Ανδρέας Λεντάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 16:
Ο Ανδρέας Λεντάκης με την εγκατάστασή του στην [[Αθήνα]] δραστηριοποιήθηκε στον πολιτικό χώρο της Αριστεράς. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος των φοιτητικών κινημάτων των δεκαετιών του ’50 και του ’60, του «[[1-1-4]]» και του «15%», σύνθημα δικής του έμπνευσης, όπως και η θρυλούμενη φράση "προίκα στην παιδεία και όχι στη Σοφία", που σηματοδότησαν μιαν ολόκληρη εποχή. Τα συνθήματα αυτά τα πανελλαδικοποιεί μαζί με τους συντρόφους του και τα κάνει κίνημα μαζεύοντας 1.000.000 υπογραφές. H πολιτική του δραστηριότητα ξεκίνησε με την ένταξή του στους αγώνες για το [[Κυπριακό (ζήτημα)|Κυπριακό]], και την παράλληλη ένταξη και δράση του στην παράνομη οργάνωση της [[ΕΠΟΝ]]<ref name="kathimerini">[https://web.archive.org/web/20120131031341/http://wwk.kathimerini.gr/kath/edition/1997/21-03-1997.pdf Φύλλο 21ης Μαρτίου 1998], σελ. 2 & 4, από την εφημερίδα "Η Καθημερινή"</ref> ([[1955]]-[[1958]]). Το [[1958]], που αυτοδιαλύθηκε η [[ΕΠΟΝ]] εντάχθηκε στη Νεολαία της [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά|ΕΔΑ]], της οποίας διετέλεσε ηγετικό στέλεχος (ήδη το [[1960]] ήταν μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας της [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά|ΕΔΑ]]). Ταυτόχρονα κατείχε και την ιδιότητα του Ιδρυτικού Μέλους και Γραμματέα του Συλλόγου των Φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής ([[1955]] - [[1957]]), του Συλλόγου Εργαζομένων Φοιτητών ([[1958]] - [[1962]]) ενώ ήταν από τους βασικούς διοργανωτές του Α' Πανσπουδαστικού Συνεδρίου το έτος [[1957]], στις εργασίες του οποίου χρημάτισε επίσης Γραμματέας.
Ο Ανδρέας Λεντάκης ήταν ο τελευταίος αρχισυντάκτης της "Πανσπουδαστικής", του δεκαπενθήμερου Πανσπουδαστικού δημοσιογραφικού οργάνου, από το [[1965]] μέχρι
Υπήρξε επίσης Ιδρυτικό Μέλος και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών (ΔΕΣΠΑ) ([[1956]]-[[1957]]). Εκπροσώπησε το Φοιτητικό Κίνημα σε διεθνή συνέδρια ([[Μόσχα|Mόσχα]], [[Πράγα]], [[Κούβα|Kούβα]], [[Λονδίνο]], [[Γκάνα]]), ενώ στο παγκόσμιο forum νεολαίας της [[Μόσχα|Mόσχας]], τον Σεπτέμβριο του [[1964]] εκλέχτηκε Πρόεδρος του Προεδρείου για την προετοιμασία του Τελικού Ανακοινωθέντος και των αποφάσεων. Στη συνέχεια με τον Τάκη Μπενά, Γραμματέα της [[Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη|Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη]] (ΔΝΛ), επισκέφτηκε την [[Τασκένδη]] και ξαναγύρισαν στη [[Μόσχα]], όπου επεξεργάστηκε το σχέδιο Διακήρυξης της [[Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη|ΔΝΛ]]
Γραμμή 28:
Στην ιστορική διαδήλωση κατά την οποία σκοτώθηκε ο [[Σωτήρης Πέτρουλας]], στα «[[Ιουλιανά]]» (1965), ο Ανδρέας Λεντάκης, που ήταν ήδη στοχοποιημένος από την Ασφάλεια, με την πληροφορία ότι είχε δοθεί συγκεκριμένη εντολή να τον «εξουδετερώσουν» την ημέρα εκείνη να έχει διαρρεύσει, -αν και προειδοποιήθηκε-, δεν εγκατέλειψε τις πρώτες γραμμές, τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε με ρήξη σπλήνας σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο.<ref group="σημ.">Μαρτυρία Ζήση Θέου-Αρχείο Ιδρύματος Πολιτισμού και Εκπαίδευσης Ανδρέας Λεντάκης.</ref>
Τον Φεβρουάριο του [[1966]] του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και έγινε ο πρώτος φοιτητής πολιτικός κρατούμενος, που εκτοπίστηκε από την κυβέρνηση [[Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος|Στέφανου Στεφανόπουλου]] με το πρόσχημα ότι είναι «άπατρις» στην [[Άνδρος|Άνδρο]] και
=== Αντιδικτατορική δράση ===
Γνωστή σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η αντιστασιακή δράση του Ανδρέα Λεντάκη κατά την περίοδο της [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974)|χούντας]] των συνταγματαρχών εξαιτίας της έντονης και θαρραλέας πολιτικής δραστηριότητας που ανέπτυξε από την πρώτη στιγμή στο [[Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο]] (ΠΑΜ) ενάντια
=== Πολιτική δράση ===
Γραμμή 38:
==== Τοπική Αυτοδιοίκηση 1978 - 1988 ====
Το έτος [[Ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές 1978|1978]] εκλέχτηκε [[Δήμος Υμηττού|Δήμαρχος Υμηττού]].<ref name="kathimerini" /> Στη θέση αυτή επανεκλέχτηκε άλλες δύο φορές ([[Ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές 1986|1982]]<ref name=":0" /> και [[Ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές 1986|1986]]). Από τους πρωτοπόρους εισήγαγε στην τοπική αυτοδιοίκηση
* ''[[Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων|Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων]]'' ([[ΚΑΠΗ]]) με την ίδρυση του πρώτου [[Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων|ΚΑΠΗ]] το [[1981]] στον μικρό και άπορο τότε [[Δήμος Υμηττού|Δήμο Υμηττού]] και στη συνέχεια και δεύτερου [[Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων|ΚΑΠΗ]], ενώ βοήθησε στην εξάπλωσή τους σε όλη την επικράτεια διαδίδοντας το ''know how''.
* ''Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο'', που θεμελίωσε το 1976 στον Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού (ΦΟΥ) και διεύρυνε με την συμβολή του στην αρμόδια επιτροπή του [[Υπουργείο Πολιτισμού|Υπουργείου Πολιτισμού]]. Ο θεσμός αυτός αναπτύχθηκε πλέρια τη δεκαετία του '80 σε όλη την Ελλάδα και στον ελληνισμό της διασποράς ([[Βέλγιο|Βέλγιο]], [[Γερμανία]], [[Σουηδία]], [[Κύπρος|Κύπρο]]).
Γραμμή 67:
Οι αγορεύσεις του στο [[Βουλή των Ελλήνων|Ελληνικό Κοινοβούλιο]] υπήρξαν εντυπωσιακές για τη δομή του λόγου τους και την τεκμηρίωσή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Καθηγούμενοι των [[Μετέωρα|Ιερών Μονών των Μετεώρων]] του απέστειλαν ευχαριστήριες επιστολές για την καθοριστική παρέμβαση του και χαρακτήρισαν μνημειώδη το λόγο του στο θέμα της διατήρησης της ιερότητας του περιβάλλοντα χώρου των Μετεώρων, ώστε να μην επιτρέπεται εφεξής η εμπορική του εκμετάλλευση.
O Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων έχει επίσης αναγνωρίσει τη σημαντική συνεισφορά του
Το [[1989]] πρότεινε με δημοκρατική συνείδηση και τόλμη την αποφυλάκιση των απριλιανών για λόγους ανθρωπιστικούς και πολιτικούς, παρότι ο ίδιος είχε υποστεί μαρτύρια στη διάρκεια της [[Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974)|δικτατορίας]]. Την ίδια πρόταση επανέλαβε στην [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]] το [[1996]]. Συνέβαλε σημαντικά στη θεσμοθέτηση του δεύτερου βαθμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, της Νομαρχιακής. Τον Οκτώβριο του [[1994]] κατήλθε ως υποψήφιος [[Δήμος Αθηναίων|δήμαρχος Αθηναίων]] μέσω του Συνδυασμού του "Δικαίωμα στη Ζωή", με συνυποψήφιους τον [[Θεόδωρος Πάγκαλος (πολιτικός)|Θ. Πάγκαλο]], τον [[Δημήτρης Αβραμόπουλος|Δ. Αβραμόπουλο]],
== Άλλα βιογραφικά στοιχεία ==
| |||