Νίκος Κιτσίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Νίκος Κιτσίκης''' ([[Ναύπλιο]], [[14 Αυγούστου]] [[1887]] - [[Αθήνα]], [[26 Ιουλίου]] [[1978]]), ήταν [[Έλληνας]] [[πολιτικός μηχανικός]], [[Ελληνική Γερουσία|γερουσιαστής]], [[Βουλή των Ελλήνων|βουλευτής]], καθηγητής και πρύτανης του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου]], σύζυγος της [[Μπεάτα Κιτσίκη|Μπεάτας Κιτσίκη]]. Θεωρείται ως ο πατέρας της ελληνικής στατικής. Ο υιός του, [[Δημήτρης Κιτσίκης]], είναι σήμερα καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της [[Οττάβα|Οττάβας]]. Ο Νίκος είναι αδελφός του αρχιτέκτονα [[Κώστας Κιτσίκης|Κώστα Κιτσίκη]], 1893-1969, μέλους της επιτροπής ''Σύνταξης Νέου Πολεοδομικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης'' μετά την [[Μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης 1917|μεγάλη πυρκαγιά του 1917]]. Είχε και μία αδελφὴ, τηντη Μαρίκα (1890-1987), σύζυγο Σταμάτη Γυαλίστρα.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο απ' όπου απεφοίτησεαποφοίτησε το 1907, πρώτος στην τάξη του. Πήρε την μοναδική υποτροφία του Αβερωφείου κληροδοτήματος, κατόπιν διαγωνισμού και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου, το Technische Hochschule, Charlottenburg. Στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Παρίσι, παρηκολούθησεπαρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και μαθηματικών του μεγάλου γάλλου μαθηματικού Henri Poincaré. Το 1936 αναγορεύθηκε doctor honoris causa του Πολυτεχνείου του Βερολίνου, "για τις πολυάριθμες εξαίρετες επιστημονικές εργασίες του", όπως αναγράφει το διδακτορικό του.

Διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής Δημοσίων Έργων το 1917-1920 με υπουργό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και βοήθησε στην μετάκληση στην Ελλάδα γνωστών Ελλήνων μηχανικών του εξωτερικού, συνέβαλε δε στην ανοικοδόμηση της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]]. Το 1921-1928, ως τεχνικός διευθυντής της βρετανικής εταιρείας Μακ Αλπάιν ([[:en:Sir Robert McAlpine|McAlpine]]) (1921-1928) κατασκεύασε το [[Ηράκλειο Κρήτης|λιμάνι του Ηρακλείου]]. Προς τιμήν του, το 2003, ανηγέρθη στο λιμάνι το άγαλμά του. Στην πόλη αυτή γνώρισε τηντη γυναίκα του, την Ηρακλειώτισσα Μπεάτα Πετυχάκη, την μελλοντική [[Μπεάτα Κιτσίκη]] (1907-1986), που αργότερα έγινε γνωστή στην [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Αντίσταση]] ως αγωνίστρια του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου]] (ΕΑΜ) και στον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφύλιο]] στον [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|Δημοκρατικό Στρατό]] (ΔΣΕ) και [[Θανατική ποινή|καταδικάσθηκε σε θάνατο]] το 1948 ως μέλος του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας|Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος]] (ΚΚΕ).

Την εποχή που σπούδαζε στο Βερολίνο εντάχθηκε στην κίνηση των [[Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας|Γερμανών σοσιαλιστών]] και στην ελλαδική κίνηση των Κοινωνιολόγων, δίπλα στους [[Αλέξανδρος Δελμούζος|Δελμούζο]], [[Αλέξανδρος Παπαναστασίου|Παπαναστασίου]], [[Δημήτρης Γληνός|Γληνό]]. Μέχρι την γερμανική κατοχή το 1941, παρέμεινε πιστός στον Ελευθέριο Βενιζέλο και το 1935 συμμετείχε στο [[Κίνημα 1ης Μαρτίου 1935|βενιζελικό κίνημα του 1935]]. Στην κατοχή φυλακίσθηκε δύο φορές για την αντιστασιακή του δράση στον φοιτητικό χώρο προσχωρώντας στο ΕΑΜ. Στα τέλη του 1944 έγινε μέλος του ΚΚΕ και το 1946 απελύθη από την έδρα του ως κομμουνιστής.

Από το 1945 ωςέως το 1949 ο Νίκος Κιτσίκης ήταν πρόεδρος του [[Ελληνοσοβιετικός Σύνδεσμος|Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου]] και το 1956 μέχρι το 1967, υπήρξε βουλευτής της [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθήνας|Α' Αθηνών]], εκλεγμένος επανειλημμένως με το κόμμα της [[ΕΔΑ]]. Στις δημοτικές ἐκλογές στην Αθήνα κατέλαβε την πρώτη θέση αλλά λόγω του εκλογικού νόμου δήμαρχος εξελέγη ο Γ. Πλυτάς. Μετά το [[πραξικόπημα της 21ης Απριλίου]] εξορίσθηκε στην [[Γυάρος|Γυάρο]].

Τὀ αρχείο και η βιβλιοθήκη του Νίκου Κιτσίκη στεγάζονται στο μέγαρο του [[Αριστείδης Στεργιάδης|Αριστείδη Στεργιάδη]] στο Ηράκλειο της Κρήτης. Στο νεοκλασσικόνεοκλασικό αυτό κτίριο, στεγάζονται σήμερα οι Υπηρεσίες του ΤΕΕ ανατολικής Κρήτης η Βιβλιοθήκη του οποίου φιλοξενεί το αρχείο του Νίκου Κιτσίκη.