Ιαπωνικά εγκλήματα πολέμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''Ιαπωνικά [[Έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]]''' συνέβησαν σε πολλές χώρες της [[Ασία|Ασίας]] και του [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού]] κατά τη διάρκεια του «[[Ιαπωνία|Ιαπωνικού]] [[Ιμπεριαλισμός|ιμπεριαλισμού]]», κυρίως κατά τη διάρκεια του [[Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος|Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου]] και του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Κάποια από τα περιστατικά έχουν επίσης ονομαστεί ως «Ασιατικό Ολοκαύτωμα»<ref>{{cite web|title=The World: Revisiting World War II Atrocities; Comparing the Unspeakable to the Unthinkable|url=http://www.nytimes.com/1999/03/07/weekinreview/world-revisiting-world-war-ii-atrocities-comparing-unspeakable-unthinkable.html|work=[[Τάιμς της Νέας Υόρκης]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Ralph Blumenthal|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140221095935/http://www.nytimes.com/1999/03/07/weekinreview/world-revisiting-world-war-ii-atrocities-comparing-unspeakable-unthinkable.html|archivedate=21 Φεβρουαρίου 2014|language=Αγγλικά|date=7 Μαρτίου 1999}}</ref> και «Ιαπωνικές στρατιωτικές θηριωδίες».<ref>{{cite web|title=Researching Japanese War Crimes|url=http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/introductory-essays.pdf|work=Introductory Essays|publisher=National Archives and Records Administration|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Edward Drea, |author2=Greg Bradsher, |author3=Robert Hanyok, |author4=James Lide, |author5=Michael Petersen, |author6=Daqing Yang |archiveurl=http://web.archive.org/web/20150325052406/http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/introductory-essays.pdf|archivedate=25 Μαρτίου 2015|location=[[Ουάσινγκτον]]|language=Αγγλικά|format=PDF}}</ref><ref>{{cite web|title=Japanese Edgy Over Emperor's Visit to China|url=http://www.nytimes.com/1992/10/22/world/japanese-edgy-over-emperor-s-visit-to-china.html|work=[[Τάιμς της Νέας Υόρκης]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Daved E. Sanger|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140221095944/http://www.nytimes.com/1992/10/22/world/japanese-edgy-over-emperor-s-visit-to-china.html|archivedate=21 Φεβρουαρίου 2014|language=Αγγλικά|date=22 Οκτωβρίου 1992}}</ref><ref>{{cite web|title=World Scarred by history: The Rape of Nanking|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_depth/39166.stm|work=[[BBC News]]|accessdate=30 Μαρτίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140218232242/http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_depth/39166.stm|archivedate=18 Φεβρουαρίου 2014|language=Αγγλικά|date=13 Δεκεμβρίου 1997}}</ref> Κάποια από τα εγκλήματα πολέμου διαπράχθηκαν από το [[Στρατός|στρατό ]] της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], αν και τα περισσότερα διαπράχθηκαν στο πρώτο μέρος της «Εποχής Σόβα» (''<small>[[Ιαπωνικά]]:</small>'' 昭和時代, ''Shōwa jidai''), όπως ονομάστηκε η [[Μοναρχία|βασιλεία]] του [[Χιροχίτο|Αυτοκράτορα Χιροχίτο]], έως την [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος#Η πτώση της Ιαπωνίας|στρατιωτική ήττα της Ιαπωνίας]] το 1945.

Έξω από την Ιαπωνία, διαφορετικές κοινωνίες χρησιμοποιούν ευρέως διαφορετικά χρονοδιαγράμματα για τον καθορισμό των ιαπωνικών εγκλημάτων πολέμου. Για παράδειγμα, η προσάρτηση της Κορέας από την Ιαπωνία το 1910 («Συνθήκη Ιαπωνίας-Κορέας» του 1910 ή «Συνθήκη Προσάρτησης Ιαπωνίας Κορέας» του 1910)<ref>{{cite web|title=Ιαπωνικό «συγγνώμη» για την κατοχή της Κορέας|url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=191689|work=Ελευθεροτυπία|accessdate=31 Μαρτίου 2015|date=10 Αυγούστου 2010}}</ref> επιβλήθηκε από τον ''Ιαπωνικό Στρατό'' και η κοινωνία της ''Κορεάτικης Δυναστείας Γι'' μετέβη στο πολιτικό σύστημα της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. Έτσι, η [[Βόρεια Κορέα|Βόρεια]] και η [[Νότια Κορέα]] αναφέρουν ως «ιαπωνικά εγκλήματα πολέμου» τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου της Κορέας υπό ιαπωνική κυριαρχία. Συγκριτικά, η Δύση δεν ενεπλάκη πολεμικά με την Ιαπωνία μέχρι το 1941. Έτσι, οι [[Βόρεια Αμερική|βορειοαμερικανοί]], οι [[Αυστραλία|Αυστραλοί]], οι κάτοικοι της [[Νοτιοανατολική Ασία|Νοτιοανατολικής Ασίας]] και οι [[Ευρώπη|ευροπαίοι]] αναφέρουν ως «ιαπωνικά εγκλήματα πολέμου», γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1941-1945.<ref>{{cite web|title=War, Politics, and Grand Strategy in the Pacific, 1941-1945|url=http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/aureview/1979/nov-dec/symonds.html|work=United States Naval Academy Annapolis, Maryland|accessdate=2 Απριλίου 2015|author=Dr. Craig Symonds|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140520215937/http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/aureview/1979/nov-dec/symonds.html|archivedate=20 Μαΐου 2014|language=Αγγλικά|date=Δεκέμβριος 1979|quote=most American historians, date the war from December 1941}}</ref><ref>{{cite web|title=Researching Japanese War Crimes|url=http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/introductory-essays.pdf|work=Introductory Essays|publisher=National Archives and Records Administration|accessdate=30 Μαρτίου 2015|author=Edward Drea, |author2=Greg Bradsher, |author3=Robert Hanyok, |author4=James Lide, |author5=Michael Petersen, |author6=Daqing Yang |archiveurl=http://web.archive.org/web/20150325052406/http://www.archives.gov/iwg/japanese-war-crimes/introductory-essays.pdf|archivedate=25 Μαρτίου 2015|location=[[Ουάσινγκτον]]|language=Αγγλικά|format=PDF|quote=The atrocities at Nanjing occurred four years before the United States entered the war. At that time, the U.S. government did not have a large military or diplomatic intelligence network in China. A handful of trained military or embassy personnel reported on events, sometimes second-hand; compared with the sensational press coverage, the official U.S. documentation was scant. As a result, with the exception of the records produced during the postwar Class A war crimes trial of the commanding general of Japanese forces deemed responsible for the Rape of Nanking, there are few materials on this subject at the National Archives.|page=15}}</ref><ref>{{cite web|title=A History of Japan, 1582-1941: Internal and External Worlds|url=http://www.history.ac.uk/reviews/review/383|work=Reviews in History|publisher=Cambridge University Press|accessdate=2 Απριλίου 2015|author=Louis Michael Cullen|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140521082328/http://www.history.ac.uk/reviews/review/383|archivedate=21 Μαΐου 2014|language=Αγγλικά}}</ref><ref>{{cite journal|last=Goodman|first=Grant K.|coauthorsauthor2=Ma. Felisa |author3=A. Syjuco|title=Review 'The Kempei Tai in the Philippines: 1941–1945|journal=Pacific Affairs|year=1991|volume=64|issue=2|pages=282-283}}</ref><ref>{{cite web|title=Evan Julian et. al. v. New Zealand, Communication No. 601/1994, U.N. Doc. CCPR/C/59/D/601/1994 (3 April 1997)|url=http://www1.umn.edu/humanrts/undocs/html/IDEC601.HTM|work=University Of Minnesota, Human Rights Library|accessdate=2 Απριλίου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140521031910/http://www1.umn.edu/humanrts/undocs/html/IDEC601.HTM|archivedate=21 Μαΐου 2014|language=Αγγλικά}}</ref><ref name=crs>{{cite web|title=U.S. Prisoners of War and Civilian American Citizens Captured and Interned by Japan in World War II: The Issue of Compensation by Japan|url=http://fas.org/man/crs/RL30606.pdf|work=CRS Report for Congress|accessdate=2 Απριλίου 2015|author=Gary K. Reynolds|archiveurl=http://web.archive.org/web/20110815175738/http://www.fas.org/man/crs/RL30606.pdf|archivedate=15 Αυγούστου 2011|language=Αγγλικά|date=27 Ιουλίου 2001}}</ref>

Στα τέλη του `30, η αύξηση του μιλιταρισμού στην Ιαπωνία δημιούργησε τουλάχιστον επιφανειακές ομοιότητες μεταξύ της ευρύτερης ιαπωνικής στρατιωτικής κουλτούρας και αυτής του στρατιωτικού προσωπικού της [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]], όπως των [[Waffen-SS]]. Η Ιαπωνία είχε επίσης στρατιωική μυστική αστυνομία μέσα στον ''Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Στρατό'', γνωστή ως «Κενπεϊτάι» (''<small>[[Ιαπωνικά]]:</small>'' 憲兵隊, ''Kenpeitai''), η οποία είχε πολλές ομοιότητες με την [[Ναζισμός|Ναζιστική]] ''[[Γκεστάπο]]'' στο ρόλο της στις προσαρτημένες και κατεχόμενες χώρες, αλλά υπήρχε για σχεδόν μια δεκαετία πριν από την γέννηση του [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]].<ref>{{cite book|title=Kempeitai: Japan's Dreaded Military Police|year=1998|publisher=Sutton Publishing|isbn=978-0750915663|url=http://www.amazon.com/Kempeitai-Japans-Dreaded-Military-Police/dp/0750915668|author=Raymond Lamont-Brown|archiveurl=http://web.archive.org/web/20141026185656/http://www.amazon.com/Kempeitai-Japans-Dreaded-Military-Police/dp/0750915668|archivedate=26 Οκτωβρίου 2014|language=Αγγλικά|date=25 Νοεμβρίου 1998}}</ref> Εάν γινόταν αντιληπτή κάποια αδυναμία ή ανεπαρκής αφοσίωση στον Αυτοκράτορα, υπήρχε τιμωρία, συχνά σωματικής φύσης.<ref name=toland>{{cite book|title=The Rising Sun: The Decline and Fall of the Japanese Empire, 1936-1945|year=2003|publisher=Modern Library|isbn=978-0812968583|url=http://www.amazon.com/The-Rising-Sun-Japanese-1936-1945/dp/0812968581|author=John Toland|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150328232315/http://www.amazon.com/The-Rising-Sun-Japanese-1936-1945/dp/0812968581|archivedate=28 Μαρτίου 2015|page=301}}</ref> Στο στρατό, οι αξιωματικοί συχνά επετίθεντο και χτυπούσαν τους υπαξιωματικούς τους, οι οποίοι θα μετέφεραν τους ξυλοδαρμούς στα χαμηλότερα αξιώματα, μέχρι το τελευταίο. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων πολέμου, αυτό σήμαινε ότι οι αιχμάλωτοι ήταν αυτοί που λάμβαναν τους χειρότερους ξυλοδαρμούς,<ref>{{cite book|last=de Jong|first=Loe|title=The collapse of a colonial society. The Dutch in Indonesia during the Second World War|year=2002|publisher=Koninklyk Instituut Voor Taal Land|location=[[Λέιντεν]], [[Ολλανδία]]|isbn=978-9067182034|pages=289, 311, 417|coauthorstranslator1=μετάφραση από τους J. Kilian, |translator2=C. Kist και |translator3=J. Rudge, εισαγωγή από τον |others=J. Kemperman|language=Αγγλικά|series=Verhandelingen Van Het Koninklijk Instituut Voor Taal-, Land- En Volkenkunde (Book 206)}}</ref> εν μέρει με την πεποίθηση ότι αυτές οι ποινές ήταν απλώς η σωστή τεχνική για την αντιμετώπιση της ανυπακοής.<ref name=toland />

Το «Άρθρο 1» της «Σύμβασης της Χάγης» του 1907, «3. Η Έναρξη των Εχθροπραξιών» (''<small>[[Αγγλικά]]:</small>'' «III – The Opening of Hostilities»), απαγόρευε την έναρξη των εχθροπραξιών εναντίον ουδέτερων δυνάμεων «χωρίς να προηγείται ρητή προειδοποίηση, με τη μορφή είτε της αιτιολογημένης δήλωσης πολέμου ή τελεσίγραφο με όρους κήρυξης πολέμου» και το «Άρθρο 2» ανέφερε επίσης ότι «[η] ύπαρξη της κατάστασης πολέμου πρέπει να κοινοποιείται στις ουδέτερες Δυνάμεις, χωρίς καθυστέρηση, και δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί με αυτές έως ότου ληφθεί γνωστοποίηση, η οποία μπορεί να δοθεί τηλεγραφικά». Οι Ιάπωνες διπλωμάτες ήθελαν να παραδώσουν την ειδοποίηση προς τις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] τριάντα λεπτά πριν από την [[Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ|επίθεση στο Περλ Χάρμπορ]] στις 7 Δεκεμβρίου 1941, αλλά παραδόθηκε στην Κυβέρνηση των Η.Π.Α. μια ώρα μετά το τέλος της επίθεσης. Το Τόκιο μετέδοσε την ειδοποίηση των 5.000 λέξεων (γνωστή ως το «Μήνυμα των 14 Μερών», ''<small>[[Αγγλικά]]:</small>'' «14-Part Message») σε δυο τμήματα στην Ιαπωνική Πρεσβεία στην [[Ουάσινγκτον]], αλλά η καταγραφή του μηνύματος πήρε πάρα πολύ χρόνο και ο Ιάπωνας Πρέσβης δεν μπόρεσε να το παραδώσει νωρίς.<ref>{{cite book|title=Infamy: Pearl Harbor and Its Aftermath|year=1991|publisher=Berkley Publishing Group|isbn=978-0425090404|url=http://www.amazon.co.uk/Infamy-Pearl-Harbor-Its-Aftermath/dp/042509040X|author=John Toland|language=Αγγλικά}}</ref> Το «Μήνυμα των 14 Μερών» σχετιζόταν στην πραγματικότητα με την αποστολή ενός μηνύματος σε αμερικανούς αξιωματούχους ότι οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ιαπωνίας και των Η.Π.Α. ήταν πιθανό να τερματιστούν, και δεν ήταν κήρυξη πολέμου. Στην πραγματικότητα, οι Ιάπωνες αξιωματούχοι γνώριζαν πολύ καλά ότι το μήνυμα δεν ήταν μια σωστή δήλωση πολέμου, όπως απαιτούνταν από τη «Σύμβαση της Χάγης» του 1907, ''«3. Η Έναρξη των Εχθροπραξιών»''. Αποφάσισαν να μην εκδώσουν κατάλληλη κήρυξη πολέμου, καθώς φοβούνταν ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πιθανή διαρροή πληροφοριών της μυστικής επιχείρησης στους Αμερικανούς.<ref>{{cite web|title=Japan’s Military Stopped Warning of Pearl Harbor Attack, Says Iguchi|url=http://www.law.virginia.edu/html/news/2006_fall/iguchi.htm|work=University of Virginia School of Law|accessdate=28 Αυγούστου 2015|author=Hannah Woolf, Mary Wood|archiveurl=http://web.archive.org/web/20141012013425/http://www.law.virginia.edu/html/news/2006_fall/iguchi.htm|archivedate=12 Οκτωβρίου 2014|language=Αγγλικά|date=29 Σεπτεμβρίου 2006}}</ref><ref name="uov-ph">{{cite web|title=Pearl Harbor and The Tokyo Trials|url=http://faculty.virginia.edu/setear/students/japanwc/Home.html|work=University of Virginia|publisher=University of Virginia|accessdate=28 Αυγούστου 2015|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140201191435/http://faculty.virginia.edu/setear/students/japanwc/Home.html|archivedate=1 Φεβρουαρίου 2014|language=Αγγλικά}}</ref> Κάποιοι [[Θεωρία συνωμοσίας|συνωμοσιολόγοι]] πιστεύουν ότι ο [[Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών]] [[Φραγκλίνος Ρούζβελτ]] πρόθυμα επίτρεψε την επίθεση να λάβει χώρα, προκειμένου να δημιουργήσει ένα πρόσχημα πολέμου, αλλά δεν υπάρχει κανένα αξιόπιστο στοιχείο που να υποστηρίζει αυτόν τον ισχυρισμό.<ref>{{cite book|title=Pearl Harbor: The Verdict of History|year=1991|publisher=Penguin Books|isbn=978-0140159097|url=http://www.amazon.com/Pearl-Harbor-The-Verdict-History/dp/0140159096|author=Gordon W. Prange|coauthorsauthor2=Donald M. Goldstein, |author3=Kathrine V. Dillon|language=Αγγλικά}}</ref><ref>{{cite book|title=At Dawn We Slept: Untold Story of Pearl Harbor|year=1991|publisher=Penguin Books Ltd; New edition edition|isbn=978-0140157345|url=http://www.amazon.co.uk/At-Dawn-We-Slept-Untold/dp/0140157344|author=Gordon W. Prange|coauthorsauthor2=Donald M. Goldstein, |author3=Kathrine V. Dillon|language=Αγγλικά}}</ref><ref>{{cite book|title=The Shadow of Pearl Harbor: Political Controversy Over the Surprise Attack, 1941-1946|year=2000|publisher=Texas A & M University Press|isbn=978-1585440627|url=http://www.amazon.co.uk/The-Shadow-Pearl-Harbor-Controversy/dp/1585440620|author=Professor Martin V Melosi|language=Αγγλικά|date=15 Ιουνίου 2000}}</ref> Την επομένη της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ, η Ιαπωνία κύρηξε τον πόλεμο στις Η.Π.Α. και οι Η.Π.Α. κύρηξαν τον πόλεμο στην Ιαπωνία προς απάντησή τους.

{{Cquote|''Η έννοια του επιθετικού πολέμου δεν μπορεί να εκφραστεί με την ακρίβεια ενός επιστημονικού τύπου, ή να περιγραφεί σαν τα αντικειμενικά δεδομένα των φυσικών επιστημών. Ο επιθετικός πόλεμος δεν είναι εξ ολοκλήρου ένα φυσικό γεγονός που πρέπει να παρατηρείται και να ορίζεται σαν τη λειτουργία των νόμων της ύλης. Πρόκειται μάλλον για μια δραστηριότητα που αποτελεί αδικία μεταξύ των εθνών, αυξάνεται το επίπεδο της εγκληματικότητας, λόγω των καταστροφικών συνεπειών του στο κοινό συμφέρον της διεθνούς κοινωνίας. Η αδικία ενός επιθετικού πολέμου είναι εγκληματική ακραίων γρόσια του, θεωρείται τόσο από την άποψη της βούλησης του επιτιθέμενου να προκαλέσουν τραυματισμό και από τα κακά αποτελέσματα που απορρέουν ... άδικο πόλεμο είναι απλά εγκλήματα και όχι απλά αδικοπραξίες ή παραβιάσεις των συμβάσεων. Η πράξη περιλαμβάνει την εκούσια, εσκεμμένη και παράλογη καταστροφή της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και ιδιοκτησίας, θέμα το οποίο έχει θεωρηθεί ως εγκληματική από τους νόμους όλων των πολιτισμένων λαών ... Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ παραβιάσει το Σύμφωνο Kellogg-Briand και της Χάγης Σύμβαση ΙΙΙ. Επιπλέον, παραβιάζεται το άρθρο 23 του παραρτήματος της Σύμβασης της Χάγης IV, του Οκτώβρη του 1907 ... Αλλά η επίθεση του Περλ Χάρμπορ δεν έκανε μόνος του αποτέλεσμα στη δολοφονία και τη σφαγή χιλιάδων ανθρώπων. Δεν που θα καταλήξουμε μόνο στην καταστροφή της περιουσίας. Ήταν μια ξεκάθαρη πράξη υπονόμευση και την καταστροφή την ελπίδα του κόσμου για την ειρήνη. Όταν ένα έθνος χρησιμοποιεί μια εξαπάτηση και την προδοσία, χρησιμοποιώντας τις περιόδους των διαπραγματεύσεων και των ίδιων των διαπραγματεύσεων ως ένα μανδύα για να προγραμματίζουν ποταπή επίθεση, τότε υπάρχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της εγκληματικότητας όλων των εγκλημάτων.''|author=Τζόζεφ Μπ. Κήναν, «Εγκλήματα εναντίον Διεθνούς Δικαίου»<ref>{{cite journal|last=Keenan|first=Joseph Berry|coauthorsauthor2=Brendan Francis Brown|title=Crimes Against International Law|journal=The Journal of Politics|yeardate=Μάιος 1952|month=Μάιος |volume=14|issue=02 |url=http://journals.cambridge.org/action/displayAbstract?fromPage=online&aid=6313312|publisher=Washington, D. C.: Public Affairs Press|language=Αγγλικά|laysource=[[Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ]]|pages=57-87}}</ref><ref>{{cite book|title=Tokyo Transcript|pages=491|date=13 Μαΐου 1946}}</ref>}}

Στη [[Νοτιοανατολική Ασία]], η «[[Σφαγή της Μανίλα]]» το Φεβρουάριο του 1945 είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 100.000 [[Φιλιππίνες|Φιλιππινέζων]] αμάχων. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον ένας στους 20 Φιλιππινέζους πέθαναν στα χέρια των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια της κατοχής.<ref>{{cite web|title=American Involvement in the Filipino Resistance on Mindanao During the Japanese Occupation, 1942–1945|url=http://www.dtic.mil/cgi-bin/GetTRDoc?AD=ADB068659&Location=U2&doc=GetTRDoc.pdf|work=M.S. Thesis|publisher=U.S. Army Command and General Staff College|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=Larry Schmidt|archiveurl=http://web.archive.org/web/20151005012402/http://www.dtic.mil/cgi-bin/GetTRDoc?AD=ADB068659&amp;Location=U2&amp;doc=GetTRDoc.pdf|archivedate=5 Οκτωβρίου 2015|page=36|language=Αγγλικά|date=1982}}</ref><ref>{{cite book|last=Ramsey|first=Edwin|title=Lieutenant Ramsey's War|year=1990|publisher=Knightsbridge Publishing Co.|location=[[Νέα Υόρκη]]|isbn=B000IC3PDE978-1877961588|pages=329-330|coauthorsauthor2=Stephen Rivele|language=Αγγλικά}}</ref> Στη [[Σιγκαπούρη]] κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου και Μαρτίου 1942, η «[[Σφαγή του Σουκ Τσινγκ]]» ήταν μια συστηματική εξόντωση όσων ήταν αντιληπτοί ως εχθρικά στοιχεία μεταξύ του εκεί κινεζικού πληθυσμού. Ο πρώην-Πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης, Λι Κουάν Γιού, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο [[National Geographic Society|National Geographic]] ότι υπήρξαν απώλειες μεταξύ των 50.000 και 90.000,<ref>{{cite web|title=Transcript Of Minister Mentor Lee Kuan Yew’s Interview With Mark Jacobson From National Geographic On 6 July 2009 (for National Geographic Magazine Jan 2010 Edition)|url=http://www.news.gov.sg/public/sgpc/en/media_releases/agencies/pmo/transcript/T-20091228-1|work=SG Press Centre - Transcripts|publisher=Government of Singapore|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|location=[[Σιγκαπούρη]]|language=Αγγλικά}}</ref> ενώ σύμφωνα με τον Ιάπωνα [[Υποστράτηγος|Υποστράτηγο]] Καγουαμούρα Σάμπουρο, οι απώλειες ήταν συνολικά 5.000.<ref>{{cite web|title=Japanese Treatment of Chinese Prisoners, 1931-1945|url=http://www.geocities.jp/hhhirofumi/eng01.htm|work=Nature-People-Society: Science and the Humanities|publisher=The Society of Liberal Arts, Kanto Gakuin University|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=Hayashi Hirofumi|archiveurl=http://web.archive.org/web/20151125222612/http://www.geocities.jp/hhhirofumi/eng01.htm|archivedate=25 Νοεμβρίου 2015|language=Αγγλικά|year=1999}}</ref>

* [[Σφαγή της Λάχα]] (Νήσος Άμπον, Ινδονησία, 30 Ιανουαρίου - 2 Φεβρουαρίου 1942)<ref name=klemen-laha>{{cite web|title=The Carnage at Laha, February 1942|url=http://www.dutcheastindies.webs.com/laha_massacre.html|work=Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941-1942|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=L. Klemen|archiveurl=http://web.archive.org/web/20140806191727/http://dutcheastindies.webs.com/laha_massacre.html|archivedate=6 Αυγούστου 2014|language=Αγγλικά|year=1999-20001999–2000}}</ref>

* [[Σφαγή της Μπάνγκα]] (Νήσος Μπάνγκα, Ινδονησία, 16 Φεβρουαρίου 1942)<ref name=klemen-bangka>{{cite web|title=The Bangka Island Massacre, February 1942|url=http://www.dutcheastindies.webs.com/bangka_massacre.html|work=Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941-1942|accessdate=6 Δεκεμβρίου 2015|author=L. Klemen|archiveurl=http://web.archive.org/web/20150722000126/http://www.dutcheastindies.webs.com/bangka_massacre.html|archivedate=22 Ιουλίου 2015|language=Αγγλικά|year=1999-20001999–2000}}</ref>