Βικιπαίδεια

Partitio Terrarum Imperii Romaniae: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 21:
 
==Ιστορία==
Η αρχική συμφωνία ήταν ο Βαλδουίνος να λάβει ο 1/4 της Ρωμανίας και ο υπόλοιπο να μοιραστεί εξίσου στον Βονιφάτιο και στους Ενετούς. Ο Βαλδουίνος θα έπαιρνε το ευρωπαϊκό τμήμα, εκτός της Πελοποννήσου, καιπου οθα Βονιφάτιοςπεριερχόταν στον Βονιφάτιο με τη Μ. Ασία και την Πελοπόννησο. Όμως ο Βονιφάτιος, που ο αδελφός του ΡενέΡενιέ είχε λάβει πριν 25 έτη από τον πεθερό του Μανουήλ Α΄ τη Θεσσαλονίκη, ζήτησε την περιοχή της. Αυτό θα διασπούσε τη συνοχή της επικράτειας του Βαλδουίνου, ο οποίος αρχικά δεν το δέχθηκε, για να μην ξεσπάσει όμως εμφύλιος, τελικά συγκατένευσε και έλαβε τη Θράκη και τη Μ. Ασία. Έτσι ο Βονιφάτιος έλαβε τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και ό,τι μπορούσε νοτιότερα να κατακτήσει, καθώς ο Λέων Σγουρός και άλλοι τοπικοί άρχοντες αντιστάθηκαν στον Βονιφάτιο. Επίσης έλαβε την Κρήτη (σύμφωνα με την υπόσχεση του Αλέξιου Δ΄, όταν πριν 15 μήνες ήταν στην Κέρκυρα), που πώλησε στους Βενετούς αντί 1000 αργυρών μάρκων. Οι Βενετοί θα έπαιρναν νησιά και λιμάνια: τις Κυκλάδες, τα νησιά του Ιονίου, τη Μεθώνη, κλπ. Όμως αυτά ήταν σχέδια επάνω στον χάρτη, καθώς στη Μ. Ασία είχε αποσυρθεί ο [[Κωνσταντίνος (ΙΑ΄) Λάσκαρης|Κωνσταντίνος Λάσκαρης]] Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, που με τον αδελφό του Θεόδωρο Α΄ έθεσανμετέθεσαν την έδρα της Αυτοκρατορίας στη Νίκαια· ο Λέων Σγουρός κατείχε την Κορινθία και την Αργολίδα, ενώ ο Μάιο/Ματθαίος Ορσίνι την Κεφαλληνία και τη Ζάκυνθο ο Μάιο/Ματθαίος Ορσίνι.
 
===Οι κατακτήσεις στη Στερεά Ελλάδα===
Ο Βονιφάτιος άρχισε την κατάκτηση: ο Λέων Σγουρός, που ενδεν τωμπόρεσε μεταξύνα κατείχεκαταλάβει την Αθήνα, κατέλαβε τη Θήβα, και έφθασε ως τη Λάρισσα. Ο Βονιφάτιος κατέλαβε τη Λάρισσα και την έδωσε στον Γουλιέλμο, ιππότη από τη Λομβαρδία, που ονομάστηκε Γουλιέλμος ντε Λάρσα. Ο ιππότης έλαβε και τον Αλμυρό. Στις Θερμοπύλες τον περίμενε ο Σγουρός, που όμως υποχώρησε στην Κόρινθο. Ο Βονιφάτιος έδωσε τις Θερμοπύλες στον Γκουίντο Παλαβιτσίνι ως μαρκιωνία της Βοδονίτσας. Προχωρώντας νότια, έδωσε το σημαντικό στενό της Γραβιάς στους αδελφούς Ιάκωβο και Νικόλαο ντε Σαιντ-Ομέρ, ενώ την Άμφισσα στον Θωμά ντε Στρομονκούρ ως βαρονία των Σαλώνων. Προχώρησε στη Θήβα και την αθήναΑθήνα, που αυτή τη φορά ο μητροπολίτη της [[Άγιος Μιχαήλ Χωνιάτης ή Ακομινάτος|Μιχαήλ Ακομινάτος]] δεν αντιστάθηκε, όπως πριν με τον Σγουρό. Ο Μιχαήλ αποσύρθηκε στην Κέα και ο Βονιφάτιος έδωσε τη Βοιωτία και την Αττική με τα Μέγαρα στον Όθωνα ντε Λα Ρος, που έγινε κύριος (μετέπειτα δούκας) της αθήναςΑθήνας και της θήβας (μετέπειτα δούκας). Η Εύβοια δόθηκε στον ακόλουθο τουτού Βονιφάτιου, τον Ιάκωβο Β΄ ντ' Αβέν, που συνέχισε την πορεία του με τον βασιλιά. Ο Βονιφάτιος στράφηκε στην Κόρινθο και κυρίευσε την οχυρωμένη κάτω πόλη, αλλά η ΑροκόρινθοςΑκροκόρινθος με τον Σγουρό μέσα, φάνηκε απόρθητη. Έκτισε δύο κάστρα γύρω της και προχώρησε στη Ναυπλία, όπου άρχισε την πολιορκία.
 
===Ο Βιλλεαρδουίνος δραστηριοποιείται στον Μωρέα===
Εν τω μεταξύ ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος, που είχε πάει στη Συρία για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, όταν άκουσε τα κατορθώματα των Σταυροφόρων και του ομώνυμου θείου του ιστορικού, πήρε ένα πλοίο για να τους συναντήσει. Όμως η τρικυμία τον ανάγκασε να καταφύγει στη Μεθώνη. Εκεί ένας τοπικός άρχοντας ζήτησε τη συνδρομή του σε μία επίθεση σε γείτονές του και ο Γοδεφρείδος τον βοήθησε. Έμαθε για τους Σταυροφόρους στη Ναυπλία και πήγε και τους συνάντησε.: εκεί βρήκε τον παλιό φίλο κικαι συμπατριώτη του Γουλιέλμο Σαμπλίτ. Οι δύο τους πήραν στρατό από τον Βονιφάτιο και κατέλαβαν την Πάτρα· η Ανδραβίδα παραδόθηκε μόνη της, όπως και άλλες πόλεις της Ήλιδας. Κατέλαβαν τοτα φρούια του ΠοντικόκαστροΠοντικόκαστρου (στο Κατάκωλο), τηντης ΚαλαμάταΚαλαμάτας και τηντης ΚορώνηΚορώνης (η Μεθώνη είχε ερημωθεί). Οι Έλληνες συνασπίστηκαν εναντίον του με αρχηγό τον Μιχαήλ Α΄ Άγγελο της Ηπείρου και τον αντιμετώπισαν στον ελαιώνα των ΚούντουρωνΚουντούρων (βορειο-ανατολικά της Μεσσηνίας). Νίκησαν αποφασιστικά οι Φράγκοι. Ο μεγαλόσωμος και στιβαρός Δοξαπατρής υπερασπίστηκε ηρωικά το κάστρο τουτού Αράκλοβου στην Αρκαδία, όπως και η κόρη του Μαρία. Έμεινε ο Σγουρός στην Κόρινθο, το Άργος και τη Ναυπλία, ο Ιωάννης Χαμάρετος στη Λακωνία, η Μονεμβασιά, οι ΤσακωνεςΤσάκωνες, οι Μηλιγγοί, κ.ά. Την ΚορωνηΚορώνη κατέλαβε από τους Φράγκους η Βενετία με τον Πρεμαρίνι και τον γιο τουτού Δανδόλου· ανέλαβαν και τη Μεθώνη. Οι Φράγκοι διατήρησαν τα Αυτοκρατορικά προνόμια και επικύρωσαν τους τίτλους των γαιών όσων Ελλήνων είχαν παραδοθεί, ενώ μοίρασαν ό,τι εδάφη κατέλαβαν με μάχη.
 
Όταν απεβίωσε ο Ιάκωβος Β΄ ντ'Αβέν άτεκνος, ο Βονιφάτιος μοίρασε την Εύβοια στους τρεις ευγενείς από τη Βερόνα: στον Ραβάνο νταλε Κάρτσερι (το νότιο της Καρύστου), στον Γιβέρτο (το κεντρικό της Χαλκίδας) και στον Πεγκοράρο ντέι Πεγκοράρι (το βόρειο των Ωρεών). Όμως λίγο μετά ο δεύτερος απεβίωσε και ο τρίτος επέστρεψε στη Βερόνα.
Όμως οι Έλληνες της Θράκης ζήτησαν τη βοήθεια των Βουλγάρων. Ο βασιλιάς τους νίκησε και αιχμαλώτισε τον Βαλδουίνο, που απεβίωσε εγκάθειρκτος ένα έτος μετά τη στέψη του. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ερρίκος. Ο Βονιφάτιος έλυσε την πολιορκία της Ναυπλίας και έσπευσε στη Μακεδονία, όπου πάντρεψε την κόρη του Αγνή με τον Ερρίκο. Σε μία αψιμαχία με τους Βου΄λγαρους σκοτώθηκε και ο βονιφάτιος. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Δημήτριος, που ως ανήλικος επιτροπεύθηκε από τον Ομπέρτο κόμη του Μπιαντράτε (πόλης του Πεδεμοντίου). Στη Νίκαια είχαν καταφύγει ο Πατριάρχης και οι Αυλή της Κωνσταντινούπολης, στην Τραπεζούντα ο Αλέξιος Κομνηνός, εγγονός του Ανδρονίκου Α΄, ίδρυσε κράτος, καθώς και ο Μιχαήλ Α΄ (εξάδελφος των Ισαακίου Β΄ και Αλεξίου Γ΄) στην Ήπειρο. Ο τελευταίος, όταν έμαθε τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων του θέματος Νικόπολης (Ηπείρου-Αιτωλοακαρνανίας) προς τον Ρωμαίο διοικητή τους, πήγε στην Άρτα. Βρήκε να έχει αποβιώσει, έτσι νυμφεύτηκε τη χήρα του Μελισσηνή και ανακηρύχθηκε ηγεμόνας της περιοχής, που περιελάμβανε τα Ιωάννινα, τη Λευκάδα και το Δυρράχιο. ▼
 
===Οι Ρωμαίοι αναασυντάσσονται===
▲ΌμωςΣτη Θράκη οι Έλληνες της Θράκης ζήτησαν τη βοήθεια των Βουλγάρων. Ο βασιλιάς τους νίκησε και αιχμαλώτισε τον Βαλδουίνο, που απεβίωσε εγκάθειρκτος ένα έτος μετά τη στέψη του. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ερρίκος. Ο Βονιφάτιος έλυσε την πολιορκία της Ναυπλίας και έσπευσε στη Μακεδονία, όπου πάντρεψε την κόρη του Αγνή με τον Ερρίκο. Σε μία αψιμαχία με τους Βου΄λγαρουςΒούλγαρους σκοτώθηκε και ο βονιφάτιοςΒονιφάτιος. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Δημήτριος, που ως ανήλικος επιτροπεύθηκε από τον Ομπέρτο κόμη του Μπιαντράτε (πόλης του Πεδεμοντίου). Στη Νίκαια είχαν καταφύγει ο Πατριάρχης και οι Αυλή της Κωνσταντινούπολης, στην Τραπεζούντα ο Αλέξιος Κομνηνός, εγγονός του Ανδρονίκου Α΄, ίδρυσεείχε ιδρύσει κράτος, καθώς και ο Μιχαήλ Α΄ (εξάδελφος των Ισαακίου Β΄ και Αλεξίου Γ΄) στην Ήπειρο. Ο τελευταίος, όταν έμαθε τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων του θέματος Νικόπολης (Ηπείρου-Αιτωλοακαρνανίας) προς τον Ρωμαίο διοικητή τους, πήγε στην Άρτα. Βρήκε αυτόν να έχει αποβιώσει, έτσι νυμφεύτηκε τη χήρα του Μελισσηνή και ανακηρύχθηκε ηγεμόνας της περιοχής, που περιελάμβανε τα Ιωάννινα, τη Λευκάδα και το Δυρράχιο. Το 1208 ο Σγουρός έγινε αυτόχειρας. Την περιοχή του ανέλαβε ο Μιχαήλ Α΄, που την έδωσε στον αδελφό του Θεόδωρο Άγγελο.
 
===Το μερίδιο της Βενετίας===
Η Βενετία τώρα κατάλαβε πως ήθελε τεράστιους πόρους για την κατάκτηση και οργάνωση του μεριδίου της, έτσι ζήτησε το έργο αυτό να το αναλάβουν ιδιώτες, που θα γίνουν υποτελείς της. Τότε ο Μάρκος Σανούδο, ανιψιός του Δανδόλου και δικαστικός στην Κωνσταντινούπολη, εξόπλισε 8 γαλέρες και αφού μάζεψε τυχοδιώκτες κατέλαβε 17 νησιά των Κυκλάδων. Μόνο η Νάξος αντιστάθηκε στον Σανούδο με τους Γενοβέζους (πειρατές) της. Ο Μάρκος έκαψε τις γαλέρες και έτσι οι σύντροφοί του αναγκάστηκαν να πολιορκήσουν το κάστρο που, έπειτα από 5 εβδομάδες, παραδόθηκε. Πιστός στις υποσχέσεις του, ο Σανούδο μοίρασε τα νησιά στους συντρόφους του: ο Μαρίνος Δάνδολος, ανιψιός του δόγη, πήρε την άνδρο, ο Γιάκοπο Βαρότσι τη Σαντορίνη, οι αδελφοί Αντρέα και Ιερεμία Γκίζι την Τήνο και τη Μύκονο (επεκτάθηκαν και στις Σποράδες), ο Κουιρίνι την Αστυπάλαια, ο Λεονάρντο Φόσκολο την Ανάφη, οι Ντομένικο Μικέλι και Πιέτρο Ιουστινιάνι τη Σέριφο και την Κέα, ο Μάρκο Βενιέρι τα Κύθηρα, οι Βιάροι τα Αντικύθηρα. Η Λήμνος περιήλθε στους Ναβιγαγιόζι· η Πάτμος έμεινε στους μοναχούς του μοναστηριού της. Ο Λέων Γαβαλάς ήταν ανεξάρτητος άρχοντας της Ρόδου και τη Καρπάθου.
 
Την Κέρκυρα κατείχε ο Γενουάτης Λεόνε Βετράνο καπετάνιος (ή μάλλον πειρατής). Βενετικός στόλος κατέλαβε το νησί το 1205 και εγκατέστησε βάιλο, μόλις όμως έφυγε, ο Βετράνο και οι Κερκυραίοι ξεσηκώθηκαν. Το 1206 δεύτερος στόλος κατέλαβε το κάστρο των Κορυφών και σκότωσε τον Βετράνο. Το νησό δόθηκε σε 10 Βενετούς ευγενείς με την υποχρέωση να συντηρούν τις οχυρώσεις και να πληρώνουν 500 κιλά μανουηλάτα. Οι άποικοι θα διατηρούσαν τη Ρωμαϊκή φορολογία και θα σεβόταν τα δικαιώματα της Ελληνικής Εκκλησίας. Ο Μάιο Ορσίνι έθεσε την Κεφαλληνία και τη Ζάκυνθο υπό την προστασία της Βενετίας, η οποία τον άφησε ανενόχλητο.
 
Έμενε η Κρήτη: η Βενετία άρχισε την κατάληψή της, αλλά οι εκεί Γενουάτες με αρχηγό τον Ερρίκο Πεσκατόρε συνέλαβε τη Βενετσιάνικη φρουρά. Η Βενετία έστειλε μεγαλύτερη δύναμη, που έδιωξε τον πειρατή και εγκατέστησε τον Ιάκωβο Τιέπολο διοικητή (δούκα) το 1207. Ωστόσο ο Πεσκατόρε, κόμης της Μάλτας, επικαλέστηκε τον Ιννοκέντιο Γ΄ και τη Γένουα και πέρασαν πέντε χρόνια, ώσπου να πειστεί και οι Βενετοί να εποικίσουν και να οργανώσουν το νησί.
 
== Επιπτώσεις ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Partitio_Terrarum_Imperii_Romaniae"