Βικιπαίδεια

Λεωνίδας Ιασωνίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
επιμέλεια + pov
πηγές από blog
Γραμμή 7:
 
==Στράτευση στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ποντίων==
Κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίουΠαγκοσμίου Πολέμου φεύγει από τη Γαλλία και βρίσκεται στον Καύκασο, προκειμένου να εμψυχώσει και να οργανώσει τους Έλληνες του Πόντου που αναζητούν καταφύγιο στη Ρωσία, για να αποφύγουν τις διώξεις από τους Τούρκους. Ιδρύει στο Ροστόβ την «Ευξεινοπόντειον ΄Ενωσιν», το 1917, και πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Κεντρικής Ενώσεως των Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ το 1918. Συμμετέχει, το 1919, στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας διετέλεσε τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας.
 
Το 1920 μεταβαίνει στην Αθήνα, επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο αργότερα, ως επικεφαλής της "Επιτροπής Εθνικής Αμύνης", και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την ανεξαρτησία του Πόντου. Η πατριωτική δράση του έχει ως αποτέλεσμα την ερήμην καταδίκη του σε θάνατο με απαγχονισμό από τα [[Δικαστήρια της Αμάσειας|δικαστήρια “ανεξαρτησίας” της Αμάσειας]], που οργάνωσαν οι νεότουρκοι και οδήγησαν στον θάνατο χιλιάδες Έλληνες του Πόντου.
 
==Συμμετοχή στην ελληνική πολιτική ζωή και αυτοεξορία==
 
Το Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται πρόσφυγας στην Ελλάδα. Αγωνίζεται για τα δικαιώματα των προσφύγων που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]]. Το 1924 έστειλε τηλεγράφημα στον [[Νικόλαος Πλαστήρας|Πλαστήρα]], όπου περιέγραψε το δράμα των προσφύγων στην [[Κατερίνη]], λέγοντας: "Κορυφάς Ολύμπου αθάνατοι ευωχούνται, παρά πόδας δε αυτού πρόσφυγες λοιμώ απόλλυνται".<ref>Μάρω Βουγιούκα- Βασίλης Μεγαρίδης, Οδωνυμικά των Προαστείων της Αθήνας, Δήμος Αθηναίων Πολιτιστικός Οργανισμός, Αθηναϊκή Βιβλιοθήκη, Σεπτέμβριος 2002, τ. 1, Α-Ι, σελ. 524.</ref>
Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική και από το 1923 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Θεσσαλονίκης.
Εργάστηκε στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και διετέλεσε Υπουργός Πρόνοιας, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση του κόμματος Φιλελευθέρων” (1930-1932).
Πνεύμα φιλελεύθερο και δημοκρατικό, αυτοεξορίσθηκε στην Αγγλία, μετά την κήρυξη της δικτατορίας Μεταξά. Από στην Αγγλία αρθογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της Ελλάδας και εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα τους εναντίον των δυνάμεων κατοχής, ενω ο ίδιος βρισκόταν ασφαλής στο εξωτερικό. 
 
Μετά την απελευθέρωση, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε την πολιτική σταδιοδρομία του. Επανεκλέχθηκε Βουλευτής και μάλιστα διετέλεσε Υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος.
 
==Πηγές==
*[https://web.archive.org/web/20131110131245/http://epontos.blogspot.gr/2013/11/iasonidis.html Λεωνίδας Ιασωνίδης - Ένας μεγάλος πολιτικός και οραματιστής της Δημοκρατίας του Πόντου]
*[https://web.archive.org/web/20150709032118/http://epontos.blogspot.gr/2014/05/Pontos-Iasonidis.html Λεωνίδας Ιασωνίδης:Το δίλημμα των εκλογών - Αθάνατο Ποντιακό πνεύμα]
*https://web.archive.org/web/20160305132424/http://www.opontos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=27&Itemid=6
*https://web.archive.org/web/20120325105213/http://pontosworld.com/index.php?option=com_content&task=view&id=791&Itemid=90&limit=1&limitstart=1
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Λεωνίδας_Ιασωνίδης"