Οίκος ανοχής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Τα εκδιδόμενα άτομα δεν είναι πάντα γυναίκες |
|||
Γραμμή 16:
Στην Αθήνα, οι οίκοι ανοχής πολλές φορές είναι παλιά νεοκλασικά σπίτια. Διακρίνονται από τη λάμπα που είναι αναμμένη στην είσοδο και δηλώνει ότι δέχεται πελάτες. Στο παρελθόν η λάμπα αυτή ήταν κόκκινη, ως πρόσθετο σημάδι αναγνώρισης προκειμένου να αποφεύγεται η όχληση στους κατοίκους διπλανών σπιτιών.
Τη λειτουργία ενός οίκου ανοχής φροντίζει ένας υπάλληλος, γυναίκα ή ενδεχομένως άνδρας (πολύ συχνά [[ομοφυλόφιλος]]), η αποκαλούμενη ''τσατσά'' (ή ''τσάτσος'' αν είναι άνδρας). Συνήθως αναλαμβάνει και καθήκοντα καθαρισμού αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι και η ιδιοκτήτρια. Δεν αποκλείεται να ήταν και η ίδια στο παρελθόν πόρνη. Μία άλλη δραστηριότητα της τσατσάς είναι να ενημερώνει τους πελάτες για τις υπηρεσίες που προσφέρει κάθε εκδιδόμενο άτομο που εργάζεται στον οίκο και να ειδοποιεί τους λεγόμενους ''νταβατζήδες'' ("προστάτες" της επιχείρησης ή
Οι οίκοι ανοχής λειτουργούν κάθε ημέρα από το μεσημέρι έως τα ξημερώματα, με δύο ή περισσότερες γυναίκες που εναλλάσσονται σε βάρδιες των πέντε με επτά ωρών. Οι πελάτες περιμένουν σε ένα χώρο υποδοχής και ζητούν να συνευρεθούν με ένα συγκεκριμένο άτομο που εργάζεται στον οίκο (οπότε και τηρείται, αν χρειαστεί, η σειρά προτεραιότητας). Σε άλλες περιπτώσεις επιλέγουν αφού πρώτα δουν όλα τα εκδιδόμενα άτομα. Συχνά, οι πελάτες καταλήγουν στον οίκο της προτίμησής τους αφού πρώτα επισκεφτούν πολλά πορνεία (μια πρακτική που λέγεται ''μπουρδελότσαρκα'').
| |||