Ανέστος Δελιάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ανέστος Δελιάς''' (το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Δέλλιος, [[1912]] - [[31 Ιουλίου]] [[1944]]), ή '''Ανέστης''' ή '''Ανεστάκι''', γνωστός και με το παρατσούκλι '''Αρτέμης'''<ref>[http://www.rempetika.com/diafora/nicknames.htm Καλλιτεχνικά Ψευδώνυμα Και Παρατσούκλια<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref> ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] οργανοπαίκτης, συνθέτης, στιχουργός και [[τραγουδιστής]] του [[Ρεμπέτικη μουσική|ρεμπέτικου]] τραγουδιού. Το 1935 έγραψε το δημοφιλέστατο τσιφτετέλι ''Μέσα στης Πόλης το χαμάμ'' (ή ''Το χαρέμι στο χαμάμ'') που ηχογραφήθηκε σε αυθεντικές εκτελέσεις με τον [[Στράτος Παγιουμτζής|Παγιουμτζή]], τον [[Γιάννης Παπαϊωάννου|Παπαϊωάννου]], αλλά και πολλούς άλλους. Τα υπόλοιπα γνωστότερα τραγούδια του είναι η ''Αθηναίισσα'', ''Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου'', ''Για ένα παλιό σακάκι'', ''Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα'', ''Μάγκες πιάστε τα βουνά'', ''Ο πόνος του πρεζάκια'', ''Ο Νίκος (Μάθεσης) ο Τρελλάκιας'', ''Όταν μπουκάρω στον τεκέ'', ''Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου'', ''Η πρέζα'', ''Βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου'' (ή ''Το κουτσαβάκι''), ''Φιγουρατζής'' κ.α. Ο [[Μάρκος Βαμβακάρης]] είχε πει για τον Δελιά ότι είναι «ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια», μια φράση που αποτυπώνει συμπυκνωμένα τηντη ζωή του.

Ο Δελιάς παρασύρθηκε στην ηρωίνη από τη φιλενάδα του Κούλα με το παρατσούκλι ''Σκουλαρικού'', γυναίκα από τις κακόφημες συνοικίες των Βούρλων. Παρά τις επίμονες προσπάθειες των φίλων του, δεν κατάφερε να απεμπλακεί. Μάλιστα το 1938 εξορίστηκε στην [[Ίος|Ίο]] ως [[Τοξικομανία|τοξικομανής]]. Με την προτροπή όμως του επίσης εξόριστου στην Ίο [[Μιχάλης Γενίτσαρης|Γενίτσαρη]] θα ξεμπλέξει από την ηρωίνη. Όταν γύρισε από την εξορία πήγε με τη [[Νταίζη Σταυροπούλου]] στη [[Θεσσαλονίκη]]. Δούλεψε εκεί για μικρό διάστημα και τελικά επέστρεψε στην [[Αθήνα]] και στην ηρωίνη. Με τη βοήθεια του Παγιουμτζή και του [[Δημήτρης Γκόγκος|Γκόγκου]] κατάφερε και πάλι να την κόψει, αλλά για λίγο.