Ο Δράκος (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 38:
Στο μεταξύ, οι άνθρωποι του καμπαρέ μαθαίνουν για την σύλληψη του αρχηγού τους. Ο "Χοντρός", ο ιδιοκτήτης του καμπαρέ, αποφασίζει: Η επιχείρηση θα γίνει έστω και υπό αυτές τις συνθήκες. Ο "Δράκος" δεν γίνεται να συλληφθεί. "Θα φάει τα σίδερα και θα έρθει". Και τότε εμφανίζεται ο Θωμάς. Τον υποδέχονται με πανηγυρισμό.
Ο Θωμάς ταυτίζεται με τον καινούργιο του ρόλο, αυτόν του "Δράκου", του αρχηγού της συμμορίας. Στόχος τους είναι να πουλήσουν έναν από τους στύλους του ναού του Ολυμπίου Διός σε έναν Αμερικανό αγοραστή που έχει ενδιαφερθεί. Το μήνυμα του σκηνοθέτη για την έκπτωση των ηθών και τον εκμαυλισμό της ελληνικής κοινωνίας από τις προσδοκίες που τρέφουν για το χρήμα της Δύσης είναι έκδηλο. Υπογραμμίζεται ιδιαιτέρως από τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, στην χαρακτηριστική σκηνή όπου η ορχήστρα του μαγαζιού παίζει για τους Αμερικανούς θαμώνες ένα "ελληνικό γούγκι μπούγκι", το οποίο δεν είναι άλλο από την γνωστή "νεραντζούλα φουντωτή", το παραδοσιακό τραγούδι, τόσο παραλλαγμένο που μόλις και μετά βίας αναγνωρίζεται. Ο Θωμάς έχει ηθικούς ενδοιασμούς που τον αποτρέπουν από το να συμμετέχει στην αρχαιοκαπηλία. Τελικά ακολουθεί τον ρόλο που του δόθηκε.
Η συμμορία προετοιμάζεται πίνοντας και χορεύοντας έναν υποβλητικό, βαρύ ζεϊμπέκικο χορό. Ο καθένας μιλάει για τις ανάγκες του, αυτές που θα ικανοποιηθούν αν επιτύχει η επιχείρηση. Ο χορός, οι ευχές και οι προσευχές των παρανόμων παίρνουν τη μορφή μιας παράδοξης τελετουργίας. 'Ολοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον "Δράκο". Η αληθινή του όμως ταυτότητα αποκαλύπτεται λίγο πριν ξημερώσει και τότε εκείνος βρίσκει τραγικό τέλος από την συμμορία.
| |||