Αρχαία Ρώμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας μαστιζόταν συνεχώς από [[Βάρβαροι|βαρβαρικές]] εισβολές και με το πέρασμα των αιώνων υπέπεσε σε παρακμή.<ref>Duiker, 2001. Σελίδα 155.</ref> Τον [[4ος αιώνας|4ο αιώνα]] η μετανάστευση των [[Ούννοι|Ούνων]] προς τα δυτικά ανάγκασε τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]] να αναζητήσουν καταφύγιο μέσα στα εδάφη της Αυτοκρατορίας.<ref>[http://www.ucalgary.ca/applied_history/tutor/firsteuro/invas.html The Germanic Invasions of Western Europe] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070523103249/http://www.ucalgary.ca/applied_history/tutor/firsteuro/invas.html |date=2007-05-23 }} The University of Calgary.</ref> Το [[410]] οι Βησιγότθοι, ηγεμόνας των οποίων ήταν ο [[Αλάριχος Α΄]], λεηλάτησαν την ίδια την πόλη της Ρώμης.<ref>Lapham, Lewis (1997). ''The End of the World.'' New York: Thomas Dunne Books. ISBN 0-312-25264-1. Σελίδες 47-50.</ref> Οι Βάνδαλοι κατέλαβαν τις επαρχίες της Γαλατίας, Ισπανίας και τη Βόρεια Αφρική, ενώ το [[455]] λεηλάτησαν τη Ρώμη.<ref>Duiker, 2001. Σελίδα 157.</ref> Στις [[4 Σεπτεμβρίου]] [[476]], ο [[Γερμανοί|Γερμανός]] φύλαρχος [[Οδόακρος]] εξανάγκασε τον τελευταίο Αυτοκράτορα της Δύσης, τον [[Ρωμύλος Αυγουστύλος|Ρωμύλο Αυγουστύλο]], να εγκαταλείψει τον θρόνο του.<ref>[http://www.roman-emperors.org/auggiero.htm Romulus Augustulus (475-476 AD)--Two Views] από τους Ralph W. Mathisen και Geoffrey S. Nathan. De Imperatoribus Romanis.</ref> Έχοντας επιβιώσει για περίπου 1200 χρόνια, η κυριαρχία των Ρωμαίων στη Δύση έλαβε τέλος.<ref>Durant, 1944. Σελίδα 670.</ref>

Η υπόλοιπη Αυτοκρατορία, αντιμετώπισε με τη σειρά της παρόμοιες δυσκολίες, αλλά δεν υπέκυψε τόσο σύντομα. Ο [[Ιουστινιανός Α΄]] κατάφερε να ανακτήσει τη Βόρεια Αφρική και την [[Ιταλία]], αλλά οι κτήσεις των Ρωμαίων στη Δύση περιορίστηκαν στη Βόρεια Ιταλία και στη Σικελία μόλις λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Ιουστινιανού.<ref>Duiker, 2001. Σελίδα 347.</ref> Στην Ανατολή, ιδίως μετά την εξάπλωση μιας επιδημίας [[πανώλη]]ς, οι Ρωμαίοι ήρθαν σε δύσκολη θέση εξαιτίας της ανόδου του [[Ισλάμ]], του οποίου οι πιστοί, αφού κατέκτησαν εδάφη της [[Συρία]]ς και της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], απείλησαν άμεσα την [[Κωνσταντινούπολη]].<ref name="Hooker'sByzantinepage">[http://www.wsu.edu/~dee/MA/BYZ.HTM The Byzantine Empire] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/19990224072609/http://www.wsu.edu/%7Edee/MA/BYZ.HTM |date=1999-02-24 }} του Richard Hooker. Washington State University.</ref><ref>Bray, R.S.: ''[http://books.google.com/books?id=djPWGnvBm08C&pg=PA26&dq=plague+of+justinian+decline&sig=ACfU3U3Y9OfbqWzKvC17ZwtT5opXY8RjeQ#PPP5,M1 Armies of Pestilence]'', James Clarke Company, 2004, Σελίδα 26</ref> Οι Ρωμαίοι, ωστόσο, κατάφεραν να περιορίσουν την επέκταση των Μωαμεθανών τον [[8ος αιώνας|8ο αιώνα]], και μάλιστα τον [[9ος αιώνας|9ο αιώνα]] διεκδίκησαν με αξιώσεις παλαιότερες κτήσεις τους.<ref name=auto3 /><ref>Duiker, 2001. Σελίδα 349.</ref> Το [[1000|1000 μ.Χ.]] η Αυτοκρατορία βρέθηκε στη μεγαλύτερη ακμή της. Ο [[Βασίλειος Β΄]] κατάκτησε ξανά τη [[Βουλγαρία]] και την [[Αρμενία]], ενώ ανθούσαν οι τέχνες και το εμπόριο.<ref>[http://www.roman-emperors.org/basilii.htm Basil II (CE 976-1025)] της Catherine Holmes. De Imperatoribus Romanis.</ref> Εντούτοις, η επέκταση αυτή έλαβε απότομο τέλος μετά τη [[Μάχη του Μαντζικέρτ]], το [[1071]]. Από τότε η αυτοκρατορία οδηγήθηκε γρήγορα σε παρακμή. Συνεχόμενοι αιώνες εσωτερικών ταραχών και [[Τουρκικά φύλα|τουρκικών]] εισβολών, ανάγκασαν τον Αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ τον Κομνηνό]] να απευθυνθεί στη Δύση για βοήθεια το [[1095]].<ref name="Hooker'sByzantinepage" /> Οι Δυτικοί απάντησαν στο κάλεσμα στο πλαίσιο των [[Σταυροφορίες|Σταυροφοριών]], λεηλατώντας τελικά την Κωνσταντινούπολη το [[1204]], κατά τη διάρκεια της [[Δ' Σταυροφορία|Τέταρτης Σταυροφορίας]]. Η αρχές μετακινήθηκαν στη Νίκαια. Την κατάληψη της Πόλης ακολούθησε η διαίρεση των περιορισμένων εδαφών της πάλαι ποτέ κραταιάς Αυτοκρατορίας σε μικρότερα κράτη.<ref>Gibbon, Edward. ''History of the Decline and Fall of the Roman Empire''. [http://olldownload.libertyfund.org/Texts/Gibbon0105/DeclineAndFall/Vol11/PDFs/0214-11_Pt02_Chap61.pdf Κεφάλαιο 61] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20080307071332/http://olldownload.libertyfund.org/Texts/Gibbon0105/DeclineAndFall/Vol11/PDFs/0214-11_Pt02_Chap61.pdf |date=2008-03-07 }}.</ref> Όταν η Κωνσταντινούπολη ανακτήθηκε από τις Ρωμαϊκές δυνάμεις, η αυτοκρατορία δεν ήταν παρά ένα ελληνικό κράτος στα παράλια του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]]. Η Ανατολική Αυτοκρατορία έπεσε οριστικά, όταν ο [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής]] κατέλαβε την Πόλη στις [[29 Μαΐου]] [[1453]].<ref>[http://www.theottomans.org/english/family/mehmet2.asp Mehmet II] του Korkut Ozgen. Theottomans.org.</ref>