Αρχαία Ρώμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{legend|#a6a|[[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]}}

{{legend|#48a|[[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτική Αυτοκρατορία]]}}

]]

Μετά το τέλος των εμφυλίων πολέμων, ο Αύγουστος αναδιοργάνωσε τις ρωμαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις, αποδεσμεύοντας στρατιώτες και διαλύοντας λεγεώνες. Κράτησε 28 από αυτές, τις οποίες μοίρασε στις διάφορες επαρχίες της Αυτοκρατορίας.<ref>Christopher S. Mackay, ''Ancient Rome: A Military and Political History,'' Cambridge University Press, (Cambridge, U.K. 2004), σελ. 249-250. Ο Mackay τονίζει ότι ο αριθμός των λεγεώνων (όχι απαραίτητα του αριθμού των λεγεωνάριων) αυξήθηκε στις 30 μέχρι το 125 και στις 33 κατά την περίοδο των Σεβήρων (200–235).</ref> Καθ’ όλη την περίοδο της Ηγεμονίας, η τακτική οργάνωση του στρατού συνέχισε να εξελίσσεται. Τα auxilia παρέμειναν ανεξάρτητες [[Κοόρτις|κοόρτεις]], ενώ οι λεγεωνάριοι συχνά δρούσαν ως ομάδες από κοόρτεις κι όχι ως λεγεώνες πλήρους μεγέθους. Ένα νέο ευπροσάρμοστο σώμα, οι ''cohortes equitatae'', που συνδύαζαν ιππείς και πεζούς σε έναν κοινό σχηματισμό μπορούσαν να εγκατασταθούν σε φυλάκια και φρούρια, να μάχονται αυτόνομα ως ισορροπημένες μονάδες ή να συνδυάζονται με άλλα παρόμοια τμήματα στρατού ώστε να συγκροτούν ένα μεγάλο σώμα σε μέγεθος λεγεώνας. Αυτή η επένδυση στην ευελιξία εξασφάλισε τη μακροπρόθεσμη επιτυχία των ρωμαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων.<ref>Goldsworthy, ''The Roman Army'', σελ. 36-37.</ref>