Γαλλική μετανάστευση (1789-1815): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γαλλική μετανάστευση (1789-1815)
 
 
Γραμμή 14:
Οι εμιγκρέ μπόρεσαν να αφομοιωθούν καλά και διατήρησαν ένα ορισμένο επίπεδο άνεσης στον νέο τόπο ζωής τους. Έξω από τη Γαλλία ήταν ασφαλείς, ζωντανοί και περίμεναν την ευκαιρία να ηρεμήσει το πολιτικό κλίμα και να επανέλθουν στη Γαλλία. Ωστόσο, τα γεγονότα στη Γαλλία κατέστησαν αβέβαια την προοπτική επιστροφής στον προηγούμενο τρόπο ζωής τους. Τον Νοέμβριο του 1791, η Γαλλία ψήφισε νόμο που απαιτούσε την επιστροφή όλων των ευγενών μεταναστών έως την 1η Ιανουαρίου 1792. Εάν επέλεγαν να μην υπακούσουν, τα εδάφη και η περιουσία τους κινδύνευαν με κατάσχεση ως εθνικά αγαθά και οποιαδήποτε μεταγενέστερη απόπειρα επανεισόδου στη χώρα θα οδηγούσε σε εκτέλεση.
 
Ωστόσο, η πλειονότητα των μεταναστών έφυγε από τη Γαλλία όχι το 1789 στην αρχή της επανάστασης, αλλά από τον Απρίλιο του 1792, μετά το ξέσπασμα του [[Πόλεμος του Πρώτου Συνασπισμού|πολέμου του Πρώτου συνασπισμού]]. Τον Φεβρουάριο του 1792 αποφασίστηκε η δήμευση των περιουσιών των εμιγκρέ. Τον Αύγουστο του 1792, με το διάταγμα εξορίας των ιερέων που δεν ορκίστηκαν στο Σύνταγμα, μετανάστευσαν υποχρεωτικά χιλιάδες κληρικοί. Η τάση φυγής των αντεπαναστατών γενικεύθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της περιόδου της [[Τρομοκρατία (Γαλλική επανάστασηΕπανάσταση)|Τρομοκρατίας]], από τον Σεπτέμβριο 1793 έως τον Ιούλιο 1794. Σε αντίθεση με τις προνομιούχες τάξεις που είχαν εγκαταλείψει τη χώρα νωρίτερα, εκείνοι που εκτοπίστηκαν μετά από τον πόλεμο από φόβο για τη ζωή τους ήταν χαμηλότερης οικονομικής κατάστασης και με λιγότερα ή καθόλου μέσα. <ref>Pacini, Giulia (2001-01-01). "The French Emigres in Europe and the Struggle against Revolution, 1789-1814 (review)". ''French Forum''. '''26''' (2): 113–115. doi:10.1353/frf.2001.0020. ISSN 1534-1836.</ref>
 
== Τα στρατεύματα των μεταναστών ==