Δημήτριος Γαλάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
|ημερομηνία θανάτου={{ηθηλ|1966|3|20|5|22|1882}}
}}
Ο '''Δημήτριος Ε. Γαλάνης''' ([[Αθήνα]], [[22 Μαΐου|17 Μαΐου]] [[1882|1879]] – [[Παρίσι]], [[20 Μαρτίου]] [[1966]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[χαρακτική|χαράκτης]], από τους πρωτοπόρους στο είδος του στον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο. Ασχολήθηκε επίσης εκτενώς με τηντη [[γελοιογραφία]] και τηντη [[ζωγραφική]].
 
==Ο βίος του==
Αν και γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] το 1882, ο πατέρας του, ο φιλόλογος Εμμανουήλ Γαλάνης που κατάγοντανκαταγόταν από την [[Κύμη]], τον έγραψε στα μητρώα του [[Δήμος Κύμης|Δήμου Κύμης]] με έτος γεννήσεως το 1879. Το 1895 16 μόλις ετών, έπαιρνε μισθό απο την "Ακρόπολη" για τις γελοιογραφιες του. Από το 1897 έως το 1899 σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο [[Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο|Πολυτεχνείο]] της Αθήνας, με δάσκαλο στο σχέδιο τον [[Νικηφόρος Λύτρας|Νικηφόρο Λύτρα]].
 
Με υποτροφία μιας γαλλικής σατυρικής επιθεώρησης για το σκίτσι του με θέμα Ο Κατακλυσμός του Νώς στην παριζιάνικη εφημερίδα "Le Journal" , το 1900 πήγε στη [[Γαλλία]] για να σπουδάσει στηνστη [[Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού]] με πρώτο δάσκαλο τον [[Φερνάν Κορμόν]] (Fernand Cormon), ζωγράφο ακαδημαϊκής νοοτροπίας.
 
Από το 1902, ο Γαλάνης άρχισε να σχεδιάζει γελοιογραφίες για διάφορα σατυρικά έντυπα της εποχής, όπως τα περιοδικά ''L'Assiette au Beurre'', ''Le Cri de Paris'', ''Gil Blas'', ''Le Rire'' και ''Le Canard Sauvage''. Κατά την περίοδο 1907–1909, ο Γαλάνης έζησε στηνστη [[Γερμανία]], όπου εργάσθηκε ως γελοιογράφος για τα γερμανικά περιοδικά ''Simplicissimus'' και ''Lustige Blätter''. Την ίδια εποχή, φιλοτέχνησε και διαφημιστικές αφίσες.
 
Το 1904, παρουσίασε έργα του σε τέσσερις ομαδικές εκθέσεις και έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός στο φιλότεχνο κοινό της γαλλικής πρωτεύουσας. Την ίδια εποχή συνδέθηκε φιλικά με τον ποιητή [[Ζαν Μορεάς]] (γαλλικό ψευδώνυμο του Ιωάννη Α. Παπαδιαμαντόπουλου) και τους καλλιτέχνες [[Αντρέ Ντεραίν]], [[Ανρί Ματίς]] και [[Αριστίντ Μαγιόλ]]. Το 1912 παρουσίασε έργα του στην έκθεση των [[κυβισμός|κυβιστών]] της ομάδας «[[Χρυσή Τομή (καλλιτεχνική ομάδα)|Χρυσή Τομή]]» (La Section d'or). Δύο χρόνια αργότερα συμμετείχε με τρεις τοπιογραφίες στην ετήσια [[Έκθεση των Ανεξαρτήτων]] (Salon des Indépendants).
 
Με την έναρξη του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκ. Πολέμου]], κατατάχθηκε ως στηνεθελοντής στη [[Λεγεώνα των Ξένων]] και έλαβε μέρος στηνστη μάχη της Μάρνης. Το 1918 βρέθηκε να υπηρετεί ως διερμηνέας με τα γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στην [[Ελλάδα]]. Εξαιτίας της υπηρεσίας του στην Λεγεώνα των Ξένων απέκτησε την γαλλική υπηκοότητα. Είχε ήδη νυμφευθεί την γαλλίδαΓαλλίδα Στεφανί-Ζυλί Μπουβιέ (Stéphanie-Julie Bouvier) από το [[Αιξ-αν-Προβάνς|Αιξ της Προβηγκίας]], και είχε αποκτήσει μαζί της τον μοναχογιό του Ζαν-Σεμπαστιάν (Jean-Sébastien Galanis, 1910–1940).
 
Με το τέλος του πολέμου, επέστρεψε στο [[Παρίσι]] για να στραφεί αποκλειστικά προς τηντη [[χαρακτική]]· αρχικά στην [[ξυλογραφία]] και κατόπιν στην [[οξυγραφία]]. Το 1920 ολοκλήρωσε το έργο του ''Καθισμένο γυμνό'' και παρουσίασε έργα του σε εκθέσεις δίπλα μαζί με τον [[Ανρί Ματίς|Ματίς]] και τον [[Ζωρζ Μπρακ|Μπρακ]]. Τον επόμενο χρόνο παρουσίασε έργα του παρέα με άλλα μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο [[Χουάν Γκρι]], ο [[Πάμπλο Πικάσσο|Πικάσσο]], ο [[Ραούλ Ντυφύ|Ντυφύ]] και ο [[Μαρκ Σαγκάλ|Σαγκάλ]].
 
Έχοντας ήδη καθιερωθεί ως χαράκτης, ο Γαλάνης στην συνέχεια εξέθεσε έργα του στο [[Λονδίνο]], τις [[Βρυξέλλες]] και την [[Νέα Υόρκη]]. Παράλληλα άρχισε να ασχολείται συστηματικά με την διακόσμηση βιβλίων με χαρακτικά έργα. Πολλά από τα βιβλία που διακόσμησε παρουσιάσθηκαν σε διάφορες εκθέσεις κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου.
Γραμμή 34:
==Το έργο του==
 
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, στηνστη συλλογή του Τελλόγλειου Ιδρύματος του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]], στην [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]], στην [[Πινακοθήκη Αβέρωφ]], στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας]], στις πινακοθήκες του [[Δήμος Αθηναίων|Δήμου Αθηναίων]] και του [[Δήμος Ρόδου|Δήμου Ρόδου]], κ.ά.
 
Το 2008 έργο του πωλήθηκε σε δημοπρασία ως πλαστό.