Ζαν-Φρανσουά Λυοτάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Οκ Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{μορφοποίηση}}
Ο '''
▲Ο '''Ζάν Φρανσουά''' '''Λυοτάρ''' (10 Αυγούστου 1924 εως 21 Απριλίου 1998), ήταν Γάλλος φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και θεωρητικός της λογοτεχνίας. Ο διεπιστημονικός λόγος του αναφέρεται σε θέματα όπως η επιστημολογία και η επικοινωνία, η σύγχρονη και η μεταμοντέρνα τέχνη, η λογοτεχνία και η κριτική θεωρία, η μουσική, ο κινηματογράφος, ο χρόνος και η μνήμη, ο χώρος, η πόλη και το τοπίο, το υπέρτατο και η σχέση μεταξύ αισθητικής και πολιτικής. Είναι περισσότερο γνωστός για την αρθρογραφία του μεταμοντερνισμού μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και την ανάλυση των επιπτώσεων της μεταμοντερνισμού στον σύγχρονο Ανθρωπο. Ο Lyotard ήταν μία ιδιαίτερη προσωπικότητα στη σύγχρονη φιλοσοφία και συγγραφέας 26 βιβλίων και πολλών άρθρων. Ήταν διευθυντής του διεθνούς κολλεγίου της φιλοσοφίας που ιδρύθηκε από Jacques Derrida, François Châtelet, Jean-Pierre Faye και Dominique Lecourt.
Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Στην διατριβή του το 1947 με τίτλο "Η αδιαφορία ως ηθική έννοια" ανέλυσε τις μορφές της αδιαφορίας και της μη προσκόλλησης όπως ενυπάρχουν ως πνευματικές αρχές στον Βουδισμό Ζεν, τον Στωικισμό, τον Ταοϊσμό, και τον Επικουρειανισμό.
Γραμμή 7 ⟶ 6 :
Το έργο του Lyotard χαρακτηρίζεται από μια επίμονη αντίθεση στους καθολικούς, τους métarécits (μετα-αφηγήσεις) και τη γενίκευση. Είναι έντονα επικριτικός με πολλές από τις «οικουμενικές» αξιώσεις του Διαφωτισμού, και αρκετά από τα έργα του χρησιμεύουν για να υπονομεύσουν τις θεμελιώδεις αρχές που δημιουργούν αυτές τις ευρείες αξιώσεις.
Στα γραπτά του στη δεκαετία του 1970, απορρίπτει αυτό που θεωρεί ως θεολογικές βάσεις τόσο του Καρλ Μαρξ όσο και του Σίγκμουντ Φρόιντ: "Στον Φρόιντ, είναι ιουδαϊκό, κριτικό ζοφερό (ξεχασιάρης του πολιτικού)· Στο Μαρξ είναι καθολική. Hegelian, συμφιλιωτική στο ένα και στο άλλο η σχέση της οικονομικής με νόημα εμποδίζεται στην κατηγορία της εκπροσώπησης Εδώ μια πολιτική, υπάρχει μια θεραπευτική, και στις δύο περιπτώσεις μια λαϊκή θεολογία, πάνω από την αυθαιρεσία και την περιπλάνηση των δυνάμεων ". Κατά συνέπεια, απέρριψε την αρνητική διαλεκτική του
'''Η μεταμοντέρνα κατάσταση'''
| |||