Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Lafayette fires on the Cordeliers Club.jpeg|μικρογραφία|320x320εσ|Ο [[Ζιλμπέρ ντυ Μοτιέ ντε Λα Φαγιέτ|Λα Φαγιέτ]] διατάζει την Εθνοφρουρά να ανοίξει πυρ.]]
Δύο ημέρες πριν, η [[Εθνική Συντακτική Συνέλευση|Συντακτική Εθνοσυνέλευση]] είχε εκδώσει διάταγμα με το οποίο ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΣΤ']] θα διατηρούσε το θρόνο του υπό συνταγματική μοναρχία. Αυτή η απόφαση ελήφθη μετά την αποτυχημένη προσπάθεια [[Φυγή στη Βαρέν|φυγής της βασιλικής οικογένειας]], τον προηγούμενο μήνα. Αργότερα εκείνη την ημέρα, ηγέτες των δημοκρατικών στη Γαλλία διαδήλωσαν ενάντια σε αυτήν την απόφαση, οδηγώντας τελικά τον στρατηγό [[Ζιλμπέρ ντυ Μοτιέ ντε Λα Φαγιέτ|Λα Φαγιέτ]] να διατάξει τη σφαγή για να διαλύσει τη συγκέντρωση.
== Η κατάσταση (21-6 έως 16-7-1791) ==
Μετά τη [[Φυγή στη Βαρέν|φυγή του βασιλιά]] στις 20 και 21 Ιουνίου 1791, η κοινή γνώμη θεωρούσε πλέον τον [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΣΤ']] ως προδότη, ψεύτη, λιποτάκτη και τον κατηγορούσε για συμπαιγνία με ξένες χώρες. Η λέξη «βασιλιάς» διαγράφηκε από τις σημαίες ορισμένων τμημάτων της [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνοφρουράς]] στην περιοχή του Παρισιού, τα σύμβολα της μοναρχίας καταστράφηκαν και αφαιρέθηκαν. Ο λαός του Παρισιού, ξεσηκωμένος από τους [[Κορδελιέροι|Κορδελιέρους]] και άλλες λέσχες γκρέμισε τα αγάλματα βασιλιάδων και έσβησε από τις επιγραφές και τις πινακίδες των δρόμων τη λέξη βασιλικός. Από την επαρχία έρχονταν πολυάριθμα ψηφίσματα που ζητούσαν την τιμωρία και άμεση αντικατάσταση του εξωμότη, ακόμη και την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. <ref>Αλμπέρ Ματιέ, ''Ιστορία της Γαλλικής επανάστασης'', εκδόσεις Γκοβόστης, τομ. Α', σελ. 133</ref>Από την πλευρά τους, οι βουλευτές της Συντακτικής Συνέλευσης, φοβούμενοι ότι η Επανάσταση θα βυθιστεί σε αναρχία και ότι η πτώση του Λουδοβίκου θα έφερνε τη Γαλλία σε πόλεμο ενάντια στις άλλες ευρωπαϊκές μοναρχίες, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν αυτή τη φυγή, παρουσιάζοντάς την ως «απαγωγή», και να διατηρήσουν το σχέδιό τους για εγκαθίδρυση συνταγματικής μοναρχίας.10,11,12,13,4. Σε αυτό το τεταμένο πλαίσιο, η λέξη «δημοκρατία» ήταν απαγορευμένη στις συζητήσεις στη Συνέλευση. Επίσης απέρριψαν προτάσεις για εκθρόνιση του βασιλιά και αντιβασιλεία του [[Λουδοβίκος Φίλιππος Β΄ της Ορλεάνης|Λουδοβίκου Φίλιππου Β΄ της Ορλεάνης]] ή του γιου του, μελλοντικού Λουδοβίκου Φιλίππου, που η υποψηφιότητά τους εμφανίζονταν στις εφημερίδες, επειδή φοβήθηκαν ταραχές εκ μέρους των οπαδών των αδελφών του βασιλιά, που βρίσκονταν στο εξωτερικό, εμιγκρέ, αλλά είχαν την υποστήριξη του Αυστριακού αυτοκράτορα.
Μέρος της αριστεράς, με επικεφαλής τον [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρο]], ζήτησε τη δίκη του βασιλιά, αλλά οι Ιακωβίνοι ήταν μειοψηφία στη Συνέλευση και αποφασίστηκε τελικά να ανασταλούν οι εξουσίες του βασιλιά μέχρι αυτός να αποδεχτεί το Σύνταγμα. Η ιδέα της κατάργησης της μοναρχίας και της ίδρυσης μιας δημοκρατίας αναδύθηκε αυτή τη στιγμή, αλλά έξω από τη Συνέλευση.
Στις 15 Ιουλίου 1791, ο σύλλογος των [[Κορδελιέροι|Κορδελιέρων]] έστειλε ψήφισμα προς την Συντακτική Συνέλευση ζητώντας την ίδρυση της δημοκρατίας. Η Συνέλευση αρνήθηκε να εξετάσει το ζήτημα και ψήφισε το απόγευμα της 16ης ένα διάταγμα που απάλλασσε τον βασιλιά, η υπόθεση της φυγής έκλεισε και ο βασιλιάς επανήλθε στις εξουσίες του.29.
Ένα νέο ψήφισμα που αντιτάσσονταν στην αποκατάσταση του Λουδοβίκου στα συνταγματικά του δικαιώματα συντάχθηκε, και ο λαός κλήθηκε να το υπογράψει στο βωμό της πατρίδας του Πεδίου του Άρεως στις 17 Ιουλίου.
== Ημέρα της 17ης Ιουλίου ==
Το πρωί, η [[Κομμούνα του Παρισιού (Γαλλική επανάσταση)|Κομμούνα του Παρισιού]] απαγόρευσε όλες τις συγκεντρώσεις. Για να επιβάλει την απόφασή της, ο δήμαρχος [[Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί]] διέταξε την [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνοφρουρά]] να διαλύσει όλες τις διαδηλώσεις31.
Ωστόσο, οι διαδηλωτές συγκεντρώνονταν: από 300 περίπου στις 11 π.μ., μέχρι το τέλος του απογεύματος είχαν συγκεντρωθεί έως 20.000 και το ψήφισμα είχε υπογραφεί από 6.000 άτομα39,34,4, σε ατμόσφαιρα εορταστική με χορούς γύρω από βωμό της πατρίδας.<ref>Sophie Wahnich, « Des mécanismes de dépacification du jeu politique », ''Révolution française.net''</ref>Ωστόσο, δύο ύποπτοι άνθρωποι είχαν βρεθεί κρυμμένοι στο Πεδίο του Άρεως νωρίτερα εκείνη την ημέρα, πιθανώς χωρίς καμία σχέση με τη διαδήλωση. Τους κρέμασαν αυτοί που τους βρήκαν και ο δήμαρχος του Παρισιού [[Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί]] χρησιμοποίησε αυτό το περιστατικό για να κηρύξει στρατιωτικό νόμο και διέταξε τον στρατηγό [[Ζιλμπέρ ντυ Μοτιέ ντε Λα Φαγιέτ|Λα Φαγιέτ]] να διαλύσει τη συγκέντρωση.
Οι διαδηλωτές υποδέχθηκαν τους Εθνοφρουρούς με πέτρες και μετά από κάποια προειδοποιητικά πυρά ο Λα Φαγιέτ διέταξε πυρ απευθείας στο πλήθος. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών και τραυματιών είναι άγνωστος, οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 12 έως 50 νεκρούς. [2] και υπήρξαν αρκετές δεκάδες τραυματίες.
== Καταστολή και αμνηστία ==
Ακολούθησαν εκατοντάδες συλλήψεις και φυλακίσεις των αρχηγών των λαϊκών συλλόγων και οι εφημερίδες τους έκλεισαν. Εκείνο το ίδιο βράδυ, η λέσχη των Κορδελιέρων έκλεισε και κανόνια τοποθετήθηκαν μπροστά στην είσοδο. Ο [[Ζωρζ Ζακ Νταντόν|Δαντών]] και ο [[Ζαν Πολ Μαρά|Μαρά]], για να αποφύγουν τη σύλληψη, έφυγαν στην Αγγλία.
Η [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνική Φρουρά]] δέχθηκε συγχαρητήρια από την [[Εθνική Συντακτική Συνέλευση|Εθνοσυνέλευση]] και την [[Κομμούνα του Παρισιού (Γαλλική επανάσταση)|Κομμούνα του Παρισιού]].
Τα κατασταλτικά μέτρα δεν κράτησαν πολύ. Η Συντακτική Συνέλευση πριν κλείσει στις 30 Σεπτεμβρίου 1791, ψήφισε, κατόπιν πρότασης του βασιλιά, αμνηστεία σε όλα τα πολιτικά αδικήματα.
Οι δύο μεγάλοι πολιτικοί ηττημένοι ήταν ο Λα Φαγιέτ, που έπαψε να είναι πλέον δημοφιλής, και ο δήμαρχος του Παρισιού, Μπαγί, που, αργότερα, την εποχή της [[Τρομοκρατία (Γαλλική επανάσταση)|Τρομοκρατίας]], η πράξη του θεωρήθηκε έγκλημα εναντίον του λαού, καταδικάστηκε σε θάνατο και καρατομήθηκε στην [[γκιλοτίνα]].
== Διάσπαση της λέσχης των Ιακωβίνων ==
Στη [[λέσχη των Ιακωβίνων]] ξέσπασαν οι αντιθέσεις. Ο [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρος]] ενέκρινε το ψήφισμα των [[Κορδελιέροι|Κορδελιέρων]] αλλά ακολουθήθηκε από ελάχιστα μέλη της λέσχης. Φοβισμένοι από το χάος στο οποίο θα οδηγούσε η κατάργηση της μοναρχίας, η πλειοψηφία των μελών ήταν υπέρμαχοι της συνταγματικής μοναρχίας και ενέκριναν την καταστολή της διαδήλωσης.
Από τις 16 Ιουλίου 1791, υπό την καθοδήγηση του Λα Φαγιέτ, οι διαφωνούντες με τον Ροβεσπιέρο εγκατέλειψαν τη λέσχη των Ιακωβίνων και ίδρυσαν τη [[λέσχη των Φεγιαντίνων]], που πήρε το όνομά της από τον τόπο συνεδριάσεων στην εκκλησία της Μονής των Φεγιαντίνων, κοντά στην αίθουσα του Ιπποδρόμου του [[Παλάτι του Κεραμεικού|Κεραμεικού]], όπου έδρευε η Εθνοσυνέλευση.
Τα κύρια μέλη των Φεγιαντίνων ήταν ο [[Ζιλμπέρ ντυ Μοτιέ ντε Λα Φαγιέτ|Λα Φαγιέτ]], ο δήμαρχος [[Ζαν-Σιλβαίν Μπαγί]], ο Αντριάν Ντυπόρ, οι αδελφοί Λαμέτ, ο [[Εμμανυέλ Ζοζέφ Σιεγές|αβάς Σιεγές]], [[Αντουάν Μπαρνάβ]].
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* Οι [https://www.herodote.net/17_juillet_1791-evenement-17910717.php σφαγές του Πεδίου του Άρεως] στην ιστοσελίδα herodote.net (γαλλικά)
== Παραπομπές ==
{{WikidataCoord|display=title}}
{{Πόλη (Γαλλία)}}
| |||