Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Γραμματεία της Επικράτειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
Ανώτατο διοικητικό όργανο της Εκκλησίας ορίστηκε η «[[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Γενική Εκκλησιαστική Σύνοδος]]» <ref>«Σύνοδος στη Ορθόδοξη Εκκλησία αποκαλείται «το άθροισμα των αρχιερέων, γινόμενον ή δια να εκδοθή απόφασις δια την ευσέβειαν και ευταξίαν της Εκκλησίας ή δια να αναιρεθή με τα όπλα της ευσεβείας καμία ζημία προλαβούσα, ή μέλλουσα της ευσεβείας». Έτσι η Εκκλησιαστική σύνοδος αποτελεί την «ανωτέρα αρχή εν πάση κατά τόπους εκκλησία», η οποία αποτελείται «υπό του συνόλου των επισκόπων» της εκάστοτε εκκλησιαστικής διοικητικής επαρχίας» [https://el.orthodoxwiki.org/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82]</ref> η οποία θα μπορεί να αποφασίζει ανεξάρτητη από την κοσμική εξουσία για τα εσωτερικά της Εκκλησίας. Αμέσως επόμενο διοικητικό όργανο, ορίστηκε η «[[Ιερά Σύνοδος]]». Κατ' αρχήν ιδρύθηκαν 10 [[Επίσκοπος|Επισκοπές]] όσοι και οι νόμοι της χώρας, με το σκεπτικό κάθε επισκοπή να έχει στην δικαιοδοσία της την περιφέρεια του αντίστοιχου νομού. Ωστόσο, επειδή με αυτή την διευθέτηση πολλοί (συγκεκριμένα, 53) ήδη επίσκοποι, βρέθηκαν χωρίς επισκοπές, σύντομα ιδρύθηκαν ακόμα 40 επισκοπές, που αντιστοιχούσαν πλέον στις επαρχίες του Βασιλείου.<ref>Γιαννοπούλου Σταυρούλα, σελ. 84</ref>
===δημόσια εκπαίδευση===
[[File:Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών 4257.jpg|thumb|right|Το κτίριο του πρώτου Πανεπιστημίου Αθηνών, ονομαζόμενου τότε «Οθώνειου» προς τιμή του Βασιλιά. Το Πανεπιστήμιο βρισκόταν στην οδό Θόλου, στην [[Πλάκα]], και σήμερα έχει μετατραπεί σε «Μουσείο της Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών». <ref>https://www.elculture.gr/blog/article/%ce%bf%ce%b8%cf%8e%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b9%ce%bf/</ref>]]
Τον Μάρτιο του 1833 επίσης, συστάθηκε υπό την καθοδήγηση και πάλι του Γκέοργκ Μάουρερ, μια επιτροπή που την αποτελούσαν οι [[Ιωάννης Κοκκώνης]], [[Ιωάννης Βενθύλος]], [[Αλέξανδρος Σούτσος]], [[Αναστάσιος Πολυζωίδης]], και [[Κωνσταντίνος Σχινάς]] υπό την προεδρία του τότε αρμόδιου Γραμματέα (σημ. Υπουργού) [[Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός|Ιάκωβου Ρίζου Νερουλού]]. Η επιτροπή τελειώνοντας την εργασία της, τον Ιούλιο του 1833 κατέθεσε στην Αντιβασιλεία ένα σχέδιο νόμου το οποίο όμως απορρίφθηκε. Έτσι, τον Φεβρουάριο του [[1834]] κατατέθηκε και εγκρίθηκε ένα σχέδιο νόμου που ήταν βασισμένο πάνω στον αντίστοιχο γαλλικό νόμο. <br />
Γενικά, η εκπαίδευση βασίστηκε πάνω σε γαλλικά και βαυαρικά πρότυπα. Συγκεκριμένα η στοιχειώδη εκπαίδευση οργανώθηκε με το διάταγμα της 21ης Νοεμβρίου 1833, όπως συμπληρώθηκε με τον νόμο της 6ης Φεβρουαρίου 1834 που ορίζει την εκπαίδευση υποχρεωτική και δεν κάνει διάκριση φύλου ως προς τα βασικά μαθήματα. Η μέση εκπαίδευση πάλι οργανώθηκε με τα διατάγματα της 31ης Δεκεμβρίου 1836: α) «Περί τοῦ κανονισμοῦ τῶν ἑλληνικῶν σχολείων καί γυμνασίων» και β) «Περὶ τοῦ διοργανισμοῦ καὶ τῆς τάξεως τῶν μαθημάτων τῶν ἑλληνικῶν σχολείων καὶ γυμνασίων», και αναφερόταν μόνο σε άρρενες μαθητές , («παῖδας»).