Λεωνίδας Ιασωνίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στον στο Ορντού ή κατ' άλλους στην Πουλαντζάκη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το [[1884]]. Αποφοίτησε από το [[Φροντιστήριο Τραπεζούντας]] το 1902 και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην [[Κωνσταντινούπολη]], από όπου έλαβε πτυχίο το 1912. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, λαμβάνοντας πτυχίο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες, το έτος 1915.

 

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου φεύγει από τη Γαλλία και βρίσκεται στον Καύκασο, προκειμένου να εμψυχώσει και να οργανώσει τους Έλληνες του Πόντου που αναζητούσαν καταφύγιο στη Ρωσία, για να αποφύγουν τις διώξεις από τους Τούρκους. Ιδρύει στο Ροστόβ την «Ευξεινοπόντειον Ένωσιν», το 1917, και πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Κεντρικής Ενώσεως Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ το 1918. Συμμετέχει, το 1919, στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας διετέλεσε τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας.