Αικατερίνη Σφόρτσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 19:
Οι απαγωγείς απαίτησαν από την Κατερίνα να αποποιηθεί κάθε δικαίωμα στο Φορλί αλλά εκείνη αρνήθηκε. Δύο φορές την έβγαλαν στις επάλξεις της κατοικίας της προκειμένου να εκβιάσουν την παράδοση του κάστρου Ραβαλντίνο, αλλά ο Τομάζο Φέο ακολούθησε τις οδηγίες που είχε λάβει από την Κατερίνα και αρνήθηκε. Τότε οι απαγωγείς έβαλαν το σπαθί στον λαιμό της Κατερίνας και απείλησαν να την σκοτώσουν. Εκείνη, όμως, δεν φοβήθηκε αλλά είπε μόνο: «Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά μην προσπαθείς να με φοβίσεις γιατί εγώ είμαι η κόρη εκείνου που δεν είχε φόβο.»<ref name=":0" />
Η Κατερίνα εντέλει κατάφερε να πείσει τους απαγωγείς της να την αφήσουν να επισκεφθεί η ίδια τον Φέο προκειμένου να τον πείσει να παραδοθεί. Ως εχέγγυο άφησε πίσω της τα παιδιά της. Όταν όμως έφτασε στο κάστρο της αρνήθηκε να παραδοθεί. Λέγεται πως τότε συνέβηκε ένα πολύ χαρακτηριστικό επεισόδιο. Όταν οι απαγωγείς δήλωσαν ότι θα εκτελούσαν τα παιδιά της που εξακολουθούσαν να κρατούν ως ομήρους, η Κατερίνα δήλωσε ότι δε επρόκειτο ούτε τότε να παραδώσει το κάστρο και ότι ήταν ήδη έγκυος και πάλι και θα έκανε κι άλλο παιδί. Αυτή η απάντηση αποτέλεσε την βάση για την δημιουργία του λεγόμενου «θρύλου του κάστρου» που καταγράφηκε από τον [[Νικολό Μακιαβέλι]]<ref name=":3">{{Cite book|title=The discourses.|first=Niccolò|last=Machiavelli|first2=Rogers D. Spotswood|last2=Collection.|publisher=Penguin Books|isbn=0140444289|year=1984|origyear=1970|location=Harmondsworth, Eng.|url=https://archive.org/details/discourses00mach|id=195522|url-access=registration}}</ref> αργότερα και που δείχνει και τον βαθμό στον οποίο η Κατερίνα γοήτευε την λαϊκή φαντασία. Σύμφωνα με τον θρύλο, λοιπόν, η Κατερίνα ανέβηκε στις επάλξεις του κάστρου και τους φώναξε: «Εμπρός, λοιπόν! Σκοτώστε τα αν θέλετε! Μπορείτε να τα κρεμάσετε και μπροστά στα μάτια μου! Εγώ έχω εδώ ό,τι χρειάζεται για να κάνω κι άλλα» και σήκωσε την φούστα της.<ref name=":4">{{Cite book|title=Gender and scientific discourse in early modern culture|first=Kathleen P.|last=Long|publisher=Ashgate|isbn=9780754697633|year=2010|location=Farnham, Surrey, England|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/754773649|id=754773649}}</ref> Το «[[ανάσυρμα]]», δηλαδή το ανασήκωμα της φούστας και η επίδειξη των γυναικείων γεννητικών οργάνων, αποτελεί εδώ και αιώνες [[Αποτροπή|αποτροπαϊκή]] τακτική σε διάφορους λαούς. Αυτό το περιστατικό χρησιμοποιήθηκε από τον Μακιαβέλι για να μετατρέψει την Σφόρτσα σε παράδειγμα πολιτικής ευστροφίας.<ref>{{Cite journal|url=http://www.journals.uchicago.edu/doi/10.2307/2901494|title=Skirting the Issue: Machiavelli's Caterina Sforza|last=Hairston|first=Julia L.|date=2000-10-01|journal=Renaissance Quarterly|issue=3|doi=10.2307/2901494|volume=53|pages=687–712|issn=0034-4338}}</ref>
Ότι κι αν έγινε πάντως, οι απαγωγείς επιχείρησαν να σκοτώσουν τα παιδιά, αλλά οι φρουροί, που είχαν προέλθει από τον απλό λαό του Φορλί, τους εμπόδισαν να σκοτώσουν τα παιδιά της αγαπημένης τους «Μαντόνα Κατερίνα» όπως την αποκαλούσαν<ref name=":0" />, γεγονός που δείχνει και την λαϊκή απήχηση που είχε η Κατερίνα. Τότε ο κόσμος βγήκε στους δρόμους να γιορτάσει και άρχισε να φωνάζει «Δούκας ο Οκταβιανός!» αλλά ήταν περισσότερες οι φωνές που φώναζαν «Δούκας η Κοντέσα!»<ref name=":0" />. Όπως ήταν το έθιμο, επειδή ήταν ανήλικος ο Οκταβιανός, άρχισε να διοικεί στην θέση του η μητέρα του, αλλά αντίθετα με το έθιμο, η Κατερίνα συνέχισε να διοικεί ακόμα και μετά την ενηλικίωσή του.
| |||