Εξέγερση των Σουάνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37:
Με το θάνατο πολλών αρχηγών, οι διασκορπισμένες ομάδες των εξεγερμένων έμειναν χωρίς αρχηγό.Τον Ιανουάριο 1793, εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο κόμης Ζοζέφ Ζενεβιέβ Πυϊζέ, Νορμανδός στην καταγωγή, πρώην αξιωματικός, αντιπρόσωπος των ευγενών στη [[Συνέλευση των Τάξεων]], ο οποίος είχε τρομοκρατηθεί από τη θριαμβευτική επικράτηση των Ορεινών το 1792 και κρυβόταν στη Βρετάνη. Συνειδητοποίησε την αναγκαιότητα της κεντρικής διοίκησης και επιβλήθηκε γρήγορα στους Σουάνους, ανακηρύχθηκε στρατηγός τους και ανέλαβε να συντονίσει την εξέγερση. Η εξουσία του επεκτάθηκε σε όλες τις εξεγερμένες περιοχές βόρεια του Λίγηρα, συμπεριλαμβανομένου του [[Μαιν]] και του [[Ανζού]].
 
Ο [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρος]] έπεσε στις 28 Ιουλίου 1794. Κατά συνέπεια, η [[Τρομοκρατία (Γαλλική επανάστασηΕπανάσταση)|Τρομοκρατία]] έληξε και η [[Συμβατική Εθνοσυνέλευση]] χορήγησε γενική αμνηστία στους εξεγερμένους τον Δεκέμβριο του 1794, υπό τον όρο της κατάθεσης των όπλων. Οι διαπραγματεύσεις έγιναν πιο ευέλικτες. Υπό την πίεση του στρατηγού Ος, η Συμβατική αποκατέστησε την ελευθερία λατρείας με νόμο τον Φεβρουάριο 1795. Τον Απρίλιο 1795 στη [[Ρεν]] υπογράφηκε η συνθήκη του Μαμπιλαί, που παραχωρούσε πλήρη και γενική αμνηστία στους Σουάνους και ο πόλεμος προσωρινά τελείωσε.
 
=== Δεύτερη φάση 1795-96 ===