Μετρό Παρισιού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 26:
Ο '''μητροπολιτικός σιδηρόδρομος του Παρισιού''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Métro de Paris) είναι το σύστημα υπογείων, επιγείων και υπέργειων αστικών σιδηροδρόμων του [[Παρίσι|Παρισιού]]. Σήμερα έχει μήκος 221,6 χλμ. και 302 σταθμούς.
 
Το σύστημα περιλαμβάνει 16 γραμμές, που προσδιορίζονται από τους αριθμούς από 1 έως 14, με δυο δευτερεύουσες γραμμές, 3bis και 7bis, που αριθμούνται έτσι επειδή ήταν κλάδοι των αντίστοιχων αρχικών γραμμών τους και αργότερα έγιναν ανεξάρτητες. Το δίκτυο του μετρό συμπληρώνεται από το προαστιακό σιδηροδρομικό δίκτυο, γνωστό ως RER, για να εξυπηρετήσει την προαστιακή ζώνη του Παρισιού.
 
== Κατασκευή και επεκτάσεις ==
Μια σημαντική διαφορά του Μετρό του Παρισιού από αυτά των άλλων μεγάλων [[Πρωτεύουσα|πρωτευουσών]] και γενικώς μεγαλουπόλεων, είναι ότι σχεδιάστηκε εξ αρχής ως ένα ευρύτερο δίκτυο 9 γραμμών. Η κατασκευή του δικτύου ξεκίνησε τον Νοέμβριο του [[1898]].<ref>Bobrick, Benson. Labyrinths of Iron: A History of the World's Subways. New York: Newsweek Books, 1981. p149.</ref> Η πρώτη γραμμή, Porte Maillot - Porte de Vincennes, εγκαινιάστηκε στις 19 Ιουλίου [[1900]] και τότε τα σχέδια αναθεωρήθηκαν για τελική ανάπτυξη 10 γραμμών.
Η επιχείρηση που διαχειρίστηκε αρχικά το δίκτυο ήταν γνωστή ως '''Chemin de Fer Métropolitain de Paris''' (Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος του Παρισιού) ή C.M.P, γνωστή ως «Métropolitain». Ήδη στα πρώτα χρόνια, το όνομα μετατράπηκε γρήγορα σε '''Métro''' και μάλιστα από καθιερώθηκε ο γνωστός διεθνής όρος «[[μετρό]]». Η ανάπτυξη του δικτύου πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια τριών σταδίων. Αρχικά, από τις αρχές του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]] έως τη [[Δεκαετία 1920|δεκαετία του 1920]], ο πυρήνας του δικτύου μετρό ήταν αποκλειστικά μέσα στο Παρίσι. Μεταγενέστερα, από τη [[Δεκαετία 1930|δεκαετία του 1930]] στη [[Δεκαετία 1950|δεκαετία του 1950]] το δίκτυο επεκτάθηκε στα κοντινά προάστια και με τη δημιουργία της γραμμής 11 τελικά, από τη [[Δεκαετία 1960|δεκαετία του 1960]] στη [[Δεκαετία 1980|δεκαετία του 1980]], η μεγαλύτερη επέκταση έγινε προς τα προάστια. Το [[1998]] εγκαινιάστηκε η πλήρως αυτόματη γραμμή 14, ενώ πρόσφατα (οι εργασίες ξεκίνησαν το [[2007]] και ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβριο του [[2011]]) μετατράπηκε και η γραμμή 1 σε αυτόματη. Επί του παρόντος, μετατρέπεται και η γραμμή 4 σε αυτόματη, έργο που αναμένεται να ολοκληρωθεί το [[2022]].
 
== Σημερινό δίκτυο ==
Το δίκτυο του Μετρό έχει γραμμές μήκους 221,6 χλμ. και 302 σταθμούς (εκ των οποίων 8762 προσφέρουν ανταπόκριση μεταξύ των γραμμών). Αυτοί οι αριθμοί δεν περιλαμβάνουν το προαστιακό δίκτυο RER. Η μέση απόσταση μεταξύ των σταθμών είναι μόλις 562 μέτρα και η μικρότερη μέση απόσταση είναι στη γραμμή 4, μόλις 424 μέτρα.<ref>Jean Tricoire, ''Un siècle de métro en 14 lignes'', p. 188</ref> Όλα τα τρένα σταματούν σε όλους τους σταθμούς, με την εξαίρεση του σταθμού Liège, που είναι κλειστός τα βράδια και τις Κυριακές. Κάθε γραμμή έχει δικές τις πλατφόρμες, ακόμη και στους σταθμούς ανταπόκρισης (δηλαδή οι γραμμές δεν μοιράζονται τις πλατφόρμες). Αυτή η ιδιομορφία ισχύει επίσης για της γραμμές RER. Το [[2004]], η ετήσια κυκλοφορία σε όλες τις γραμμές του μετρό του Παρισιού έφτασε συνολικά τα 1,336 δισεκατομμύρια επιβάτες.
 
Χαρακτηριστικές για το Μετρό του Παρισιού είναι οι είσοδοι αρκετών σταθμών του, σχεδιασμένες από τον [[Εκτόρ Γκιμάρ]].