Λατινοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Η Λατινική κατοχή ως παράγοντας ανάπτυξης της ελληνικής εθνικής συνείδησης==

Η Λατινική κατοχή υπήρξε δυναμικός συντελεστής προς στην κατεύθυνση για την περαιτέρω ανάπτυξη της ελληνικής εθνικής συνείδησης, που μέχρι τότε ήταν δυσδιάκριτη μέσα στα πλαίσια της πολυεθνικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας. Πολλοί συγγραφείς αναγνωρίζουν ως αφετηρία του νέου Ελληνισμού την αρχή του [[13ος αιώνας|13ου αιώνα]] και ειδικά το έτος της Α΄ Άλωσης, το [[1204]]. Τότε εντοπίζουν μιαν ''αφύπνιση'' του ελληνικού στοιχείου και μιαν ανάπτυξη του πατριωτισμού του.<ref>Τηλέμαχος Λουγγής, Επισκόπηση Βυζαντινής Ιστορίας, τομ.Β (1204-1453), εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2011, σελ. 24-25, 29</ref>Έτσι οι [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος]], [[Κωνσταντίνος Άμαντος]], [[Ιωάννης Βογιατζίδης]] και μέχρι τους νεώτερους, όπως ο [[Απόστολος Βακαλόπουλος]] δέχονται ως συμβατική αφετηρία του Νέου Ελληνισμού το 1204 και την έναρξη της περιόδου της Λατινοκρατίας.<ref>[[Απόστολος Βακαλόπουλος]], Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ.Α. Αρχές και διαμόρφωσή του, Θεσσαλονίκη, 1961, σελ.43 κ.εξ</ref>

 

==Παραπομπές==