Στέφανος Β΄ της Νάπολης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Ως ο πιο δραστήριος από τους ναπολιτάνους ευγενείς της εποχής, ο Στέφανος διορίστηκε στη θέση του δουξ από τον στρατηγό Σικελίας, όπου υπαγόταν τότε το Δουκάτο<ref name="Schipa">[https://fmg.ac/phocadownload/userupload/scanned-sources/schipa/ch1-5.pdf Schipa M., , Il Mezzogiorno d’Italia anteriormente alla monarchia, Bari, Gius. Laterza & Figli , 1923, page 35—43]</ref>.
 
Το 761, ακολουθώντας την επίσημη πολιτική των βυζαντινών αυτοκρατόρων στο θέμα της εικονομαχίας, ο δούκας αρνήθηκε να δεχτεί τον επίσκοπο [[Παύλος Β΄ της Νάπολης|Παύλο Β΄]], ο οποίος είχε διοριστεί από τον πάπα και ήταν υπέρ του προσκυνήματος των εικόνων. Το 763, στα γράμματά του, ο Στέφανος χαρακτήρισε τον [[Αντίοχος της Σικελίας|στρατηγό της Σικελίας Αντίοχο]], τονως ''αρχηγό του'', "σεβάσμιο πατριώτηπατρίκιο και πρωτοστάτη.πρωτοστρατηγό". Ωστόσο, ήδη το 764, ο Στέφανος αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τους νόμους κατά του προσκυνήματος των εικόνων και δέχτηκε τον Επίσκοπο Παύλο Β'<ref name="Schipa" /><ref name="Zigarelli">[https://archive.org/stream/bub_gb_HTABAAAAcAAJ#page/n39/mode/2up Zigarelli D. M., Biografie dei vescovi e arcivescovi della Chiesa di Napoli, Napoli, Stabilimento tipografico di G. Gioja, 1861, pages 27—31]</ref>..
 
Λίγο πριν το 766, ο Στέφανος διεξήγαγε πόλεμο με τον Δούκα του Μπενεβέντο Άρεχη Β', ηττήθηκε, και αναγκάστηκε να δώσει όμηρο στον γιο του Καισάριο<ref name="Schipa" />.