είναι μέρος της ιδεολογικής αμφισβήτησης της νομιμότητας πολιτικών και συστημάτων άλλων εθνών, μαζί με κάποια δόση αυτοεπαινούμενης εξαιρετικότητας.»<ref>{{Cite journal|url=|title=Etzioni, Amitai (April 2013). "A Liberal, Rule-Based Order?". International Journal of Contemporary Sociology. 50 (1): 46.|last=|first=|date=2013|journal=|accessdate=|doi=}}</ref>   
 
Η μεταψυχροπολεμική χρήση του όρου της «νέας παγκόσμιας τάξης» συνδέθηκε αρχικά με τον χώρο της αριστεράς που τον χρησιμοποιούσε καταγγελτικά για να καταδείξει, κατά κάποιο τρόπο, την άσχημη εποχή και εξελίξεις που έρχονται μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος του κομμουνισμού στην Ευρώπη. Σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος [[Νέα Τάξη Πραγμάτων (θεωρία συνωμοσίας)|"νέα παγκόσμια τάξη" ή "νέα τάξη πραγμάτων"]] κυρίως από προσκείμενους στον ακροδεξιό χώρο, συνοδευόμενος από θεωρίες συνωμοσίας περί μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που ως εκ τούτου χρειάζεται οι πολίτες της να είναι απάτριδες και άθρησκοι ή και εξισλαμισμένοι στα πλαίσια της [[παγκοσμιοποίηση|παγκοσμιοποίησης]].
 
==Αναφορές==