Νέα Πέραμος Αττικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1922, κάτοικοι της Περάμου της Μ.Μικράς Ασίας διώχθηκανεκδιώχθηκαν από το τόπο τους στιβαγμένοιστοιβαγμένοι σε καϊκιακαΐκια, και οικογένειες χωρίσανχωρίστηκαν σε μια στιγμή.

Άλλοι "βγήκανε" στηστην [[Νέα Πέραμος Καβάλας|Πέραμο]] της [[Καβάλα]]ς κι άλλοι στα μέρη της [[Αττική]]ς, ψάχνοντας να βρουν μέρος να εγκατασταθούν. Επειδή, λόγω παράδοσης οι περισσότεροι ήταν ψαράδες, το μέρος το οποίο προτιμήθηκε ήταν αυτό που είναι η σημερινή Νέα Πέραμος, στο οποίο κατέληξε μετά από πολύ σκέψη μια επιτροπή από τους τότε Περαμιώτες, η οποία και δημιουργήθηκε με αυτό τοντο σκοπό, να βρουν δηλαδή τοτον τόπο που θα στεγάσουν τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή.

Ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε από την τότε κυβέρνηση του '''Ελευθέριου Βενιζέλου'''. Εγκαταστάθηκαν προσωρινά τοντο [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβρη]] του 1922 στην τότε '''Κούλουρη''' της ([[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]]ς) μέχρι να δημιουργηθεί ο συνοικισμός.

Από το 1925, άρχισε η σταδιακή στέγασή τους στονστο συνοικισμό, όταν ακόμα αυτός ήταν μισοτελειωμένος. Στον οικισμό αυτό εγκαταστάθηκαν στα έτοιμα σπίτια ΠεράμιοιΠεραμιώτες, αλλά και άλλοι πρόσφυγες της [[Κωνσταντινούπολη]]ς και τις Μ.Μικράς Ασίας.

Το πρώτο σχολείο ήταν μια ξύλινη παράγκα, το οποίο χρηματοδότησε ο τότε πρωθυπουργός Θ.Θεόδωρος Πάγκαλος. Το σχολείο λειτουργούσε τις Κυριακές ως εκκλησία, ώσπου με διάφορες δωρεές χτίστηκε η εκκλησία. Στην εκκλησία με περηφάνια μεταφέρθηκε η εικόνα του [[Άγιος Γεώργιος|Άι-Γιώργη]] από τητην Πέραμο της Μ.Μικράς Ασίας, την οποία έκαψαν οι Τούρκοι.

Το 1928 ο οικισμός αναγνωρίστηκε επίσημα και εντάχθηκε στονστο [[Δήμος Μεγαρέων|δήμοΔήμο Μεγαρέων]]<ref>[https://www.eetaa.gr/index.php?tag=dkmet_details&id=1887 Διοικητικές μεταβολές ΟΤΑ, Δήμος Μεγάρων]</ref> ενώ ένα χρόνο μετά, το 1929, έγινε κοινότητα.<ref>[https://www.eetaa.gr/index.php?tag=dkmet_details&id=5309 Διοικητικές μεταβολές ΟΤΑ, Κοινότητα Νέας Περάμου]</ref>

Η Νέα Πέραμος συνηθίζεται να ονομάζεται και '''Μεγάλο Πεύκο'''. Είναι μια προσωνυμία η οποία επικράτησε εξαιτίας ενός μεγάλου πεύκου, όπου συνήθιζαν να δίνουν ραντεβού οι κάτοικοι των [[Μέγαρα|Μεγάρων]]. Ήθελαν έτσι να μαζεύεται ένας μεγάλος αριθμός ατόμων, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος να τους ληστέψουν στονστο δρόμο προς την [[Αθήνα]].