Σύνοδος της Χαλκηδόνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Η '''Δ΄ Οικουμενική σύνοδος''' έλαβε χώρα στην [[Χαλκηδόνα]] το [[451]] από το αυτοκρατορικό ζεύγος Μαρκιανού και Πουλχερίας, όπου αποτέλεσε και την άρση μιας διαφωνίας που κράτησε για μια εκατονταετία περίπου, στην απόδοση του Χριστολογικού δόγματος: η Αλεξανδρινή, μέχρι εκείνο το σημείο, ''[[μονοφυσιτισμός|μονοφυσιτική]]'' σχολή και από την άλλη η δεύτερη μεγάλη θεολογική σχολή, η Αντιοχειανή, με την ''δυοφυσιτική'' ορολογία. Ο αριθμός των μελών της υπερέβη τους 600 επισκόπους, γεγονός που την καθιστά την πολυπληθέστερη από όλες τις προηγούμενες Οικουμενικές Συνόδους. Στις πρώτες συνεδρίες της λειτούργησε ως ανώτερο συνοδικό δικαστήριο με κύριους κατηγορουμένους τον [[επίσκοπο Αλεξανδρείας Διόσκορο]] και άλλους πρωταγωνιστές της [[Δεύτερη Σύνοδος της Εφέσου|Ληστρικής συνόδου της Εφέσου]]. Με την διευθέτηση του ζητήματος αυτού, οι επόμενες συνεδρίες είχαν ως θέμα τα ζητήματα πίστεως.
Η σύνοδος αποφάσισε ότι σωστότερη ορολογία του δόγματος είναι η δυοφυσιτική ''εις Χριστόν εν δύο φύσεσι μετά την ένωση'' χωρίς να αναιρεί την Εφεσιανή φόρμουλα ''μια φύση του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη'' του 431 όπως διαμορφώθηκε από τον [[Κύριλλος Α΄ Αλεξανδρείας|Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο]]. Με την απόφαση της Χαλκηδόνας πολλές εκκλησίες αποσχίστηκαν λόγω του ότι θεώρησαν το δόγμα ως [[νεστοριανισμός|Νεστοριανικό]]. Αυτές είναι γνωστές ως
{{Κλάδοι του Χριστιανισμού}}
| |||