Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Μαζικές κατεδαφίσεις και άναρχη δόμηση ==

[[File:Athens Tower as seen from street level.jpg|thumb|Ο Πύργος Αθηνών]]

 

Η χούντα προέβη σε κατεδαφίσεις παλιών αρχοντικών της Αθήνας, με σκοπό την κατασκευή πανύψηλων εμπορικών κέντρων, γκαράζ, συγκροτημάτων γραφείων και άλλων μοντέρνων κατασκευών. Ο υπό καθεστώς λογοκρισίας Τύπος της εποχής υποδέχθηκε με μελαγχολικές διαπιστώσεις τις αναγγελίες: «Κατεδαφίσεις, κατεδαφίσεις, κατεδαφίσεις... Η σκαπάνη δεν έχει αφήσει μέσα στην Αθήνα τίποτα σχεδόν όρθιο από τα παληά, όμορφα αρχοντικά τα οποία στα «νειάτα» τους ήταν κόσμημα για την πρωτεύουσα». Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το παλιό Ωδείο που, αν και χτίστηκε το [[1836]], διατηρούσε, παρά την εγκατάλειψή του, μια ωχρή έστω ανάμνηση της παλιάς του δόξας. Ό,τι έμεινε όρθιο από την οικοδομική δράση των δύο προηγούμενων δεκαετιών της άναρχης βιομηχανικής ανάπτυξης και της αντιπαροχής, γκρεμίστηκε από τις μπουλντόζες<ref>''Αθήνα: Μετά τα τανκς, οι... μπουλντόζες!'', Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 132-137, Καθημερινή (1998)</ref>. Στις [[17 Ιανουαρίου]] του 1969, κατεδαφίστηκε το σπίτι του [[Κωνσταντίνος Κανάρης|Κωνσταντίνου Κανάρη]], στην οδό Κυψέλης, όπου ο «μπουρλοτιέρης» της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης]] έζησε από το [[1840]] ως το [[1877]]. Στις [[6 Φεβρουαρίου]] της ίδιας χρονιάς, δημοτικά συνεργεία εισέβαλαν στην [[Πλατεία Αβησσυνίας]], στο [[Μοναστηράκι (Αθήνα)|Μοναστηράκι]], και άρχισαν να κατεδαφίζουν το θρυλικό Γιουσουρούμ, την πασίγνωστη αγορά των παλαιοπωλείων, που κάθε Κυριακή πρωί φιλοξενούσε ένα γραφικό πανηγύρι χιλιάδων Αθηναίων προσελκύοντας ταυτόχρονα και πολλούς τουρίστες. Κατεδαφίστηκε επίσης το ιστορικό αρχοντικό της [[Αθηναϊκή Λέσχη|Αθηναϊκής Λέσχης]], στη διασταύρωση των οδών [[Οδός Πανεπιστημίου|Πανεπιστημίου]] και Αμερικής, και ανεγέρθηκε, στη θέση του, ένα πολυώροφο συγκρότημα γραφείων. Την ίδια περίοδο, ο χουντικός [[δήμαρχος Αθηναίων]] [[Δημήτριος Ρίτσος]] αποφάσισε να φτιάξει ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ στη θέση της [[Βαρβάκειος Αγορά|Βαρβακείου Αγοράς]], ενώ ο [[δήμαρχος του Δήμου Πειραιώς]] [[Αριστείδης Σκυλίτσης]] (ο οποίος είχε ήδη φιλοτεχνήσει το διαβόητο «πουλί» της χούντας) προώθησε το κλείσιμο της παραδοσιακής αγοράς με στόχο την οικοδόμηση γιγαντιαίου εμπορικού κέντρου 26 ορόφων. Καύχημα της νέας αρχιτεκτονικής ήταν ο [[Πύργος Αθηνών]] στην αρχή της [[Λεωφόρος Μεσογείων|λεωφόρου Μεσογείων]], στους [[Αμπελόκηποι (συνοικία της Αθήνας)|Αμπελόκηπους]], ύψους 103 μέτρων, που δοξάστηκε με διθυραμβικούς τόνους από τον φιλοχουντικό Τύπο: «''Όταν, πριν από μερικά χρόνια οι πολυκατοικίες έκαναν δειλά την εμφάνισή τους, οι Αθηναίοι εντυπωσιάστηκαν. Τώρα, η νέα μόδα της οργανωμένης δομήσεως επιβάλλει το σύνθημα: Όσο ψηλότερα, τόσο καλύτερα!''». Η χούντα είχε την πρόθεση να χτίσει και δύο μεγάλα ξενοδοχεία στο άλσος της Ριζαρείου, στον Ευαγγελισμό. Προκήρυξε για το σκοπό αυτό διεθνή διαγωνισμό, ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο το οποίο δεν προχώρησε. Στο μεταξύ, πολλαπλασιάστηκαν οι πολυκατοικίες χωρίς μπαλκόνια, με τα χαρακτηριστικά αλουμινένια παράθυρα. Ήδη από τον Ιανουάριο του 1968 ο [[Στυλιανός Παττακός]] είχε ανακοινώσει στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης την απεριόριστη αύξηση του ύψους των οικοδομών. «''Εύχομαι να μας χειροκροτήσουν αι επερχόμεναι γενεαί διά την σημερινήν μας απόφασιν''», είχε πει τότε.