Οργανική χημεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:Urea3D.png|thumb|left|3D τύπος [[ουρία|ουρίας]], της πρώτης οργανικής ένωσης που συνθέθηκε εργαστηριακά από ανόργανη.]]
Η '''Οργανική Χημεία''' είναι ο κλάδος της [[Χημεία|Χημείας]] που μελετά τη δομή, τις ιδιότητες και τις [[χημική αντίδραση|αντιδράσεις]] των [[Οργανική ένωση|οργανικών ενώσεων]], περιλαμβάνουν [[άνθρακας|άνθρακα]] σε [[Ομοιοπολικός δεσμός|ομοιοπολικούς δεσμούς]].<ref name="J. Clayden, N. Greeves 2012 pp. 1-15">Clayden, J.; Greeves, N. and Warren, S. (2012) ''Organic Chemistry''. Oxford University Press. pp. 1–15. {{ISBN|0-19-927029-5}}.</ref>
Η μελέτη της δομής των οργανικών ενώσεων καθορίζει αρχικά τη [[χημική σύσταση]] και σταδιακά τα διάφορα είδη [[Χημικός τύπος|χημικών τύπων]] τους, για την όσο το δυνατό πληρέστερη αποτύπωση της δομής αυτής.
Γραμμή 10:
Η μελέτη και αξιοποίηση των [[Οργανική αντίδραση|οργανικών αντιδράσεων]] συμπεριλαμβάνει τη [[χημική σύνθεση]] [[Φυσικό προϊόν|φυσικών προϊόντων]], [[Φάρμακο|φαρμάκων]] και [[Πολυμερές|πολυμερών]], καθώς και τη μελέτη των διαχωριστών οργανικών [[Χημικό είδος|χημικών ειδών]], τόσο στο [[εργαστήριο]] (''[[in vitro]]''), όσο και θεωρητικά (''[[in silico]]'').
Το εύρος των [[Χημική ένωση|χημικών ενώσεων]] που μελετούνται από την Οργανική Χημεία συμπεριλαμβάνουν τους [[υδρογονάνθρακες]], που περιέχουν μόνο άνθρακα και [[υδρογόνο]], αλλά επίσης και ενώσεις που βασίζονται μεν και αυτές στον άνθρακα, αλλά συμπεριέχουν και άλλα [[χημικό στοιχείο|χημικά στοιχεία]], όπως [[οξυγόνο]], [[άζωτο]], [[θείο]], [[φωσφόρος|φωσφόρο]] και [[αλογόνα]]. Στις ενώσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται και πολλές [[Βιοχημεία|βιοχημικές ενώσεις]].
Οι οργανικές ενώσεις μπορεί να περιέχουν και άλλα [[χημικό στοιχείο|χημικά στοιχεία]] εκτός του άνθρακα, όπως το [[υδρογόνο]], το [[άζωτο]], το [[οξυγόνο]], τα [[αλογόνα]], το [[θείο]], τον [[φωσφόρος|φωσφόρο]], το [[πυρίτιο]], το [[βόριο]] καθώς και διάφορα [[μέταλλα]] ή και [[μεταλλοειδή]]<ref>Robert T. Morrison, Robert N. Boyd, and Robert K. Boyd, ''Organic Chemistry'', 6th edition (Benjamin Cummings, 1992, ISBN 0-13-643669-2) - this is "Morrison and Boyd", a classic textbook</ref><ref>[[John D. Roberts]], [[Marjorie C. Caserio]], ''Basic Principles of Organic Chemistry'',(W. A. Benjamin, Inc. ,1964) - another classic textbook</ref><ref>Richard F. and Sally J. Daley, ''Organic Chemistry'', Online organic chemistry textbook. [http://www.ochem4free.info Ochem4free.info]</ref><ref>Θεωρητικά δεν αποκλείεται κανένα στοιχείο. Στην πράξη, για την ώρα εξαιρούνται μερικά [[ευγενή αέρια]] και όσα για πρακτικούς λόγους δεν έχουν δοκιμαστεί, δηλαδή όσα είναι πολύ ασταθή ή έχουν παραχθεί σε πολύ μικρές ποσότητες.</ref>. ▼
▲
Ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τις [[οργανικές ενώσεις]] ήταν ο [[Καρλ Γουΐλχελμ Σηλ]] (''Carl Wilhelm Scheele''), ο οποίος απομόνωσε πλήθος οργανικών ενώσεων από φυτικές και ζωικές ύλες. Ο [[Τζονς Τζάκομπ Μπερζέλιους]] (''Jöns Jacob Berzelius''), ένας [[ιατρική|γιατρός]], εισήγαγε τον όρο «Οργανική Χημεία» το [[1807]], για τη μελέτη των χημικών ενώσεων που προέρχονται από [[βιολογία|βιολογικές πηγές]]. Μέχρι και τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] αιώνα οι φυσιοδίφες και οι επιστήμονες παρατήρησαν ορισμένες κρίσιμες διαφορές μεταξύ των χημικών ενώσεων που προέρχονται από ζώντες οργανισμούς και αυτών που δεν προέρχονται. Οι χημικοί της περιόδου σημείωσαν ότι φαινόταν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλά ανεξήγητες (για την εποχή) διαφορές μεταξύ των ιδιοτήτων των δυο αυτών κατηγοριών χημικών ενώσεων. Γι' αυτό διατυπώθηκε και έγινε ευρύτατα αποδεκτή η [[Βιταλισμός|Θεωρία της ζωτικής δύναμης]] (''vis vitalis''), σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια άγνωστη προέλευσης δύναμη στις οργανικές ενώσεις αλλά όχι στις ανόργανες και η οποία εξηγούσε (τρόπος του λέγειν δηλαδή) τις διαφορές στις ιδιότητες και εμπόδιζε την παραγωγή οργανικών ενώσεων από μη οργανικές, παρά μόνο μέσα σε ζωντανούς οργανισμούς. Ο [[Φριέντριχ Βόχλερ]] (''Friedrich Wöhler'') θεωρείται ευρύτατα ως ένας πρωτοπόρος της οργανικής χημείας, αφού με την εργαστηριακή σύνθεση της ουρίας που πραγματοποίησε διέψευσε τη μυθώδη θεωρία της ζωτικής δύναμης. Η ιστορική διεργασία που ακολούθησε ονομάζεται [[σύνθεση Wöhler]]. Η διεργασία αυτή μπορεί να συνοψιστεί απλοποιημένα στην παρακάτω στοιχειομετρική εξίσωση<ref>Προσέξτε ότι οι δυο ενώσεις είναι [[ισομέρεια|ισομερείς]].</ref>:▼
Επιπρόσθετα, εναλλακτική έρευνα στην οργανική χημεία εστιάζει σε άλλες οργανομεταλλικές ενώσεις, που συμπεριλαμβάνουν [[Σπάνιες γαίες|λανθανίδες]], αλλά ιδιαίτερα μέταλλα [[Στοιχεία μετάπτωσης|μετάπτωσης]], όπως [[Ψευδάργυρος|ψευδάργυρο]], [[Χαλκός|χαλκό]], [[παλλάδιο]], [[νικέλιο]], [[κοβάλτιο]] και [[χρώμιο]].
Οι οργανικές ενώσεις αποτελούν τη βάση όλης της [[Γη|γήινης]] [[Ζωή|ζωής]] και αποτελούν την πλειοψηφία των γνωστών χημικών ενώσεων. Η ευρεία ποικιλία των δεσμικών μοτίβων του άνθρακα, με την τετρασθένιά του, συμπεριλαμβάνει απλούς δεσμούς, [[Διπλός δεσμός|διπλούς δεσμούς]] και [[Τριπλός δεσμός|τριπλούς δεσμούς]], αλλά επίσης και δομές απεντοπισμένων [[Ηλεκτρόνιο|ηλεκτρονίων]], δίνοντας στη γκάμα των οργανικών ενώσεων δομική ποικιλία και επομένως το εύρος των εφαρμογών τους τεράστιο. Οι οργανικές ενώσεις αποτελούν τη βάση ή και αποτελούν συστατικά πολλών εμπορικών προϊόντων, που συμπεριλαμβάνουν φαρμακευτικά, [[πετροχημικά]] και [[αγροχημικά]], [[Λιπαντικό|λιπαντικά]], [[Διαλύτης|διαλύτες]], [[Καύσιμο|καύσιμα]] και [[Εκρηκτικές ύλες|εκρηκτικά]]. Η μελέτη της Οργανικής Χημείας επικαλύπτει την οργανομεταλλική χημεία, τη βιοχημεία, αλλά επίσης τη [[φαρμακευτική χημεία]], τη [[χημεία πολυμερών]] και την [[επιστήμη υλικών]].<ref name="J. Clayden, N. Greeves 2012 pp. 1-15" />
▲Ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τις [[οργανικές ενώσεις]] ήταν ο [[Καρλ Γουΐλχελμ Σηλ]] (''Carl Wilhelm Scheele''), ο οποίος απομόνωσε πλήθος οργανικών ενώσεων από φυτικές και ζωικές ύλες. Ο [[Τζονς Τζάκομπ Μπερζέλιους]] (''Jöns Jacob Berzelius''), ένας [[ιατρική|γιατρός]], εισήγαγε τον όρο «Οργανική Χημεία» το [[1807]], για τη μελέτη των χημικών ενώσεων που προέρχονται από [[βιολογία|βιολογικές πηγές]]. Μέχρι και τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] αιώνα οι φυσιοδίφες και οι επιστήμονες παρατήρησαν ορισμένες κρίσιμες διαφορές μεταξύ των χημικών ενώσεων που προέρχονται από ζώντες οργανισμούς και αυτών που δεν προέρχονται. Οι χημικοί της περιόδου σημείωσαν ότι φαινόταν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλά ανεξήγητες (για την εποχή) διαφορές μεταξύ των ιδιοτήτων των δυο αυτών κατηγοριών χημικών ενώσεων. Γι' αυτό διατυπώθηκε και έγινε ευρύτατα αποδεκτή η [[Βιταλισμός|Θεωρία της ζωτικής δύναμης]] (''vis vitalis''), σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια άγνωστη προέλευσης δύναμη στις οργανικές ενώσεις αλλά όχι στις ανόργανες και η οποία εξηγούσε (τρόπος του λέγειν δηλαδή) τις διαφορές στις ιδιότητες και εμπόδιζε την παραγωγή οργανικών ενώσεων από μη οργανικές, παρά μόνο μέσα σε ζωντανούς οργανισμούς. Ο [[Φριέντριχ Βόχλερ]] (''Friedrich Wöhler'') θεωρείται ευρύτατα ως ένας πρωτοπόρος της οργανικής χημείας, αφού με την εργαστηριακή σύνθεση της ουρίας που πραγματοποίησε διέψευσε τη μυθώδη θεωρία της ζωτικής δύναμης. Η ιστορική διεργασία που ακολούθησε ονομάζεται [[σύνθεση Wöhler]]. Η διεργασία αυτή μπορεί να συνοψιστεί απλοποιημένα στην παρακάτω στοιχειομετρική εξίσωση<ref>Προσέξτε ότι οι δυο ενώσεις είναι [[ισομέρεια|ισομερείς]].</ref>: <div style="text-align: center;">
(ανόργανο [[κυανικό αμμώνιο]]) <math>\mathrm{NH_4CNO \xrightarrow{\triangle} H_2NCONH_2} </math> (οργανική ουρία)
</div>
| |||