Εκκλησία της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 33:
Ο δογματικός χαρακτήρας της Εκκλησίας της Αγγλίας σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα του Ελισαβετιανού Διακανονισμού, ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη μέση οδό μεταξύ του Ρωμαιοκαθολικισμού και του Προτεσταντισμού. Η Εκκλησία της Αγγλίας αναγνωρίζει την αρχή της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης, σύμφωνα με την οποία οι γραφές περιέχουν όλα τα πράγματα που είναι απαραίτητα για τη σωτηρία και είναι ο τελικός κριτής για δογματικά ζητήματα. Τα Τριάντα Εννέα Άρθρα είναι η μόνη επίσημη ομολογιακή δήλωση της Εκκλησίας. Αν και δεν είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα δόγματος, τα Άρθρα επισημαίνουν τα σημεία συμφωνίας με τις λουθηρανικές και μεταρρυθμιστικές θέσεις, ενώ διαφοροποιούν τον Αγγλικανισμό από τον Ρωμαιοκαθολικισμό και τον Αναβαπτισμό.<ref name="EncRelg349-350"/>
Ενώ υιοθέτησε ορισμένες θέσεις της προτεσταντικής Μεταρρύθμισης, η Εκκλησία της Αγγλίας διατήρησε επίσης Καθολικές παραδόσεις της πρώιμης εκκλησίας και τις διδασκαλίες των Πατέρων της Εκκλησίας, εκτός από εκείνες που κρίθηκαν αντίθετες με τις γραφές. Αποδέχτηκε τις αποφάσεις των πρώτων τεσσάρων Οικουμενικών Συνόδων σχετικά με την Αγία Τριάδα και την Ενσάρκωση. Η Εκκλησία της Αγγλίας διατήρησε επίσης την Καθολική Τάξη ιεραρχίας του κλήρου, η οποία προβλέπει χειροτόνηση επισκόπων, ιερέων και διακόνων. Υπήρξαν διαφορές απόψεων εντός της Εκκλησίας της Αγγλίας σχετικά με την αναγκαιότητα της ιεραρχίας αυτής. Αρκετοί τη θεώρησαν απαραίτητη και αναγκαία για τη σωστή διοίκηση της Εκκλησίας.<ref name="EncRelg349-350"/>
Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι πρώτοι πέντε αιώνες της δογματικής ανάπτυξης και της εκκλησιαστικής τάξης, όπως έχουν εγκριθεί, είναι ένα είδος κριτηρίου με το οποίο πρέπει να μετράται η αυθεντική καθολικότητα, ως ελάχιστη και επαρκής. Ο Αγγλικανισμός δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα χαρισματικών ηγετών με συγκεκριμένα δόγματα. Η Βίβλος, τα Σύμβολα, η Αποστολική Τάξη και τα Μυστήρια διατηρήθηκαν αμετάβλητα από τον Καθολικισμό. Σύμφωνα με τον [[Ντάιρμεϊντ ΜακΚούλοχ]], δεν προέκυψε καμία σημαντική δογματική εξέλιξη από την Αγγλική Μεταρρύθμιση. Η Μεταρρύθμιση στην Αγγλία παρότι αρχικά ασχολήθηκε έντονα με το δόγμα, ο Ελισαβετιανός Διακανονισμός προσπάθησε να σταματήσει τις δογματικές διαφωνίες.<ref name="EncRelg349-350"/>
Οι υποστηρικτές περαιτέρω αλλαγών, παρόλα αυτά, προσπάθησαν να αλλάξουν την Εκκλησιαστική Τάξη, τη θεολογία και τη λειτουργία. Δεν πέτυχαν όμως επειδή η Μοναρχία και η Εκκλησία αντιστάθηκαν, ενώ η πλειοψηφία του πληθυσμού αδιαφόρησε. Έτσι, «παρά τις αξιώσεις των ιδρυτών της Μεταρρύθμισης της Εκκλησίας, εκείνη είχε διατηρήσει έναν Καθολικό χαρακτήρα». Ο Ελισαβετιανός Διακανονισμός είχε δημιουργήσει μια προτεσταντική θεολογία, η οποία διατήρησε θεολογικό ενδιαφέρον για τον Καθολικισμό και είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη του δόγματος του [[απόλυτος προορισμός|απόλυτου προορισμού]] υπέρ των μυστηρίων και της αντικαλβινιστικής διδασκαλίας. Η ιστορία της Αγγλικής Μεταρρύθμισης είναι η ιστορία της υποχώρησης από την προτεσταντική προέλαση του 1550, η οποία δεν μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω στην Αγγλία λόγω της αντιπολίτευσης που είχε τις ρίζες της στο μεσαιωνικό παρελθόν και της έντονης αντίθεσης της Βασίλισσας Ελισάβετ Α΄.<ref name="EncRelg349-350"/><ref>https://www.bbc.co.uk/bitesize/guides/zgw3wxs/revision/1</ref><ref>https://schoolhistory.co.uk/notes/elizabeth-i-catholic-church/</ref><ref>https://www.elizabethi.org/contents/elizabethanchurch/catholics.html</ref>
== Παραπομπές ==
| |||